Alle inzendingen over omweg

Het pad in de tuin liep dood zelf zou ik het zo willen kiezen, om uit alle omwegen niets te verliezen, ik denk, we komen elkaar toch wel ergens tegen, een willekeurige kringloop niet van gevaar ontbloot, ik tors het kruid van blanco zerken, deemoedig in het mos waar de bewijzering staat, in het voorspelde rood der rozen, wat knelde…

ruïnes redde Alles raakte vandaag zonder omwegen het hart Maken littekens de wereld beter al voelen we een levenslange pijn?…

dit is regen zonder omwegen gestaag het is beter binnen beelden te rijgen vandaag…

Veel woorden weinig zeggen is illusie vermoorden & kromme omwegen aanleggen…

Er leiden, vele wegen naar Rome, maar: er leiden ook vele- omwegen naar Rome……

langs omwegen belandde hij in een winterslaap hij reisde van buiten naar binnen en vond de weg naar de sterren hij draaide zich niet meer om…

Ik ben als een hert gevlucht voor de jager ontheemd beroofd loop ik op glibberige paden het plateau een onderaardse- gang met heksenbezems de route is een omweg naar het doel van mijn bestemming…

Halverwege de trappen, over het water, een Hema rookworst spreekt de stem op je stuur een omweg uit, naar de lege plek in het park voor jou Van Kopland voor Cees Kant.…

Ik ben de enige Die echt goed Voor mezelf kan zorgen In plaats dat een Ander voor mij zorgt Dus kan ik dat beter Meteen zelf doen Zonder omweg En is het ook beter Om de anderen Vrij te laten Om voor zichzelf te zorgen…

Het pad in de heemtuin liep dood, heb het zelf zo willen kiezen, om uit alle omwegen niets te verliezen, er is geen voldoende tijd meer om te belopen, we komen elkaar wel ergens tegen, een kringloop niet van willekeurige gevaar ontbloot, ik tors het kruid van marmeren zerken, deemoedig mors ik de verweerde letters waar de levens bewijzering…

Hoe simpel kan het zijn Geen omwegen Geen pijn O Bodhivasta fout geschreven O dichter van lotje Geen staart noch knotje Alles beklijft maat Hoe graag je ook raakt Zo is het gemaakt…

Als een rose, dat na een poos niet willen zeuren, toch om hoop roept en met uitgestrekte armen niet pakken kan wat uiteen wijkt aan de randen dan is dat zoals liefde is: warm, lokkend en te zacht omwege de houdbaarheid.…

Misschien is het ziek Maar voor mij een techniek Stilte en het samenzijn Tot een vriendschap zonder pijn Ik denk het is niet gezond Het is nodig, die wond Een vriendschap zonder pijn Zal het einde zijn Samen denken maar spreken weg aankomen is zeker maar dit is de omweg…

als een merel op de zomeravond zijn vreugde fluit doet hij dat zonder omwegen vraagt niet naar de liefde doet slechts wat anders wordt verzwegen hij zingt op zuivere toon hoor mij toch ik heb voor u uw morgen en avond uw gister en heden in mijn lied geborgen…

Onszelf het kostbaarste, uit de hoogste creativiteit te geven, om de liefde te winnen, en mij te tillen uit de tijd, weggeschonken aan een ander en moeite kost om langs dezelfde omweg, zich kroont in onderscheid, niet het respect geslonken, en een voorspelling ingelost.…

het liet de stoffige hoeken en achterafkamertjes zien waar men mij niet verwachtte de enkele keer dat een man in uniform mij terugwees deed mij een omweg kiezen. altijd al wil ik weten wat er buiten gebaande paden is…

na lang aarzelen veel getreuzel slinkse omwegen die onderschept werden gaf jij mij ietwat weifelend en niet direct vol vertrouwen jouw masker aan pardoes smeet ik het op de grond laat nu je ware aard maar zien…

Hij nam de kortste weg zonder omwegen hij ging omhuld in zwijgen hij kruiste met niemand nog de degen hij nam geen afscheid in zijn ogen kostte die dingen slechts veel tijd in stilte greep hij zijn kans om weg te kunnen glippen op naar de dodendans.…

Lief mongools Mensenkind, Dochter die Drieendertig Jaar mocht worden En die met al Haar beperkingen Ons kon leren Hoe we het beste Ons leven konden Leven, leefbaar en Waardevol, door Woorden te gebruiken Zonder bijbedoelingen, Woorden die zonder Omweg rechtstreeks landen In het hart…

Van Amsterdam naar Groningen dat is Langs Flevoland krap anderhalf uur rijden Maar als de buschauffeur zich laat verleiden En kilometers omrijdt, gaat het mis Toch weer een wijze les om in te prenten: Maak nooit zomaar een omweg via Drente...…

met een ontsmette kar in oorlogsgebied raadzaam verdraagzaam “ gaat u maar hoor” de kaas wordt belegen er zijn vast omwegen ingesloten om de hoek met glimlachende vloek snel de verkeerde chocola pure tijden van Corona de koek is op het klopt voor geen meter doe nog maar een halfje…

Langs 'n kromme omweg...…

beelden stromen zonder omweg van taal en gedachten naar binnen het is net zoiets als dromen je kunt ze navertellen maar of ze echt zijn weet niemand tegengestelde onzichtbare onderstromingen als het zeeoppervlak een voortdurende verandering je opende deuren om stil het oeroude aardse verbeeldend te aanschouwen…

Onderweg Langs paadjes en wegen Afsnijdend en via omwegen Ga ik mijn weg langs vergeten steegjes En via verkeerde zijwegen Steek ik kruispunten over. Men zegt wel: “Alle wegen leiden naar Rome”. Maar daar is niet mijn thuis Ik zoek de weg terug Naar jou…

Het Leven is een lange omweg naar de dood....…

De nacht staat ver onder de zon toch treurt ook zij niet om zichzelf het fundament van de berg bedekt de stroom die haar langzaam slijt de vogel leerde de honger overwinnen oneindig blauw versterkt een sterrenleger in de borst sterft de denkers droom verdiept het inzicht via omwegen is de zachtzinnige glimlach geluk…

Ik loop langs de oude school, een omweg om weg te zijn uit 't spinrag en de nevel in mijn hoofd. De sneeuw was nooit zo wit als toen wij kinderen samen en hoe samen, de verse sporen liepen, de tijd vooruit, naar 't groene poortje aan 't einde van de straat. Vergeefs zoek ik de weg terug, voor altijd afgesloten.…

Haar handen zwart gaven af gewend te geven klauwen vingers gekromd in taal haar eigen taal waar strak een omweg maakt en letters niet meer drukken op verloren ooit wordt sprakeloos het boek gesloten het hoofd denkt na en geeft grijs de laatste letter voor de punt wanhoop raakt zwijgt zij…

~~~ meer dan een nachtelijk regenbuitje was het niet een verfrissend heldere vervaging van het stof dat al dwarrelend tot breinstorm was aangewakkerd een herkristallisatie van verlaten omwegen in- en overzichtelijk in dauw gedrenkt vol wonderlijk snel opgeloste vertrouwde visies de verlossende kijk van het incontinente oog tekent met…

Ik dacht 1 Lijn te trekken De constante, immer aanwezig Ik ben er 8ter Gekomen Taal leeft, verandert Steeds weer Bushokje, ook wel Abri genoemd Lijn 25 rijdt/leidt Mij direct naar huis Lijn 6 volgt Een omweg Over rails die Er toch al lagen Morgen pak ik Toch maar de fiets…