Alle inzendingen over ondertussen

in zijn woorden is hij hoe zij hem bedacht : onbehoedzaam, maar dragend nabij maar draaglijk en bij haar maar niet rond haar laatse porie in zijn woorden is zij vaak onverwacht afwezig of onpeilbaar diep, en lacht ze als iemand die alles heeft gezien, in die woorden leeft een hang naar meer dan is, zo wacht hij op het leven, totdat het…

woeste welgelegen wegen aangebroken aangelegd asfalt dunbevolkte dromerige dorpjes snelle splitsende straat op weg naar toe kom ik jullie tegen als verkooppraatjes voor onbezorgdheid uitgestald verlaten geborgenheid ik ben weer bij de les trots standhouden in overdaad…

Ik ben onderweg ga niet meer en moet nog komen tussen realiteit en dromen. Ik ben in de tussentijd.…

Mijn dromen koester ik in duisternis wanneer de zon schijnt ga ik op in realiteit zodra ik onze verstandelijke afstand met eigen stilte kan overbruggen mijn zwijgen lijkt tijdloos niet aan ergernis gebonden het blauwe van je ogen spiegelt wilde rivieren laat me toe in jouw gedachtewereld neem me mee in jouw stoute dromen elkaar vanavond…

Ondertussen is mijn piano zo gevoelig voor stemmingen dat ik niet meer kan verbergen wanneer in mijn hart de gevoelige snaar is geraakt…

terwijl ik zoek hoe je pijn verwoordt heb ik wel tien muggen vermoord gestolen bloed inkt voor dit lied wie een ander zeer doet voelt het niet…

ik was even weg geweest, maar toen ik terug kwam liep de wereld mee en alles was gewoon lakens wit - voetstap zwart, een indruk in wat zachte ondergrond buiten velden en een strakke maan; geen wind maar ook geen nevel waar mijn kussen liggen rust mijn hoofd waar mijn dekbed zwelt weeft warmte rond een volle buik langs de vastgevormde…

Ondertussen, kijkt onze aarde geduldig toe, hoe mensen elkaar bestrijden. Hoe een plaag vanzelf verdwijnt.…

Wolken zijn soms ondoordringbaar blijven juist hangen om je hoofd pas als vanuit eigen stilte de wind langzaam aanzwelt volgt er weer ruimte voor zicht op zicht ondertussen hou elkaar maar vast als wolken de zon versperren in het donker van de uren is elk sprankje een helpende hand…

onder dik ijs heerst geen wind geen geur. geen kleur. enkel uitgevaagd pallet van pastel als herinnerd. hoe er vissen zijn traag zwijmelen als verstild. ze doorzichtig zijn als nat papier en water haast vaste vloeistof is geworden. planten hun adem stokken. hoe de lucht tussen ons bevroor en ook de woorden tussen onze monden.…

dat menselijke is voor vele trekvogels als leverpastei…

's Avonds is het feest in de huizen, iedereen -- heeft iets te vieren.…

Ik wou dat ik nu bij je was ik zou je willen kussen nu moet ik het zonder je doen wel hunkerend ondertussen…

we zijn een erg puriteins volkje zelfs de mooiste venusberg noemen we schaamheuvel het kruis onze derde oksel of nog wat preutser ons ‘ondertussen’ maar ondertussen willen we wel alle in het donker grauwe poesjes stiekem knijpen of kussen…

Die onweersbuien.. hoelang blijven die hangen? Doe maar twee grote!…

Het nuchtere leven heeft zich zonder dromen verzameld op het plein, een demonstratie! We lopen niet weg voor de waarheid van onze ontdekkingstocht door de stenen jungle van de stad. Er worden nieuwe dromen geboren harnassen uitgetrokken, slaven ontketend vrijheid is onze ultieme missie. We volgen de passie van onze harten en onze hersenen…

Hoe holler de taal Hoe voller de zaal (En ondertussen schrijven de stuurlui aan wal hun distichonnetjes!)…

vooralsnog heb je mijn woorden je hebt ze ingekleurd maar het stramien is nog niet klaar en ondertussen zwerven ze maar doelloos als mijn voortdurende gedachten…

Je bent en blijft te leuk en te lief, maar ondertussen ook gewoon een dief. Je hebt me gebroken, je zoekt het maar uit. Ik blijf niet meer hopen, voor mij is het over en uit. Je wilt het nog goedmaken, na dit wat je hebt gedaan, maar mij laat je ondertussen alleen achter, je laat me gewoon staan.…

de tijden hier zijn getikt we wachten om het komen en we komen om het wachten we komen om van het wachten ondertussen praat ik met je in gedachten…

Wie krijgt haar boer en vindt de boer zijn vrouw Zal Linda ooit nog in maat 40 passen Gaat Paay nu zelf ook iemand onder plassen En wat moet Jinek verder zonder Pauw Is Rokjesdag al officieel begonnen En heeft Humberto echt iets met Dionne?…

ik zit met het heerlijk warme weer buiten te genieten en de gezellige mussen tsjilpen zo genoeglijk ondertussen ik ontvang de grijs omrande enveloppe ik moet de inhoud lezen ik kan me nu niet verstoppen en de nachtegalen vertellen elkaar zo ondertussen de meest wonderlijke verhalen en ik lees …… heden is ons na een kortstondige…

Ondertussen liep de regen in de val van de ravijn.…

Ondertussen zijn het de antidepressiva die me beletten. Ondertussen is het mijn familie die me tegenhoudt. Ondertussen zijn het de waanideeën die m'n hoofd bezetten. Ik heb geen zin meer, geen zin meer, geen zin meer. Ik zeg dit elke keer maar weer en weer. Ik heb gewoon echt geen zin meer.…

en altijd ondertussen vanaf ’t begin en nog meer sinds -‘ zeg ik.…

Ondertussen, tussen de bedrijven door schrijf ik wat gedichten, de halve dag zoemt het in m'n kamer en in m'n hoofd. En ook het raam uit (als laatste). Ja, het is allemaal wat.-…

de wind vergaart dode bladeren in een hoek van de tuin om ze later weer overal rond te strooien ondertussen snij ik oude takkenbossen tot eerste wintertijd…

terwijl hij ondertussen haar lichaam wil verkennen beleeft zij in alle stilte haar eenzaam hoogtepunt en als hij haar wil kussen en vraagt hem te verwennen voelt zij zich meer een moeder die ‘t kind een snoepje gunt…

Maar intussen Is het wel ondertussen.…

Al googelend naar voetbalspelsystemen Bedacht ik ondertussen ook één zelf: Het revolutionaire 0-0-11 Beëindigt alle tactische problemen. Is dan de opponent nog niet gevloerd, Dan is mijn speelplan niet goed uitgevoerd.…