Alle inzendingen over onafscheidelijk

nauwelijks herkent ik loop vaak in het volle licht kijk voortdurend achterom of hij nog wel aanwezig is laatst bij het binnengaan was ik per ongeluk vergeten hem voor te laten gaan hij bleef buiten staan pas veel later heb ik geweten hoe dat zo is verlopen deed de deur wel open maar de lamp niet aan toch zijn wij samen onafscheidelijk…

ik speel met mijn pop de kop kapot het lijf zonder kapok zij voelt wie ik ben omdat zij mijn jeugd en leven heeft gekend is totaal versleten van alles weten heeft mij altijd gespaard nooit ben ik dat vergeten streel het gehavende lijf bij haar kon ik echt alles kwijt zij is nog dezelfde gebleven onafscheidelijk zijn wij vergroeid…

onafscheidelijk stappen zij door het leven gestrikt voor altijd…

de hazelaar bloeit op het gras de twee eenden onafscheidelijk…

Onafscheidelijk, samen één, als dochters van dezelfde moeder varen jullie naar diezelfde einder heen.…

je huilde niet maar de tragiek keek mee uit ogen die hoopten op wat mededogen warme handen zochten en een schouder om steun te vinden voor onbegrijpelijke dingen de muziek zong paars terwijl wij langs zijn leven gingen lag hij in onafscheidelijk wit dood opgebaard…

Zo vertrouwd en toch ook weer nieuw, een onafscheidelijk gevoel een geheel waarbij ik de rem verloren ben. Je stem, wordt opgezogen in mijn ziel je warmte zit in mijn hart het laat me niet meer los versmolten zijn wij aan eeuwigheid, voorbij.…

zo zal het nooit meer zijn helaas langzaam dreef de tijd een wig tussen onafscheidelijk en houdbaarheid…

onvergetelijk colosseum in el jem onafscheidelijk als de schaduw van de zon bleven eeuwen aan je gouden stenen kleven verstild omgordt lila bougainville de pracht en glorie zinderend als de zon in de ovaal van je arena…

Jij bent nu mijn moeder jij bent nu mijn kind vanaf vandaag zijn wij samen onafscheidelijk de rollen zijn verdeeld laat mijn lippen je kussen laat mijn liedje je sussen laat mij jouw moeder zijn kind van mij…

In het verloren huis de kartelrandkiekjes van oude vrienden, onafscheidelijk, maar buiten het lot gerekend, neemt de tijd een achterwaarts loopje en van lieverlee hoop je dat het ooit terugkeren zal...…

buiten zijn we onafscheidelijk soms huppelen we door de wereld dan maak ik je vrolijk en jij mij tenminste als de zon schijnt in maanverlichte nachten zijn we slechts een schim van onszelf terwijl jij op dagen zonder zon niet eens bestaat…

Edel dier dat Dartelt in het Onafscheidelijk Gezelschap van zijn Eigen schaduw - Licht en donker, Zwart en blond, Manen en staart Die wapperen In zon en wind Het licht wendbaar Als het morgenlicht Het donker duwt Haar naar de buitenkant, Een onafwendbaar Zwart verdriet…

hoe het allemaal begon we zouden onafscheidelijk bij elkaar blijven Weet je nog... waar we liever niet aan wilden denken af en toe over gingen praten Weet je nog... je bent er plots niet meer en ik blijf verder praten weet jij het nog?…

soms zie ik onze namen staan jouw naam boven die van mij volgens de wet van het alfabet er was een moment dat wij onafscheidelijk waren gebonden aan lichaamstaal en ideaal nu mijden wij elkaar om niet opnieuw uit elkaar te gaan wij komen hier slechts samen…

