Alle inzendingen over ondergang

ik voel mij als een trots schip dat zeeën der liefde verovert waar prachtig helder water tot blinkend kristal wordt omgetoverd in mijn gevulde gouden ruim heb ik miljoenen exemplaren geluk dat ik wil delen met een ieder als troon op een machtig voetstuk maar plots hangen daar donkere wolken die alles behalve vredelievend zijn als piraten…

Berlijn is enkel nog voer voor vuur Hitler snauwt met slinkende adem Naar de generaal die stamelt in de kraag Met de macht der gewoonte de arm strekt Voor een Sieg Heil die galmt in de bunker Een koortsig gewemel hangt daar rond De ondergang plant zich onderhuids voort Het volk verdient de galg De pletwals van rupsbanden Want de natuurwetten…

De haven verlies ik steeds meer uit zicht, stilaan kwijn ik naar de ondergang geef mij over, aan die woeste zee. Rustend op de bodem en herademend geniet ik van de zachte schoonheid en kalmte, nestel mij op een bed van koraal.…

De smaak van gekauwd hout flarden katoen en leeggezogen haren het schraapt ons af holt ons uit tot lijken van dichtbedrukte lucht. Zelfs de zee heeft zich bij ons lot neergelegd. Uitgetolde zon vermoordt dromen van stormen en heroïsche gevechten, we sterven in mineur ongehoord. Alles verzindert tot waaiers zout ontspringt in onze…

morgen valt de sneeuw in de zomer is de ochtend het laatste moment voor ik ga slapen de wereld draait door en verder zelfs op zijn kop lijkt alles dichtbij door perspectief vertekend braakt de uil haar maaginhoud in chaos sneller dan ik denken kan volgt de dag de nacht de nacht de dag wordt eikel boom waaronder kinderen nietsvermoedend blindemannetje…

bolgeblazen wangen vreten zich door ’t opgehoopte sneeuw, geen dwang of snelle gang maar slechts een trage tred die zich voortsleept door de wallen van dit bestaan -het zwart van de aarde met hier en daar een grijze pluim, al wat rest is nog wat as - de dood ontsiert en pleegt ons te gedenken dat we slechts stalagmieten zijn en het octrooi…

geen zin in doodgaan dus dat valt dan weer mee op een winteravond…

We hadden er op gehoopt dat de wereld zou vergaan. Please Wereld! Verga! We hebben genoeg van je gezien! Maar nee, hoor niets, kon het hier nog, was het in Australië inmiddels te laat. En zo zaten we wat te kletsen in de kroeg wie weet toch een beetje extra blij. Normaal denk je niet elke dag aan het leven terwijl het mistig is en de…

Terwijl de wereld In vlot tempo Haar eigen apocalyps Tegemoet draait, Een eind maakt aan Nutteloze zorgen en zuchten, Zie ik in het verste Hemelrijk een gouden Zwaan die met haar Schitterende vlerken Een donker zwerk doorklieft En sneller dan de aarde Ooit aan zichzelf Ten onder kan gaan Slaat ze haar verblindend Mooie…

bij het ondergaan van de zon sta ik peinzend op een perron vanwaar die ene trein terug al in het middaguur vertrok ik heb alles achter de rug niet langer telt voor mij de klok en goede plaats in een wagon bij het ondergaan van de zon vele landen heb ik bezocht en de steden daar bekeken nog zo veel meer heb ik gekocht voor ik hier…

Het is met onze ijsbeer slecht gesteld: De ondergang schijnt ook hem te bedreigen Daar hij geen poot meer aan de grond kan krijgen Wanneer de ijskap van de Noordpool smelt. Het beste is om er maar voor te kiezen De allerlaatste ijsbeer in te vriezen.…

En allen die voorgingen, deze ondergingen mijn ondergang zoals gedaan gij zijd. herboren en herschreven, verledentijd.…

De vertraagde tijd die corona ons geeft. De nieuwe ruimte die het ons biedt. De saamhorigheid die het schenkt kan geen mens ons schenken. Het is de angst voor de dood die ons een beter leven geeft. Miljarden die verborgen leken worden vrijgevig herverdeeld. Zie! Nieuw evenwicht ontstaat tussen ontvangen en geven, tussen blinde haat en…

