Alle inzendingen over ongeval

bijtje, heb je hooikoorts of allergie, de nectaritis of een stuifmeelknie... vloog je domweg tegen een boom, je vleugeltje lam en angelsyndroom... heb je griep of een meeldraaddarm, een zoem in je hart of een stamperarm... kreeg je een mep voor de vierde maal, geen zonnig bestaan en een bijnierkwaal... geef dan de hoop niet helemaal…

Een hoofd propvol gedachten die men graag zeggen zou al kan niets nog verzachten jouw tranen van berouw voor elke ongedane daad die reddend toen kon zijn, zo graag gedaan, maar al te laat, dat als men nu... of had men maar.... misschien had dan... en steeds verwijt men dan elkaar voorzag dan niemand het gevaar? een vraag naar schuld in…

Met lego speel ik op schaal het ongeval een paar keer na Grote atomen gunnen het slachtoffer een zwakke zwaartekracht Zelfs in de ambulance lacht ze onuitwisbaar ----------------------------- uit: 'Grote atomen', 2001.…

Een tragisch ongeval in Amsterdam zal weer tot vele misverstanden leiden. Een vrouw heeft door een scooter aan te rijden een tasjesdief gemaakt tot offerlam. Waarschijnlijk wou hij haar alleen maar leren hoe ze achteruit moest inparkeren.…

Zo tonen wij dat men hier voor elkaar zorgt en wordt bij ieder ongeval gewaarborgd dat de omgeving wakker wordt geschud. Verbrandt het kalf, dan gaan we met z'n allen gewoon mallotig door met vuurwerk knallen.…

Als iemand bij zijn dierenleed-verslaving gedood wordt roept men treurig ach en wee. Maar tellen dode stieren dan niet mee? Waar blijft nou toch dat tikkeltje beschaving… Dat martelen van stieren voor de lol maakt ieder zinnig mens toch hoorndol……

Als een grote vent, in het grote Roterdam, op de fiets naar school slechts zes jaar. Als een echte kerel in dat enorme verkeer, wachtend voor het rode licht, slechts zes jaar. Het licht op groen, een vrachtwagen trekt op, ziet niet die kleine grote man, van slechts zes jaar Hij wordt gegrepen, door de truck, komt nooit meer op school komt…

van recht Staat ze terecht In de publieke zaak Zij is degene Die het zicht had moeten houden Trots al eerste vrouw op deze taak Is haar aftreden een erezaak Zij draagt haar lot als een man Met spierballen Haar positie uit vrouwenhanden Gevallen Door grote druk Per ongeluk Met een strijdbaar Engelengezicht Was zij door het tragische ongeval…

De wens is uitgekomen haar wens verloor jaren geleden haar dochter door een triest ongeval is er nooit overheen gekomen. Sprak altijd nog in ‘het heden’ over haar, die ze niet verder opgroeien zien mocht. En nu is ze bijgezet in het Familiegraf bij haar dochter die ze al zolang niet zag.…

Ik kende je goed, ik kende je wel Wat ging jouw leven toch o zo snel Je was mijn neef, ik zag je graag Waarom zo snel, dat is mijn vraag Het ongeval...was rap gebeurd De hele famillie, het hart verscheurd Nicolas,ik mis je erg Bracht het je terug dan verzette ik de hoogste berg.…

Mensen zijn nog moe van al dat feesten, maar ook vandaag was er weer een begrafenis, een geboorte en een ongeval... Het gewone leven herneemt zijn rechten op geluk, pijn, verlatenheid en liefde. De kinderen weten het nog niet, maar de toekomst is soms duister en dreigend, maar ook hoopvol en het licht wenkt.…

Mensen zijn nog moe van al dat feesten, maar ook gisteren was er weer een begrafenis, een geboorte en een ongeval... Het gewone leven herneemt zijn rechten op geluk, pijn, verlatenheid en liefde. De kinderen weten het nog niet, maar de toekomst is soms duister en dreigend, maar ook hoopvol en het licht wenkt.…

Nadien ik, als de lauwerier, Vast kraak in ‘t midden van mijn vier. ---------------------------------------- stenen – zuchten Zo springt bij ongeval zijn poort op - laat hij per ongeluk een wind fij – foei terwijl – omdat mijn ziel! - mijn lief!…

