inloggen

Alle inzendingen over oneigene

7 resultaten.

Sorteren op:

Oneigene

poëzie
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 2.563
Dan, weg met de oneigene tale en de schijn van elders geborgde gepeizen; mijn zijt gij niet, uw, dat en wille ik niet zijn ; dat in mij en aan mij is, dàt hete ik mijn oneigene, ik late u, . . . . gaat reizen!…

Onenigheid

netgedicht
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 175
ik loop door de besmette weiden passeer de tuinen van onwil niets is bespreekbaar het is enkel maar ik die verder moet met de onbegrepen infectie van door anderen gekoesterde leugens dolzinnig word ik van deze onwezenlijke feiten de bevuilde woorden de valse beschuldigingen ik schreeuw (inwendig) zilver mij dan meeuw maar ze luistert…
Nadine26 april 2010Lees meer…

Taal van liefde

hartenkreet
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.071
Alle clichés aan jou gericht: Julia, Roxanne, Regenbogen, ja, alles wat ik ooit gedicht heb over jou, ooit overwogen, is te goedkoop en te oneigen, ik gooi het weg, wanneer ik in een hartslag voel hoe puur en zacht jouw ziel zich buigt over de mijne.…

De gemene deler

netgedicht
4.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.107
Alles wat eigen is, is vanzelfsprekend, alles wat van jezelf is, staat bovenaan, niemand bekommerd zich om oneigen terwijl juist die, de band kunnen kweken en krijgen, die eigen nooit veroveren zal. Maar alles wat eigen is, is vanzelfsprekend alleen dat moeten delen, komt daar nou de gemene deler van?…

zonder voorbehoud

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 189
Met de jaren komt de dood wat dichterbij en kom je wat dichter bij de mensenkant de kant van het hart steeds lichter van de gaten gaten van mensen die uit het tafereel gevallen zijn wat nog rest is het hart van de ander wat dichter plakken, aan de gilet trekken met slechts een paar woorden, voorbij elke oneigenheid want de dood omhels je bar…

Uitgebraakte nacht in de morgen

netgedicht
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 231
De ochtend had hem de geilgrage fantasmagorie van de oneigen dood ontstolen. Nu was hij slechts ontwaakt om zijn verdroogde vingers te verzadigen met vettig vocht en hapklaar voedsel. Hij weigert pertinent de dag het licht te gunnen en schuift de gordijnen opzij. Onwezenlijk uit het raam starend ziet hij het tafereel ontaarden.…

Toen ons kindje glimlachte

poëzie
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 6.806
't Was alles hem oneigen en om 't even, want niets verbond hem met dit nieuwe leven. Tot hij zijn moeder en zijn vader zag, opmerkzaam op het wonder van hun lach.…