Alle inzendingen over onbekwaam

Veel van wat dezer dagen over Donald Trump gezegd en geschreven wordt, klopt helaas. Dat hij reageert als een bakvis van 16 en regeert als een puber van 70. Dat hij ondoordacht, onberekenbaar en onvoorspelbaar is, wat hem voor vriend en vijand tot een onbetrouwbare en potentieel gevaarlijke gesprekspartner maakt. Dat zijn woordgebruik en zijn…

en lichaam dat genoegen neemt met een andere ziel en onbereikbaar bleek, moet gedwongen toestaan dat bewustzijn de moraal ontwijkt naar een vergeten uithoek van het geheugen, pleegt selectief verraad aan het ethisch woord en daad, blijkt gevoel niet met de rede gebaat, laat staan voor enig begrip, daarin verblijf ik verder onbekwaam…

Trek me even terug Adempauze, recht mijn rug Ik wil bewust Een beetje rust Geen onbekwaamheid Geen eigengereidheid. Ik zeg u gedag Minder kan ik niet zeggen Gelag, gelach (?) Het is aan u, Grens verleggen.…

het op schaduwen die verder schuiven versnipperen het denken aan vrije vlucht, zijn borst gaat op en neer adem kent geen tucht in zijn brein breekt een ijzer de klamme muren waar een woeste zee krijsend op de rotsen slaat schreeuwt hij zich een meeuw de onbekwame, de gegeselde en de gek schreeuwen mee.…

op schaduwen die verder schuiven versnipperen het denken aan vrije vlucht, zijn borst gaat op en neer adem kent geen tucht in zijn hoofd breekt een ijzer de klamme muren waar een woeste zee krijsend op de rotsen slaat schreeuwt hij zich een meeuw de onbekwame, de gegeselde en de gek schreeuwen mee…

De Kamer verzint nu dus snel iets secuurders: Een wet van Bewust Onbekwame Bestuurders --------------------------------------------------------------------- Uit onderzoek blijkt 1 op de 6 mensen die afspreken Bewust Onbeschonken Bestuurder te zijn, toch te veel te drinken.…

zo even en niet onbekwaam passeerde een fiets met cyclaam die het meisje versierde op een omafiets langs banen door parken en lindelanen die mede voorjaar vierden het maakte mijn hart ook vrolijk ben voor toeschouwers dan olijk als een deerne mij belicht ik ben een warme zonnestraal een schijnend vreugdevol verhaal en op iedereen…

Dolle Mina streed voor mondig baas in eigen buik er volgden golven vrouwen opkomend voor eigen rechten werkend aan assertiviteit het waren de genen nieren hoefden niet meer beproefd mannen knurften primitieven niet bij zinnen om te gerieven onbekwaam niet bij toeval of verlegenheid drift tot scoren ingebouwd tot last alleman macho omgang…

Het makkelijke leven Overal aan voorbij streven Boven de partijen staan Bekwaam of onbekwaam Men weet en vergeet In eigen maatstaven denken Mondiaal krenkend In disbalans Geef het aardse een betere kans De vrijheid van het grote goed Grenzen overschrijdend naar het zoet De gemakzucht siert de mens In een wachtrij naar de andere tendens…

De kleine letters achterop mijn grafsteen Zijn later niet te lezen Er stond: Hij was zo depressief ´t was niet te genezen Hij had ook last van grootheidswaan Hij vond zichzelf zo goed Een ieder vond hij onbekwaam Want niets ging als het moet Hij kon zo gek zijn als een deur Zich misdragen als een kind Wie zich aan hem stoorde was een zeur…

liefst bij iemand niet te bekwaam ze pikken dan de wat mooiere woorden en brouwen een gedicht onder eigen naam dan denkt de dichter hé dat is bekend dus iets bekwamer dan men had gedacht en wijst met de vinger diegene aan maar de schuldige draait zich om en lacht roept over zijn schouder jij bent de gek er is niemand die jou zal geloven de onbekwame…

