43 resultaten.
Uitzicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 100 een zandweg in een grassenzee
strandvrij
de duinen zijn hier uitgewaait
er is alleen de glooiing van de beek
een schaterende, schetterende vogel
wat koeien achter een omheining
en weiden met duizenden boterbloemen…
De koning te rijk
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 108 Een speedboot van een tonnetje of zeven
Een Audi 8 verlengd en costum made
De Griekse villa is een real estate
Want Willie houdt wel van het goede leven
De stennis in het land rond zijn omheining
Was niet waar hij het eerst aan dacht bij 'deining'.…
Woorden
netgedicht
4.5 met 4 stemmen 134 wellicht geduld
afwachtend
om toe te slaan
soms
fijnzinnig als zijde
vaak als bliksemschicht
met volle kracht
dondert erkenning
niet smeken is superieur
omheiningen breken
het woord staat en troont
soms ten spijt
teruggeroepen
maar de ruïne blijft…
leven zoals zwarte klaver
netgedicht
4.4 met 7 stemmen 241 Velden zonder eind
doch met kraters en vluchtende
meeuwen ontnemen het zicht
aan getemde vatbaarheden
die eens gerangschikt mij
de weg wezen tussen hoge
struiken met spreekwoordelijke doornen
nu snijd ik me aan filmloze stunts
waar zwarte klavers de toekomst
lijken te omheinen van een
wedergeboorte in een
schoot die ik zonder
liefde mag…
Wolf
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 75 wolvenjacht
gehouden
als je een wolf schoot
was je de held
kreeg je veel geld
een premie van de staat
werd voor je uitgeteld
de wolf is slim
liet zich niet meer lokken
hij is uitgestorven
vertrokken
nu komt hij weer
zijn bijdrage geven
aan het
voorzichtig herstellend
ecosysteem
een kijkje nemen
zonder probleem
graaft hij zich
onder de omheining…
Stalen draden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 122 Stalen draden
Omheinen jouw gezicht
Onzeker betreed jij
Gespannen treden
Gesmolten handen
Verdwijnen natuurlijk
Net als verfklodders
Druipend vanaf ‘t doek
Jouw draden
Breken langzaam
Jouw handen
Smeltend in de mijne
Maar lief, hoe lang ook
Ik heb de tijd…
Kijk
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 65 In de omheining van het zijn
sterven we iedere dag een beetje meer.
Of het nu woorden of kleren zijn
we trekken niet alles uit de kast.
Laat ons de avond zijn
waarin het kind mag verdwalen.
Laat ons lachen als we huilen
leer ons zeggen het komt goed.
Leer ons met sterke armen dragen
kijk daar is de werkelijkheid al.…
Vergeten
hartenkreet
3.5 met 6 stemmen 840 Wanneer hemelen verdwijnen
het licht niet langer schijnt
En schaduwen omheinen
geen zicht op het eind
Zoek dan overal en daar
waar je nooit alleen bent
Al is dat nog zo zwaar
lijkt ieder gevoel absent
Je zult jezelf hervinden
mits je er wilt zijn
Daar waar herinneringen aan beminden
niet langer bestaan, niet langer vol pijn……
Windkracht 7
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 108 gewapend met graafmachines
is het gevecht losgebarsten
omheining is niet meer
of wordt uit de grond getrokken
om de kustlijn te beschermen
tegen wind en zeewater
mensen worden gezandstraald
terwijl zij zich een weg banen tegen
de wind in, zand zit overal
mascara loopt uit
golven beuken op de kust
knabbelen zand van
het smalle strand…
Sinds
gedicht
3.3 met 84 stemmen 23.687 Dwars door de rukwinden
van het verdriet
voel ik je onder mijn huid
bewegen, warm en goed
als vroeger
toen wij overnachtten
binnen de omheining van
elkanders armen.
