Alle inzendingen over okergele

Wij waren er eens Klagenfurth am Wörthersee met dat okergeel…

Okergeel Een kuikentje Het eitje breekt En het kleintje piept Pasen…

op je open podium bij lavendellucht en opium een orgie in volle glorie met ten tonele: violetten, ultramarijnen scharlakenroden en karmijnen smaragdgroenen, okergelen win je de kroon bij de landjuwelen…

zoals van koper naar okergeel als van groen naar donkerbruin zijn verhoudingen onevenredig saffraan overhellend naar links goudbruin grofweg naar rechts en in het midden helt er één bevallig over tot die zachtjes het water kust…

In het grote blauwe woelen van de wereld schitteren okergele Zonnebloemen in een vaas Hun uitgesproken zeggingskracht in drie tinten geel bijeengehouden Door moederlijke troostrijke armen zachtjes wiegend in ongeschonden samenzijn…

ranke zuilen schragen wit de okergele bogen breken het licht tot schaduw in mijn ogen hier kon ik in dit land van toffe zon markante tuinen fonteinen en fertiele twijgen rust en stilte onder ronde bogen rijgen…

Assisi tussen okergele muren koestert het stadje zich in de luwte van een wonderlijk verleden huizen en kerken, straten en pleinen verhalen over een heilige die hier nog altijd leeft ik volg zijn spoor, adem zijn geest dans en zing een lied van vreugde…

in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding ziet ze de vochtige lucht in volkomen onverwachte spetters uiteen vallen roze donkerblauw okergeel ook de kleuren van de lucht en het licht waaieren door de ruimte het lantaarnlicht als reddingsboei een reddingsboei in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding…

ik zie je lichtblond vlassig haar de bleekgele kleur van het paard de geel gevlekte velden de zonnebloem in je hand het suurlemoengeel van de sterren het amarillo van de wilde bloemen ik voel het okergeel waarmee je ons lijven schildert in doffe goudgele tinten ik proef de honingsmaak van het gele saffraan de gele kleur van zwavel…

in de schaduw van je wimpers rust je blik op mij vroege vlinders boven onze hoofden door de pergola heen giet een blauwe hemel de dag in repen een teder spel van zon en schaduw valt uit onze handen op de grond uiteen langs okergele zuilen nippen jonge rozen met gave lippen aan het prille licht…

Chrysanten dan maar roestbruin of sappige vruchten wil ik met jouw zachte liefde op mijn wangen staat geschreven door dit leven boze woorden verre oorden door het noodlot niet vergeten Chrysanten dan maar okergeel zoveel geweten of zoete dromen wil ik met jouw zachte liefde op mijn tenen staat geschreven door dit leven vergeten…

Langzaam trekt de zomer haar groene kleed weer uit en verwelkomen we de herfst die zal schitteren als een prachtige bruid gehuld in goudglanzend rood en okergeel getint brengt ze ons in vervoering met haar kleurenpracht tot ze haar kleed voorgoed laat vallen dat verwaait in de wind en ze de aarde bedekt met een zacht bladerentapijt dan…

Gekleurd gekruld en okergeel Pronk je voor mijn vensterraam even nog genietend van je laatste uren voor de fatale val tussen kastanjes en verdroogde blaren in een plas of op het kort gemaaide gras nog niets vermoedend van de lange tocht schuilend voor de koude wind onder hopen lotgenoten...…

Onder die doorbroken lucht kleurt bruinig rood een waterstrook langs okergeel rondom oranjebruin dat zich weerspiegelt in het heldere water boven rode daken van wie uitzien over strand zie je in die spiegeling dat wit opmerkelijk licht het lijkt alsof de aardevaart op handen is.…

Obscuur dreigt het bevruchte firmament verbergt bliksem en donder voor onverwachte momenten zoals bladzijden van een roman hunkeren naar het omslaan om de volgende stap te zetten zwartgedrukt in sneeuwwitte velden wachten op de vochtige vinger die kantelen laat of terugbladert in al gelezen tijden de okergele grond ligt roerloos aan…

Een bonte stoet van praalzieken worstelt zich over smalle wegen naar het onbereikbare azuur op weg naar droomfabrieken waarin grote ketels de regen wordt gehard met glanzend glazuur Op de top slaapt tegen het okergeel het silhouet van het begeerde oord van valse rust en verboden lusten een overvloed van voedsel en veel rumoer dat de lichte…

wegens krachtige windvlagen Met schrikgezichten gadegeslagen In spookachtig oplichtende gloed En bibberend onder de broeiende nok Gevlucht op een berg zonder regenjas Samenspannend boven het opgetaste gras Slaat de bliksem in de schuur met een schok En daar de nadering op handen lijkt Raken zij hun afstandelijkheid kwijt In het droge okergele…