Onbekwaam stonden we in te veel van overvloed; de liefde en het kussen dagen vergeten donker wat toen bedoeld nu ten onder is gegaan.…

mandragora in vol naakt ornaat vergeten bungelen gekloofde voeten de laatste der gehangenen eindeloos galgentouw schuurt niet bereid tot knappen blijft het schommelen duren lang nadat leven vervloog naamloos en onbekend trotseert het lijk de weken tot de wind dan moegetergd ook de laatste gans verwaait eenzame mandragora onbekwaam…

hij staart naar het plafond waar een spin draden spant in zijn hoofd spelen bewakers verstoppertje hij hoort ze in de gang hun sleutels kraken slot voor slot hij rammelt in zijn ransel je moet verkassen fluistert de gek in zijn oor de onbekwame en gegeselde spugen de vloek op muren en getraliede ramen je moet verkassen je moet verkassen…

met bibberbenen, hij hoort het vegen van de wilg, onophoudelijk getik van regen op het golfplaten dak klompen op de stenen komen dichterbij hij was niet gek, het waren de ogen van de opgezette fazant ze keken hem priemend aan, hij heeft ze uitgestoken met een aardappelmes ja, dat heeft hij gedaan, vloekend vliegt hij op tegen de onbekwame…

moeten zijn karmozijnrood is voor priesters en hoerenhuizen regen, alweer die regen het getik maakt hem gek hij denkt aan Romana zij hield van hem, hij zoekt een foto hoort weer haar stem mañana mañana waarom verdomme gingen morgen en de dood aan de haal met haar verbeten naait hij steek voor steek de foto in zijn binnenzak, de onbekwame…

met bibberbenen, hij hoort het vegen van de wilg, onophoudelijk getik van regen op het golfplaten dak klompen op de stenen komen dichterbij hij was niet gek, het waren de ogen van de opgezette fazant ze keken hem priemend aan, hij heeft ze uitgestoken met een aardappelmes ja, dat heeft hij gedaan, vloekend vliegt hij op tegen de onbekwame…

moeten zijn karmozijnrood is voor priesters en hoerenhuizen regen, alweer die regen het getik maakt hem gek hij denkt aan Romana zij hield van hem, hij zoekt een foto hoort weer haar stem mañana mañana waarom verdomme gingen morgen en de dood aan de haal met haar verbeten naait hij steek voor steek de foto in zijn binnenzak, de onbekwame…

Hij was bevreesd en tevens onbekwaam. In doodangst vluchtte Arie uit het raam. Op dertienhoog bevond zich zijn etage. De man besefte dit pas op z'n vlucht. 'Gaat dit wel goed?' vroeg Arie zich toen af, want schrijnend werd de stroming van de lucht. Hij voelde zich ook verre van in orde.…

de diepste nerf van een zwijgende nacht de zwakste lichtjes feller stromen op de gespiegelde achterzijde van de dromen om aan de schaduwen ontkomen, de zingeving gewogen in gewichtloosheid in alles wat ik bezat, de reis in een te krap valies wat ik gisteren uit de steigers van de toekomst las, het maakt deemoedig en onbekwaam…

De hitte maakt mij onbekwaam tot enig goed. Geen wolkje boven zee ter grootte van een hand. Hij sprak, de stille in den lande, het brood een zegen. Heimelijk had hij lief tot aan de Doodsjordaan. De dichteres verschrompelt in haar toren aan de rivier. Wie schenkt nog vreugdeolie of speelt nog onder haar raam?…

En zelfs nu voel ik heel sterk hoe eenzaam je daar in je hoge toren zit leunend, pochend op bezit maar toch, je weet je onbekwaam om echte vriendschappen te delen Om echte vriendschappen te delen moet je toch echt je zelf zijn en je voelt je maar zo klein bang, dat ze weer je straatnaam schreeuwen.…

Maar hoeveel beter zou het zijn als tijd en geld besteed werd ons opnieuw te leren dat wolkenluchten met verandering van kleuren, niet zonder reden zijn, maar wij te onbekwaam het handschrift van 't zwerk te lezen!…

(voor Marianne Vos) Daar ging je temidden van vele andere rijdsters je gezicht verbeten en krachtdadig terwijl de kanslozen werden afgeschud als lastige ballast pareerde je maar voort trotseerde je de Boxhill en de striemende regendruppels de luiheid en onbekwaamheid van tegenstanders de priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg…