Godslasterlijk en kwetsend zijn uw beelden,
uw woorden oneerbiedig en spotziek.
Als Allerhoogste duld Ik geen kritiek,
vreest thans Mijn toorn, gij ketters en misdeelden !
Vervloekt, o heidenhonden, honderdmaal,
Ik keer mij van u, Ik, Louis van Gaal.…
Ontsproten uit wellust
Organisch doch nog onbevangen
Een blik, onbewust veracht door hen
Zij, ooit bewust levenslustig
Nu verdwaald in alle lessen
Die tastbaar houvast boden
Patronen vormden het labyrint
Die velen cyclisch delen
Bedachtzaam streven zij
Ontwetend vergeten zijn
Het voortschrijdend natuurlijk gift
Dat nu zo onopvallend in oneerbied…
jager jong of zo oud
dat je was verdwaald
of werd je helaas door
een vijand achterhaald
of ben je gewoon tijdens
het jagen uitgegleden
en op je hoofd geland
en was dat het verhaal
en was er verder niet
eens zoveel spannends
aan de hand
we zullen het nooit weten
maar wie je ook maar mag zijn
voor mij blijf je net als Wim Hof nu
heel oneerbiedig…
troosteloos geheel
Zou geen zacht zijden rokken meer aaien
Gefluisterde geheimen aanhoord
Gesloten om weer heimelijk te ontsluiten
Begeleidde hij in liefdevolle momenten
Glimmend lachend in onschuld naar buiten
Moeizaam kreunend dient hij nog wel
Maar de romantische flair is verdwenen
Ondergaan de veroudering zijn geleden tijd
Trapt men hem nu oneerbiedig…
als eminent handelsland
is het ons altijd gelukt
een veelheid aan produkt
te leveren binnen zeer korte tijd
fris vers met exportkwaliteit
dat schept vertrouwen en een band
verbazen doet het dus niet
dat landen die Sint en Piet
via ons zien binnen voeren
- oneerbiedig gezegd -
altijd lekker boeren
Sinterklaas en Pieterman
zijn na ons…
met zijn hakken in het zand verankerd
denkt hij boven haar uit te toornen
gewapend met zijn dekmantel
waant hij zich onfeilbaar
zij zet de dans in, hij pareert en
kotst opgekropte woede over haar heen
spiegelt feilloos zijn eigen gedrag
in de hoop haar te kunnen raken
gewapend met liefde ontwaart zij hem
als gevangen in zijn eigen pijn…