Tekent zijn lijf zijn zijn krullend hart verschuift het ijzeren gordijn weer over de vijftig bergen tot ver na het genoemde: sterke wil als spil van stuwende kracht en poëtisch vermogen van bestaan met smart onafscheidelijk verbonden troont in de aura geluk als branding van het leven.…

wijn elke slok verdriet spoelt weg muziek elke noot zorgen onbegrepen in mijn hand jouw foto ik smelt verliefd vroeger jij en ik samen onafscheidelijk nieuwe fles andere cd kom terug kom toch terug ik mis je zo.…

ik was de laatste jaren geen goede dochter, toch hield je van me ik was boos omdat je weg ging, maar dat was jaren geleden ik heb je nooit vergeven ik was een vaderskindje, we waren altijd samen toen je er nog was kon ik de laatste jaren niet meer doen zoals vroeger samen alles doen, onafscheidelijk zijn, van elkaar houden nu heb ik…

We zijn als water en vuur, maar onafscheidelijk, kan ik beamen. We zijn als een pen en een potlood, en toch als een schoenenpaar. We zijn zo verdomde anders, maar kunnen echt niet zonder elkaar!…

Gek genoeg blijft het niet alleen bij mij U hebt een onafscheidelijke band met uw kinderen Een eigen verhaal met elk van de drie Een band met ons allemaal Wat samen een onvoorwaardelijke band vormt.…

De dag kruipt de kamer binnen de regen tikt met de regelmaat van een klok tegen de ramen hier in de kamer is het kermen van de wind te horen hij huilt als was het een kind de zon heeft zich verscholen achter zwarte wolken maar dit alles is slechts tijdelijk natuur en tijd zijn onafscheidelijk gaan door en volgen hun eigen spoor.…

zijn handen zijn van hout het stoffen lijf lijkt eeuwenoud geknakt ligt hij te wachten op de eerste die hem ziet met opgewekte ogen een blijde lach maar ook vaak tranen van verdriet hij was mijn kameraad we deelden alles samen mijn laatste toeverlaat ik heb hem opgepakt wil hem nooit meer kwijt mijn jeugd in onafscheidelijkheid…

Samen met je berenvrienden Wachtend op je beurt Uitgekozen door een jochie Aan je pootje meegesleurd Onafscheidelijk en altijd samen Deelden lief en leed Maar toen het jochie ouder werd Negeerde hij je compleet Ineens op een mooie dag Sloeg hij zijn armen om je heen Samen liepen jullie naar buiten Maar plots ben je weer heel alleen……

Negen maanden samen jij en ik onafscheidelijk géén ogenblik. Veel meer liefde had ik je nog willen geven maar jij koos voor een ander leven. Nu gaan we samen verder in één hart samenzijn en toch apart…

langs de pen verzameld zich voortdurend alledaagse realiteit van innige dingen die onafscheidelijk is aan dragend heimwee waarin fantasie en geestelijke kunst vrij spel hebben wat dichterlijk aan lippen hangt schets na schets waar de pen niet geweigerd heeft bij het verkeerde eind van gedachten ten opzichte van hoofd en hart…

Met het uitzicht op de einder waarin de klok onze tijd uitwist met het inzicht in al het broze, vergankelijke wetend dat ik jou mijn tranen schrijf zingt jouw hart melancholisch, onbedaarlijk hopend op troost voor een bittere nanacht Als onze wegen niet meer onafscheidelijk zijn ook dan zal ik naar je reiken jou hunkerend…

Mijn stijlfiguur waar ik naar toewerk, bestaat uit gelijke elementen, zoals het hart en de ziel onafscheidelijk zijn. Hun betekenis neemt in kracht toe de climax van het liefdesspel, de stijging naar het hoogtepunt waar je hele lichaam zich innig laat beademen in extase.…

Wij vormden onafscheidelijke stippen, Met een lach en met een traan. Wil nu doen als in onze droom, Geloven in die magische krachten, Laat me meedrijven met de stroom, Naar de plek waar jij op mij zou wachten!…

Mijn stijlfiguur waar ik naar toewerk, bestaat uit gelijke elementen, zoals het hart en de ziel onafscheidelijk zijn. Hun betekenis neemt in kracht toe de climax van het liefdesspel, de stijging naar het hoogtepunt waar je hele lichaam zich innig laat beademen in extase.…

We waren onafscheidelijk Wij samen konden overal tegenaan Ik voelde me zo klote Waarom moest je gaan?…