Wat voor zin heeft dan toch al dat vele bellen Als ze hun eigen ondergang niet kunnen voorspellen.…

Dit keer een thema van antieke Grieken Tragiek van menselijke ondergang De scoringsdrift was louter geldingsdrang Hij maakte losse-polsjestatistieken Een trap naar zijn ‘verdachte’ wetenschap en van de trap viel Diederikje Dap…

Ons land blijkt heel wat doemdenkers te tellen Die min of meer een ondergang voorspellen Een houding die ik liever niet betracht Al kan ik wèl voorspellen: komend jaar Geef ik de eerste maand geen commentaar…

Het landschap drinkt het geloof gulzig, melancholiek als de ondergang van de speurdersroman om naar de oude bomen te luisteren naar het wilde geboomte te fluisteren en raakt langzaam, maar zeker, vertrouwd aan de voorafgaande waarheid, met vrome aandacht.…

Er past daar rouw als herfst voor de zwarte esdoorns uit zwevend zaad ontstaan zodat het op kan houden roekeloos en geschift te zijn Zonder haar geen zin meer kunnen vinden in zonder haar verder gaan geen rode draad van jaargetijden bij zonsopgang en ondergang…

[Haiku] de zon is ver heen en sleept het laatste licht mee in zijn ondergang Geïnspireerd op het schilderij 'Sun setting over a lake' van Joseph Mallord William Turner (1775-1851).…

Een god van ginds is dood gevallen uit de schedel van de hemel In de verschrikking en de ondergang in de wanhoop en verlatenheid zal misschien de nieuwe god oprijzen uit de diepten in mij Misschien ja, want de aarde is voor mij bed en echtgenote en de wereld buigt zich…

in de schittering van haar ijzige ogen drijft stil zijn wrakhout…

Haast driekwart Nederland had goede zin Als enig hoog ontwikkeld westers land Met kleurpotlood en een gevouwen krant En regentonnen met een gleuf erin Met deze spullen en een pot met vet Bouwt Rutte* straks een stevig kabinet *vervang door Samsom indien nodig…

Het rondhout wordt ontdaan van alle kwasten Zo nodig wordt het spint ook weggezaagd Dit ter voorkoming dat de prille maagd Zich zou vertillen aan te loden lasten Waardoor zij schier onnodig wordt geplaagd Vanwege takken met hun ruwe basten Of twijgen die haar beurtelings betasten Wat op de lange duur toch zeer mishaagt Maar knapen wel een…

In deze nacht meedogenloos diep en zwart en zonder troost in deze leegte waarin noch vraag noch antwoord maar kilte heerst en dood in deze ondergang moederloos en krachtenloos zonder iemand zonder iets daar stolt mijn bloed en sterf ik eindeloos naar geen bestaan... naar niets…

Ween niet langer, wereld Ik heb al voor u gehuild Vannacht, zonder water eerst, Later, door het wachten, toch tot tranen gezet Heb ik u in mijn koudste dromen van de ondergang gered En, eenmaal wakker geschrokken, Met verlichte glimlach de wekker gezet…

Misschien kan dat een beetje mee verklaren De ondergang van ‘boekenzaak’ Polare.…

het land uit geweest de stad is weer voller het grasveld kleiner in de etalage ligt verkadekoekkunst speeksel te trekken op en ondergang virussen gaan in mensen cultuur in natuur regenavond - in het donker de volle maan in een wit wolkje…

Op een een lekgeslagen schip slingerend door de golven van de nacht, ternauwernood de gronden van de ondergang ontkomen, de klippen der krankzinnigheid voorbij gekanteld, bereikt hij, bijna zinkend, in de uiterste seconde de veilige haven van haar heupen, het Ithaca van haar schoot.…

Bleek en afzichtelijk het zwelgend wrak gedoemd tot ondergang stick na prik hallucinatie angstpsychose bewusteloos uitzichtloos vervuild besmet jouw kind mijn kind ons kind onmogelijk ondoorgrondelijk alleen de dood verlost…

Dan zult ge zijn als God,’ zo sprak de slang Dus Eva at; het werd haar ondergang en ook van hem: hij werkt zich in ‘t zweet …en op haar bank is wéér de man het haasje Maar thuis omknelt ze vast haar slangenbaasje…