Alle inzendingen over olieverf

er liggen klodders op linnen dikke streken met schaduwvlekjes verspreid als over een ruwe wand verf vangt stof een vies vlies het haakt in de plooien van een bruidskleed de geslepen diamant die dof op haar borst hangt een kam met wijde tanden heeft een marmeren spoor getrokken. de tubes liggen half leeg geknepen naast schroefdopjes…

Gelaten wachtend, wie mijn laatste strofe strooid, waarmee de aarde wordt vernist, die vraag is vroeg gaan branden, het antwoord is een lampion in de flarden mist, vertraagt de tred van oude beelden, bepaalt in welk hoofdstuk ik beland niet wetend welke worden gewist. Wind verspilt het zout van de oceaan, naar gelang hij verder of dichter…

Een linnen doek penselen kwasten palet tubes olieverf zonder dop onberoerd in zolderhoek verstopt onder voddig besmeurd kleurig doek -oude hobby- houten ezel -schildervriend !…

Volgens Lucas verschenen de engelen onverwachts en met velen. Deze lezing blijft tot de verbeelding spreken. Voor mij aanleiding om hiervan een denkbaar beeldverslag te maken. De locatie is nu ons polderlandje! Een mooie plaats voor viering van dit grootse moment. Redactie, dichters, en lezers wens ik allen, goede kerstdagen, gezondheid en veel…

Toen zoet water met de spiegelingen van cipressen, bomen in het omringend heuvelland ook mij omsloot, de zon met kracht mijn huid en bloed begroette jij mij aankeek met een liefdes lach beloofde ik in diepste van mijn hart voor jou in water een gedicht te schrijven. En vond de woorden die zo treffend waren dat ook het water nimmermeer zijn…

Wat je niet hebt geweten, mijn straten waren leeg, geen bloemen op het graf, de dauw die vroor, oor aan een zijde, en olieverf mijn geweten wiste met vele bloemen zo scheen de zon, in het woud mijner dommen op linnen doek mijn streken, nooit geweten, dat je het wist…

Droevig en neerslachtig van sobere gestalte zoals ook zijn vrienden de ezels die door de vijanden van Hemelse genade met hun lasten op de schouders worden beladen op aarde onderweg als een vreemdeling moet zwerven och zoete leliebloem van 't leven op al mijn wegen kom ik u tegen buig mij voor u neder al het vergeefse worstelen leg ik…

Gezeten op de trein verdoken in een boek is waar ik wil zijn Mijn eigen witte doek Dan vergeet ik alle pijn die op me rust net als een vloek Gedachten op het offerschrijn van het simpele verzoek even alleen te zijn in jezelf op zoek naar het wezen van je zijn Betekenis van olieverf op doek de kleuren van robijn Wachtend op bezoek van dat…

voor Felix Nussbaum bizar als emigrant niet welkom als Duitser gearresteerd en als jood vervolgd aldus directeur Ralph Keuning van museum de Fundatie om te overleven zou je jezelf in een tekening willen verstoppen of onderduiken in het huis op het doek van olieverf en wachten tot de duistere wolken zijn overgedreven tja... was…

Ik zie Amy Met iets geopende mond En neergeslagen Ravenzwarte Koolomrande ogen Afgelegd verlangen Tastend naar de waarheid Van zijn glans ontdaan The image as burden Olieverf op doek Amy Amy-blue Op het netvlies gebrand Expositie van Marlene Dumas: The image as burden…

(Gezien in De Kunsthal te Rotterdam, 6 februari 2011) Op haar knieën Voorovergebogen Mooie, zwarte Lange haren. Handen Bedekken haar Intens betraand gezicht Vanwege wat en waarom? Heeft z'op golven Van innige liefde Hevig gedeind Of is het pijn van een Leven niet te Leven, daar de wereld Zich om leegte bekommert?…

soms breekt het even speelt ergens een orkest weer de verkeerde melodie zie ik jou denken wil je in alle woorden toch vertrouwen schenken jij bent mijn schilderij je oliede in tedere momenten ik acrylde in samenzijn gebruikten we dezelfde pigmenten maar jouw tonen waren zo subtiel omdat je wist waar ik voor viel een schilderij…

noorderlicht valt buiïg je hand penseelt rumoerig haar lucht Winden neigen toch naar luwte dwarrelen een zucht het mes schuift scherprechterlijk langs kleur wolken breken zacht in olie dampen verdrijven nevelend hun geur tijd om je palet en zin te keuren er moet nog veel gebeuren met het licht dat de zon voor…

Trein/olieverf op doek/1975 Drie stellen met loc Zweven door het land ------- Over en in groen Onder een met Wolken Gesloten kap ------- ONVERWACHT Op naar het Oosten Rechtstreeks helaas ------- Met over stappen Met en door een Landschap Recht toe.…

. -------------------------------------------- * bij Pablo Picasso, 'De oude gitarist', 1903, olieverf 121.3 x 82.5 cm, The Art Institute of Chicago…