Maxima, lieve Maxima Lieve Majesteit, Koningin Had het niet iets minder gekund Iets minder uitbundige jurk Iets meer in overeenstemming met De samenleving die ook u financiert Uw creatie was al gedragen in Feller geel (2018) nu okergeel (2020) Maar nog een toer op die 2 treden De flamengo-jurk z’n richting te geven Maar u bent onze…

Met nog eenmaal verheffing van de laatste warme zonnestralen die de zomer met weemoed doet zwijgen in alle talen het einde van zwoele nachten en zonovergoten stranden vogels die vertrekken naar warmere landen het begin van sprookjesachtige verkleuringen in vlammend rood en okergeel met ieder z'n eigenheid in blad en vorm in het grote geheel…

jaar omgeslagen bladzijde in mijn leven mijn verhaal moet nog veel leren ´k ben namelijk pas begonnen dus voorlopig nog niet klaar bijna vergeet ´k jou mijn anker in een zee vol van tranen mijn veld in de ochtend mistig met dauw bijna dacht ik te kunnen dichten de wereld wat verlichten in een wereld van verschil bomen kleuren rood bruin okergeel…

de dag voor het winter wordt ontwaakt de dag wat grauw de zon laag, klimt traag omhoog kleurt de hemel dun, waterblauw een draad van spinnenrag hangt eenzaam in de lucht glinstert zilver, als bij toverslag door de wind, die even zucht wat laatste bladeren aan takken kaal, bijna bloot kleuren nog eenmaal op van okergeel naar herfstig rood…

gewand ongerept met overhangende witte waaisels de dammen met roestige hekken wedijveren in fotogenieke uitstraling op afstand gevolgd door knotwilgen in de berm tussen plaatselijk glad fietspad en schoongepekelde snelweg esthetiseren molshopen grauw vuil schrikbulten vanwege onverwacht late winteroprisping zwarte kraaien contrasteren okergelig…

ik wist dat het einde kwam, nabij was, bijna tastbaar, toen je rustig ging liggen op de rulle, okergele aarde je blik ging naar het blauw, je keek naar de wolken en je handen streelden teder het malse, groene gras, de Stradivarius speelde nog eenmaal het adagio, jouw adagio voor dit leven, liquide, sprankelende klanken vervulden ons…

ach ik ben zo iemand die er totaal niet mee zit tussen een rode of een okergele indiaan tussen een Turk of een Berber Marokkaan tussen een zwarte piet en witte of iets er tussen in mijn ogen zien de verschillen niet het zal er zijn maar volgens mij onzin en van wat men over ze zegt ben ik grotendeels Oost-Indisch doof in allemaal heb…

De nacht schreeuwt zijn wanhoop over de okergele natuurstranden in de zompige zwerversvallei whisky drijft driftig naar de keel in alle omstandigheden te veel voor veelbelovende dwazen wijn en schuldgevoelens ankeren onder het schip van het geweten het onderbewustzijn ijverig zoekt naar de kurk maar vindt geen fles de laatste stappen…

De knusheid van okergeel gaat samen met de wijdte van een blauwe sterrennacht.…

'Vroeger verzamelde ik in de winter puntenslijpsel,' aldus mijn adellijke collega, de douairière Marie Joliette, barones van Heemstra tot Fledermausen 'en bij het naken der prille lente, tot diep in de indiaanse nazomer en het tere dwarrelende okergele loof der gouden herfst vergaarde ik paardenstickers, in de traditie der korenaars Doch…

Laat de zon met okergele strepen nog getuigen van aanwezigheid, ver weg achter de horizon. Je warme kleuren van overdag, geschilderd in pastellen, verbleken met de tijd, als het eeuwig tij dat gaat, bij het vallen van de kille avond, als de eerste lichtjes worden aangestoken.…

Hoe wij de slingerpaden van de kommerkwel bewandelen, mistig en halfschaars verlicht in okergele najaarszon bloed rood door de aderen als feuillemorte bladeren...…

Vragen om inlossing van zoveel verloren tijd: de roker is een stoker van okergele offerandes een priester die geuren zegent en met het wijwater kwast. Voor de laatste asbak misleid ik de derving en span ik menig kroon. Al betreft het slechts een allerlaatste trekje, zonder rook is er geen vuur.…