Denken dat zich een ogenblik vergenoegt te zijn
de gedachteloosheid van 't enige genieten.
Over zó'n strijd onthutst, ligt de zon enkel te kijken
te midden van het verslagen leger der wolken.
1-15 september 1917…
moord vergast,
De stormbrug aan de borstweer vast,
En klauter met bebloede kop
De muren van de Vijfhoek op,
En ruk de Vlag van Holland af:
Uw voet betreedt een gapend graf;
Want als de nood het hoogste klimt,
En ieder vlammend tegengrimt,
Dan daalt uit hoger lucht en sfeer
VAN SPEYK, als wrekende Engel neer,
En roept in 't uiterst ogenblik…
weer zien we al nader komen
als een monster dat aansluipt in angstdromen
dat bitterste ogenblik...’
De vrouwen van Holland klagen
zonder ophouden aan:
‘Wat hebt ge met onze kind'ren
onze meisjes en knapen gedaan?…
het liefste en het meest beminde,
omdat zij er iets in mag vinden
zo zeker en zonder elk bedrog,
zo wel begrijpelijk, zo volkomen
naar eigen bedoeling uitgekomen,
zo onweersprekelijk het hare,
dat het haar even nauw bestond
als wat ze als laatste in zich vond,
het enige onbetwijfelbare,
het voelen van het eigen ik,
het innige, dit ogenblik…