31 resultaten.
uitgewoond
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 68 mijn pupillen
bedruipen wanden
slierten langs sporen
van mijn zaad
de kakkerlak
die zijn weg vindt
in het verkrotte pand
vol slakkenmeel
en jij ligt in
het laatje
met je gezicht
nog steeds omlaag
maar ik vergaar jou niet
het is de aandrang
onbewoonbaar
als ik ben…
slinger
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 224 ik mag dan dicht
bij de tijd komen
en verdwijnen in zijn handen
zonder magie
de vertaling
van deze woorden
laat ik bij jou achter
omdat de waarheid onbewoonbaar is
en liefde zo transparant…
Afgelopen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 34 Er wordt een streep gezet door Sesamstraat
Er komt een bord te staan met; ‘Afgebroken’
En daar wordt verder niet over gesproken
Omdat een manager daarover gaat
Je hoort alleen een boze meneer Aart
Die nu ook onbewoonbaar wordt verklaard.…
Onbewoonbaar verklaard
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 Huis dat
Lichaam heet
Al jaren in verval
Noodzakelijk onderhoud
Wegens permanent
Tijdgebrek niet
Uitgevoerd
Overal kieren en
Spleten, planken
Die het begeven,
Dak dat lekt -
Wilde er nog
Wel in wonen,
Maar zag op een
Morgen een wit bord
Met zwarte letters
Op mijn gevel aangebracht
Mijn lichaam was
Onbewoonbaar verklaard…
Christchurch
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 90 de straten rondom
de puincathedraal ademen
een jaar later
nog steeds de geur
van dood en verschrikking
stad met het gebarsten hart
onbewoonbaar verklaarde wijken
huizen, die verkruimelen
staan wezenloos te staren
naar onzichtbare bewoners
.…
Korte haiku's*
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 109 Vroeger
klonk later
heel ver,
Kaartenhuis
van woorden
onbewoonbaar.
Woningnood-
een naaktslak glibbert
zich een weg.
Een beha
hangt lusteloos
aan de waslijn.
Red het bos
de houthakkers
zijn onderweg.
Hippies
van toen zijn de
opa's van nu.…
Korte haiku's*
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 126 Kaartenhuis
van woorden
-onbewoonbaar.
Woningnood-
een naaktslak
glibbert zich een weg.
Doosje
met reserve sleutels
- geen deur past.
Een beha
hangt lusteloos
aan de waslijn.
Ei breekt
in nestwarmte
-donsveertjes.
Herfst-
het laatste blad
wil niet vallen.…
bij terugkeer aan het meer
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 169 bij terugkeer aan het meer graast onrust
ben ik wankel
onbewoonbaar en verjaag een vlinder
wie mij zich herinnert liegt of is gebrandmerkt
lacht de wind
ik haal mijn schouders op
en kerf hun namen in de banken aan het meer
eerder je gezicht
warm je huid
niemand die ons herkent
als de stad wakker wordt
en licht gelooft
wandel ik als…
einderloos
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 657 zoals nooit tevoren
de schelpenwind, neergedrukt
voorbij zonsondergang
wist jij dan
waar ik kijken moest
of tot waar ik zou komen
de zee ging heen
en viel traag
altijd trager
onder het dakgeraamte
van de dood
toe dan
dwaal, kus mijn lippen
fluister zacht
dat jij zal zijn
daar, waar mijn benen
onbewoonbaar
stranden…
gekozen einde
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.225 vandaag is de laatste keuze
de natuur had hun dagen nog niet geteld
toch werd het lichaam onbewoonbaar verklaard
gisteren was het Bevrijdingsdag
beslissing genomen naar de overkant te gaan
strijden had geen zin meer
morgen is er even aandacht voor hen
de onbekende krabt ongelovig in zijn haren
naaste familieleden kampen met een schuldgevoel…
het hoog vertrek
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 634 amos klimt benieuwd naar boven
verhangen zijn de bordjes
met naam en wapen van aflijvigen
hij tekent voor het rondeel een cirkel
voor de open poort een gaatje
voor put en lijf twee stipjes
wachters bestaan niet meer
hij is alleen in de onbewoonbaar
verklaarde ruimte het hoog vertrek
een toevlucht van geslacht tot geslacht
nu onder het…
links, rechts, links, rechts, links,
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 403 het is daar, deze dagen
dat ik zag
wijzers vielen uit uurwerken
vielen op het ongrijpbare
begrip
waarin het ademen
onbewoonbaar werd verklaard
en een kind de gesloten mond
van de dood
het is daar, die dagen toen
dat zij niet meer zagen
het slapen of het gaan
in nog minder lijf waaronder ze
elkaar zochten
het is daar, deze dagen…
Mos op kei
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 eens geestesmoe geweest, nu voor eeuwig verlicht,
zij merken niets, de hoeven van de herten
op het bladerdak van een ondergronds kasteel,
onbewoonbaar verklaard, voorgoed de gordijnen dicht,
Godzijdank vrolijk lachend in vredige verten,
zijn ziel triomferend als bevrijde homoseksueel.…
De nadagen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 621 Mijn huis is onbewoonbaar verklaard
In zelfbeklag sla ik de ogen neer.