Groen-blauw landschap In een wonderbaarlijk Plat land met kaarsrechte Sloten Drie wagons in olieverf Op een 50-80 cm doek In 1975 ijverig geschilderd Onverdroten Bijzonder en miraculeus Enigszins vaag; beetje Mistig.…

Wolkenveld, ik trek mijn handen uit jouw grijze olieverf verplaats mijn blanke blik naar zwarte horizonnen niet minder armoedig dan ik met mijn sombere heimweeblos open ik geen lentewegen knip ik geen lintjes van de volmondige maan en in de vragen blijf ik wonen zonder antwoord of postzegel voor de onzichtbare brief die ik je nooit…

Olieverf op doek 100x120 cm/1914-1919)…

de dag intrekt de stilte blust links van mij een dorp een wei een tent een fiets dan even niets de zon een plaag een knul een blaag boert cola bubbels hoog en laag de trein passeert een klein station erboven drijft een luchtballon nog een kwartier en ik ben thuis een laatste melding kras en ruis afbeelding: rode trein olieverf…

hij zijn witte handen uit losgemaakt van werkelijkheid vindt hij vrije hoogten zijn eigen weg de blinde vogel zingt aleen nog in de nacht de gebalde vuist omklemt twee penselen de andere hand raast heen en weer op het doek het rusteloze lichaam springt, klimt tijd verstrijkt minder woestheid altijd opnieuw vrijheid tussen tubes olieverf…

Lopend over wegen met een penseel gekleurd een vogel in de regen zijn vleugels met olieverf besmeurd Achter een geschetste boom en lila bloemenpracht duwt de getekende luchtstroom mij in de donkerblauwe sterrennacht Wandelend over het doek zacht land ik op het linnen zittend in de donk’re hoek weet ik niet hoe te beginnen Hurkend met…

April ruikt naar behangerslijm en olieverf, mei naar azijn. Op rode knieën, kokos schrobbend, schuif je rugwaarts de kamer uit om op een dag stofvrij te zijn. Tuin zal je vloertje zijn wanneer dit huis dood en begraven is.…

Jouw liefde heeft niets van het zweven of circus van leven, ook niets van het aardse of het nuchtere gevaar onder blauwe luchten gras verandert van kleur, gedachten aan gedichten gaan niet over liefde, wolkenbede neemt stilte om te slapen mee naar de horizon: Ik trek mijn handen uit jouw grijze olieverf verplaats mijn blanke blik naar…

Naast mijn bed ontstaan weefselkorsten van voorafgegane orgaanstrijdperken er groeien brandnetels en kikkerbloemen in craquelé van onverzadigde olieverf. Mijn vlees is 50+-kaas met randschimmels de penetrante geur vlagt er breed van uit Het cement kruipt uit voegen en rimpels wordt een onstuitbare bouwval van tijd.…

geen kleine Geen waaghals op het slappe koord Geen laissez faire, geen extremist Van Ajax en van Feijenoord Heeft hij nog nooit een goal gemist Zo leeft hij als individu Geen bangerik, geen durfal Geen Janmaat en geen CHU Geen glas maar ook geen loodkristal Geen felle kleuren, geen pastel Niet dom maar zeker niet alwetend Geen olieverf…

Krachtig spreken fel Vincent Van Gogh's kleuren in zijn olieverf impressies een spectrum van eigentijdse schoonheid en maatschappelijk leed. Kan Nederland zijn artistieke talenten nu nog bekoren, waarin door het excellerende vermiljoen de liefhebber de negentiende eeuwse meester nimmer meer vergeet.…

rekverband gewikkeld Voeren ze haar weg, nietige luis Ze hoort de echo van een vals koor Gekluisterd aan een hemelbed met spiegel Wordt ze getuige van haar kramp De gebroken lendewervel De rechtervoet verbrijzeld Het gipskorset dat haar omknelt Het bekken te smal voor een vol kind Verveling drijft als gifdamp over Ze vindt de doos met olieverf…

objecten, stillevende acrylverfbeelden niet kunnen spreken en niet horen zonder schilderstraan composities dunne lagen verf, figuratieve schilderijen, tonen dynamische jachtstilleven, kunst van hand gemaakt en eigen werk in rustgevende expressieve kleuren, minnelijke, vaak ook eenzame portretten van rijkelijke klassieke bloemboeketten olieverf…

geen cijferen zijn wij niet interne monolieten, wel dan Gij zijt gezegen hier in het bestaan laat je armen dan ook maar hangen zoals ze onder de schouders gehangen zijn Ook ik ben gezegen in jouw bestaan wijl ik me leg te vermeien in jouw kleine kantjes alleen de kleine kantjes maken een mens zo mooi een portret 'afgrijzen' genaamd olieverf…

Het oor van Van Gogh Daar valt niets over te vertellen Tenzij: Er was veel wind die dag, en de schilder werd er woest van Er was ook veel waanzin die dag en een mes in handbereik en het schilderen lukte niet zo aardig, de verf klonterde en  er vloog een haar van zijn baard  in die prachtige wolkenpartij Tja, dat was voorgoed naar de kloten…