Wat doet het er dan toe
dat de wereld leeg
en winters is geworden
nu mijn ogen
je nooit meer zullen zien
en ik mijn hoofd niet langer
in je schoot kan leggen?…
Opa worden
netgedicht
3.9 met 8 stemmen 417 De harde schil van de omheining
borst aan innerlijk vermogen
en puzzelt het mozaïek waarop
het landschap staat getekend
in een trots welke voor mij
een nieuwe poort heeft geopend
De werkelijkheid draag ik
op mijn schoot en is het leven
dat de nieuwe tijd een wending geeft
zoals het oude veel heeft te vergeven
Geen degens meer die schermen…
Hemel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 280 Zie, de lente groeit
het aanstonds zwellend blad
grof onkruid in het pad
dat op de harde tegel bloeit
Hoor, het voorjaar zingt
haar jubellied vanaf het dak
terwijl de eeuwiggroene tak
ruisend op de adem swingt
Van warme wind die prijst
de zachte wolke deinend
over de stad, zon omheinend
hemel die ter aarde stijgt…
GRENSVERLEGGING
netgedicht
1.5 met 2 stemmen 258 Met een stenen omheining
heel laag, tot onder de knie
gemaakt om er in te trappen.
Wil niet falen dus volg
blindelings de prikkel.
Waarschijnlijk kan ik links
wel ergens lucht happen.
Het leidt naar een zonnebloemenhart.
Bol van de pitten.
Ik kan er fietsen op graffiti
zonder de muren op te lopen.
zonder de muren op te lopen?…
opgevulde kaken
netgedicht
2.3 met 14 stemmen 4.766 het leven is
zoals de zondvloed
in een glas
monumentale afrasteringen
die roestig hun kader omheinen
op een mondiaal niveau, de dood
ontwijkend zoals
een paraplu in ademsnood
opgeklaarde luchten als
honingbrij zo zoet
touwtrekkerclubjes dansfestijnen
mooie hoedjes
en reumatische pijnen
je laten afleggen door een onbekende
en zelfs…
Gescheiden
hartenkreet
2.5 met 22 stemmen 1.869 De tralies die ertussen staan,
zullen niet zomaar weggaan,
zullen niet opeens verdwijnen,
ze blijven hen omheinen.
Twee zielen, een gedachte,
blijven naar elkaar smachten,
steeds kijkend naar elkaar,
de liefde o zo voelbaar.…
Op het verkeerde been
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.624 Ik dwaal ergens tussen hoop en realiteit
balancerend op een koord van verlangen
steeds weer dagdromen over de tijd
verliefd, zorgeloos en onbevangen
De wens dat het ooit weer zo wordt
hangt als een waas om mij heen
maar elke keer als ik mijn hart uitstort
zet het mij op het verkeerde been
Nee, de muur zal mij blijven omheinen
totdat mijn…
Bonte struiken
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 151 heb lang gezocht
naar een stuk land
waarop ik wilde leven
bomen geplant
voor schaduw en zekerheid
bonte struiken in het half licht
een heg gaf
warmte en overzicht in
beschermend omheinen
pas later kwamen
de bollen en bloemen
voor wisselende seizoenen
verhoogde borders
en bakken om van dichtbij
de bloei te ervaren
heb mij…
DroomFabriek
hartenkreet
4.4 met 14 stemmen 575 Knussig warm en wegverborgen
gecreëerd leven in haar eigen geest
buitengesloten zijn al haar zorgen
nu alleen nog maar plezieren en feest
nee, even geen werkelijke aardse dingen
binnen de omheiningen van het omarmen
alleen nog maar dromerig zijn en zingen
de hele wereld met haar leven verwarmen
ze wil houden van gehouden worden
geen onvertogen…
Lichaam en ziel
gedicht
2.4 met 18 stemmen 6.814 .'
broer spingt over de omheining naar de gekantelde vrachtwagen
en verzamelt al wroetend en kwispelend wat overblijft.