Ik blijf achter temidden van een kale vlakte
Van gemiste afspraken en bittere beloften.
Mijn stad is ontvolkt. Mijn stad brandt.
Ikzelf heb mij uit het landschap teruggetrokken
In een zweem van angst en vogelgezang.…
Waarom meeuwen lachen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 245 Geleerde astronauten denken zelfs,
dat ze onze aarde veilig kunnen verlaten,
wanneer die onbewoonbaar wordt.
Zo denken de meeste ornithologen,
dat vogels niet bewust kunnen weten,
wat humor is.
De boot naar Texel vertrekt!
Meeuwen vliegen lachend af en aan!
Waarom?
Mensen zijn te lui om te zwemmen,
of om lopend over het wad te gaan.…
Coronatijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 99 De tijd is nu niet uitverkocht
zij heeft haar waarde verloren
Iedereen is gestationeerd
op zijn eigen eiland
sommigen opgeborgen achter plexiglas
Er zijn mensen die smeken om adem
onze vrijheid is onbewoonbaar verklaard
en telkens plaatsen wij een deksel
op wat weer achter ons ligt
In het vacuüm van ieders alleenzijn
cirkelen wij in…
voorbije liefde
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 2.178 van
je ademhaling
huid aan huid, maar
lichtjaren van elkaar
in dit huis waarin jij
en ik alleen bestonden
heeft de tijd toch
haarscheurtjes gevonden
en allengs bleek, dat
wat eerst waarheid leek,
gewoon gelogen was
hartstocht afgezwakt
tot sleets gebeuren
nog levend naast elkaar,
maar niet verbonden,
sterren aan de hemelbaan
ik onbewoonbare…
De gebeurtenis mens
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 295 sporen die ik achter laat
doorheen heel ‘t verleden
het fotoalbum toont de
tijdspoor van m’n lichaam
oude agenda’s verslaan
de historie van m’n geest
gaandeweg de tijd stroomt
de kennis binnen die m’n
oude vragen beantwoordt
als de geest groeit naar
grote hoogte slijt m'n lijf
tot ‘n onbewoonbaar huis
onbegaanbare denkpaden…
vastgesteld
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 302 het hoofd afgewend vertelt
over het onbewoonbaar plan
van een mens op zichzelf
in afwezigheid vastgesteld
ontkenning van 't bestaan
niet zomaar de overgave
aan 't zinloos mensengeweld
tussen koffie en koek kijken
naar 't vergaan van alweer leven
in een smalle Gazastrook
met kinderen achter vurige lopen
huilt hij met elke letter
zo hartstochtelijk…
Casco zonder afbouw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 201 casco zonder afbouw weer zijn
vrij in ruimte en tijd
het eind van de avond
brengt zeker mijn bed
opstaan wassen en plassen
aan het begin van de morgen
op een vrije etage gezet
eten gebeurt op de geur
de trek van het lijf legt aan
waar het kookeiland drijft
op tekening leek het volmaakt
tot in de puntjes bedacht maar
als thuis onbewoonbaar…
weemoed
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.095 zo heb ik die nevelende avond
het verdriet herkend:
het missen van de moeder
die ik had en was
én de onvermijdelijke tijd die
zijn rechtmatig voorschot neemt,
in mijn huid zijn groeven trekt,
mijn gebint verzwakt,
tot mijn vervallen woning
onbewoonbaar wordt verklaard.…
het losse zand
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 110 de leegte huist in mij
doch mijn onbewoonbaar bestaan
is het middenrif waardoor ik adem
