inloggen

Alle inzendingen over onbegeerd

6 resultaten.

Sorteren op:

De verstotene

hartenkreet
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 502
Hoe voelt het om een bont laken te zijn gewikkeld in een onbegeerd lichaam ? Hoe voelt het om de hemeling te zijn onbedekt en voor een roofdier geworpen? Hoe voelt het om jou, de verstotene, te zijn ?…

Hoe is 't daar...?

hartenkreet
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 573
gewaaide bomen komen tot inkeer Hier waar de klok niet meer verder wilt tikken Hier vind je geen hoop… geen dromen Straten worden versierd door rondslingerend afval Maar nergens insecten die er op afkomen Want hier sterven zelfs iemands herinneringen uit Hier wordt het woord liefde verkeerd gespeld Mistige ogen nemen de koude wereld onbegeerd…
Tulay27 oktober 2003Lees meer…

DE OUDE JONGEMAN

poëzie
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.887
Hij weet ’t niet, maar is een der onbegeerden, die egoïstisch worden en jaloers. Ze suggereren dat hen niets ontbeerde, en zijn verlegen, links, en lichtelijk boers. Hij stopt zich vol met kool en wienerschnitzel, en drinkt zijn kop niet rozig, maar grauwblauw.…

Ontaarde troostprijs

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 279
regen door gebroken ramen valt sigaretten gaten hebben gebrand in dromen zo dronken en waardeloos verdomme whiskey droog en liefde loos krijst uit getande monden halleluja kogels genadeloos de door God verlaten mensen doorboren en bedelven onder bagger en puin misgeprezen ligt verloren bonhomie in blinde staar van hun onbegeerde…
six29 februari 2008Lees meer…

Gestoorde eenzaamheid

poëzie
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.629
En onze deernis en ons medelijden Strekt tevergeefs de zegenmilde hand Naar dit hun onbegeerd geduld geleide En keert in de oprechte stand Van trouwbevochten nimmermeer te delen Geluk tot delen altijd weer gereed, Dat hier voorbijgaat langs de duistre velen Als onuitspreeklijk godlijk leed.…

Gestoorde eenzaamheid

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 949
En onze deernis en ons medelijden Strekt tevergeefs de zegenmilde hand Naar dit hun onbegeerd geduld geleide En keert in de oprechte stand Van trouwbevochte nimmermeer te delen Geluk tot delen altijd weer gereed, Dat hier voorbijgaat langs de duistre velen Als onuitspreeklijk godlijk leed.…