-----------------------------------------------------------
uit: 'Er is een spookrijder gesignaleerd', 2007.…
RAZZIA
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 349 moeders weggerukt
Hoor ik het snikken, onderdrukt
Van peuters die bij pubers schuilen
Nog steeds zie ik de zwarte muilen
Van monsters, kennelijk verrukt
Van vlees, vers van de straat geplukt
Van botresten in diepe kuilen
Ikzelf verscherf in spiegelglas
Weerkaats een bang, gebroken volk
Dat grote, gele sterren droeg
Ik zie treinen, omheinen…
Zij die ik noem mijn Berk
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 503 tijdloosheid enkel bevrucht
door de dragende kracht van haar bast
ik omarm het kurkachtige trots
en spreek mijn leven in haar jaarringen
en ach, haar stem die ik slechts denk te horen
geeft mij de rust naargelang het tij
mij als enkeling kan herkennen
ik mag slechts zijn bij haar die ik noem
die ik lief en waar mijn sterven ligt gespreid
in de omheining…
Winter(2)
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 182 nevel graast en rijmt op de verlaten velden
omheiningen worden er ijzig uitgelijnd
het gras schijnt als verzilverd
takken en struiken lijken van kristal
stil de witte huizen
in de blauwe vrieskou
de wind bijt rode neuzen
overvalt de zuchtend adem
behalve de kraaien die zichzelf
weerspiegeld zien in de bevroren sloot
lijkt het hier zo stil…
Voorgeborchte der ongedoopten
hartenkreet
4.1 met 8 stemmen 693 Hij wees mij de sloot bij de omheining
waar ze onder manshoog onkruid lag.
Doodgeboren, ongedoopt, zei hij zacht
voor haar geen dienst, geen begraving.
Vader en de koster begroeven 't ding
in het donker als dieven in de nacht.…
Waarvandaan?
hartenkreet
4.4 met 7 stemmen 581 De bomen omringen mij
Deze stille, dreigende omheining
Is mijn thuis, mijn gevangenis
Aarde, vertel mij,
Waar kom ik vandaan?
Hitte houdt mij warm
Daar leef ik van
Het is mijn enige kans op overleving
Vuur, vertel mij,
Hebt u mij hierheen gejaagd?…
DOODSDRIFT
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 289 Hij wenst voor De Creaor te verschijnen
Met het geheim waarmee hij is geboren
Hij deed zijn zware arbeid naar behoren
Maar de melancholie wil niet verdwijnen
Hij zoekt soelaas in middelen en wijnen
In liefde, schrijven, reizen en ontsporen
Begeeft zich op glad ijs en raakt bevroren
Start stil de bouw van het zichzelf omheinen
En dodelijk…
Mijn veulens,
netgedicht
3.2 met 11 stemmen 338 Dikwijls komen de
veulens in stilte
dichterbij de haag,
ongeduldig zonder
fourage, willen uit
de omheining, de roep
naar verse klaver naast
eenvoudig haver, uit
de strelende ogen
dromen zij van tijden,
om het bit te vieren
over onbegrensde weiden,
ik berijd hen op de ruggen
van de vrijheid, in één
sprong over hindernissen
van…
Niets voor altijd
netgedicht
4.3 met 25 stemmen 297 Zal ik woorden tussen lijnen schrijven
in de omheining van lege taal gaan staan
op verkleumde dichtershanden zitten?
Of mag ik vrij over de bladzijden bewegen
het luchtruim zoeken als een ongebonden vogel
de plek vinden voor poëzie waarvan de diepte mij ontgaat?
Waar niets voor altijd is?…
Schuilde en verloren leek
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 96 als gedachten lopen
dravend overgaan in galopperen
later zonder leiband op hol slaan
weet dan dat ik bij je ben
langs hekken en omheiningen
die in onafzienbare
rechtlijnigheid toch leiden naar
de open vrijheid van het vlakke wad
ik maan je energieën niet
maar laat je gaan
om in de onmetelijkheid
zelf het kleine te ontdekken
de warmte…
Zomergroetsels van de prairie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 502 Zelfs droog verpulverd gras leeft daar
langer dan een foeilelijk bakstenen zwijgen
vastgeroeste omheining van een voorheen
aangenaam voort-
vluchtig aards bestaan…
we waren er samen goed in
netgedicht
4.6 met 11 stemmen 402 we waren er samen goed in
liefde laten stromen door onze lijven
we bouwden ons plein steen voor steen
ik het voeteneind en jij het hoofdeind
zo kropen we samen naar elkaar toe
het werd een levendige schoonheid
waar we samen alles inbrachten
in een ruimte zonder omheiningen
liefde in lijnen naar alle hoeken
nimmer te bedwingen in houden…