- lucht is de zekerheid die ik aanbid
ruimer dan de leegte kan mijn kamer
niet zijn, het meubilair misstaat wanneer
de zon als een nimf haar schaduw werpt
tegen het fors beslagen plafond
ook de vloer die los van vast mij
laat bewegen in de koers die…
Syria
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 95 schapen
en daarnaast de oplettende herder
Syria was ook het land
van moeders en vaders en vrienden
van overgrootouders en overgrootvrienden
en iedereen woonde daar, hoewel al lang
niet meer het Paradijs en ook
niet meer het land van Abraham
was je daar toch zo ontzettend thuis
en is het nu, door oorlog en oorlog en oorlog
helemaal onbewoonbaar…
plekje uit mijn jeugd, Diemen 1960
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 850 aandachtig het glas geheven
stilte angstig op de lippen
de minuten haasten zich
de eeuwen uit
even terug
even thuis
vergeelde plakboeken
omkrulde foto’s van ons bij het hek
voor een onbewoonbaar verklaarde woning
waar wij de vakantiegasten waren
warme koeienlijven als troost
de hond aan de lijn eeuwig waaks
mysterieuze tekens
op de…
als het lied voor mij nog nooit bezongen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 247 Als het lied voor mij nog nooit bezongen
De zeeën nog niet bedwongen
In gedachten grote dromen
In een afgeleefde wereld staan de bomen
Met sterke wortels en de wind in de rug
Vaart het schip langzaam terug
Naar de plek van vertrouwen
De bodem om op te kunnen bouwen
Als een bouwval tussen de zinnen
Niet wetend waar te beginnen
Staat een onbewoonbaar…
Spiegel aan de wand
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 421 mij
ik nam jouw aandacht in me op
je werd van mij en vrijheid werd gedropt
ik stal je ogen nam je hart
bouwde zo mijn spiegel aan de wand
had alles in de hand behalve jou
jou ben ik kwijt ik heb je nooit gehad
omdat ik slechts mezelf steeds zag
jouw ruimte was mijn huis niet ingericht
voor al je mogelijkheden je liefde ging voorbij
in onbewoonbaarheid…
doodsprenten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 723 Hoe jij op de stalen rand van een dood leven zwerft
het noodlot dat in je vingers zweeft, met het zwerk dat je vervloekt
alsof je onbewoonbare moeder je weer uithuizig spuwt.…
3 uur en 228 km
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.009 of is het huis van deze liefde onbewoonbaar verklaard
en mogen onze levens zich nooit vlechten?!…
Weet je nog...
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 3.088 Het was verklaard als onbewoonbaar.
Nou ja, het was er ook niet pluis.
Wij deden onze zin, we gingen er toch in.
Het wemelde er van de muizen
en op zolder zat een rat.
De mensen schudden met hun hoofd,
maar ja, wat hinderde ons dat.
We pakten heel hard aan, 't is waar.
De muizen hebben we gevangen,
de rat werd door de hond gepakt.…
iets van waarde op dag zeven
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 660 opgedraven wordt
men interviewt er gemaakte onsterfelijkheid
wat dikteert is
een paar blauwe scherven
God weet wat soort vogels er in huisden
hier en daar een paar gebroken takken (niets is ooit wat het lijkt)
een briljante geest in een levenloos lichaam
het sprakeloze soms
dag zes
ik neem een rot op baantje ergens tussen
een paar onbewoonbare…