Jaren geleden zat ik tegenover Els Borst in de tram in Amsterdam Zij met een grote bos bloemen ik met de vraag iets tegen haar zeggen in de trend van Bedankt Mevrouw Borst voor de moed over grenzen heen te kijken ook die van de dood `haar pil van Drion´ Ik ben geschokt ongeval, misdrijf of natuurlijk overlijden Haar onverwachte…

oranje laait over de kaaien in ocht’lijk duister, dag en dauw en aait de messen van de maaier die scherend ’t bermengras verkauwt tegen de nagloed van het tuig beweegt eenzaam een silhouet die ingetogen wacht en buigt, geknield een verse bloem neerzet het kruisje met het rouwgedicht herinnert hoe een meisje viel in vluchtmisdrijvend achterlicht…

er is een jongen weg het dorp is in rouw voor die jongen met zijn auto eens vielen jongens uit een boom of van een polsstok in de sloot nu vinden wij jongens heel vroeg langs de kant van de weg en zijn ze altijd dood…

Weet je zus? als ik naar buiten kijk zo midden in de nacht hoop ik, dat papa daar voor altijd op ons wacht dan gaan we stoeien over sterren op visite bij de maan hoeven we nooit meer op tijd naar bed te gaan neem je wel mee hoor kleine zus kijk ze samen zij aan zij samen turen naar de hemel vragen ze: lieve papa wacht daar…

Een tor bewoonde al een poosje het hulsje van een lucifersdoosje. Totdat een koe een poot verzette en zo de torrenwoning plette. Het hele huisje uit het lood. De kleine tor, nog net niet dood, bewoont nu ietwat uit zijn hum een parallellepipedum. ---------------------------------------------- uit: 'Wis- en natuurkundelyriek', 2000.…

Geen kop of staart meer te zien: een hoopje veren Geplet als deeg in een wafelijzer. Er is amper iets dat een weinig aan de dood doet denken, De naam oproept van een duif zo dun als een hostie. -------------------------- uit: 'Blind Vuur', 1995.…

Twee slakken waren al sinds jaren op weg van Groningen naar Haren. Ten slotte kwam geheel ontdaan de oudste aan het eindpunt aan. Hij slikte en sprak diep bewogen: 'Mijn broer is uit de bocht gevlogen.' --------------------------------- uit: 'De peperbek', 1966.…

Elke maandag denk ik aan jou,... ja, elke dag Elke dinsdag zag ik je glimlach,... ja, een van de zovele Elke woensdag hoorde ik je spelen,... ja, met al je vriendjes Elke donderdag,... nee, toen keerde je niet meer terug Je boekentas staat hier nog en alles zit er nog in. Waar zijn die andere dagen gebleven?…

Naar aanleiding van het vreselijke ongeval in Zwitserland waar Belgische en Nederlandse kinderen en begeleiders omkwamen. Mijn deelneming aan alle getroffen families.…

Langs de wegkant de sporen van je banden, het verhaal afgesloten, de fotograaf wil plaatjes als beloning voor de dag, zijn licht spiegelt in de ruiten, draaft maar door, je komt het tegen in de plassen op het hek, de dood te lezen in de trekken op je gezicht. Morgen vers in de krant:hoe Jackson Pollock de nacht doorsneed, dat hij heeft geleefd…

' Schoon en amper twintig Op de voet gevolgd door raven Die niet weken, bumperklevend Tot zij plots gas gaven De lezer weet nu van de hoed Maar nog niet van de rand Hoe zij die dinsdagochtend In de sloot moet zijn beland De oorzaak van dit ongeval Werd haar net niet fataal Toen zij al surfend botste Tegen een lantaarnpaal Reed…

in mijn windtaaltje had ik voor iedere situatie een eigen verhaaltje vol tonen lange loopjes geslis gesis en gelispel naar benauwend angstig gefluister luister naar korte en lange aanlopen opzwellend tot een magistraal kort voor de alles vernietigende implosie in de stilte na het nooit verwachte ongeval auditief en visueel ben…

Zwijgen was het beste Cham is sterk en hij dreigde me met een noodlottig ongeval Er kwam een kind van O, mijn lieve man de onvermoeibare vorser van het gegiste sap van zoete druiven Zijn oude dag bezoedeld door die verzonnen anekdote die de verkrachtingen verborg onder een moment van schaamteloosheid Maar de straf verraadt het toch…

verbazend ontroerend en ontwrichtend hoe van de ene op de andere minuut ons mysterieus het leven veranderen kan de ene dag gezond en vol verwachting onheil verdriet en afscheid voor eeuwig als gevolg van dodelijk een ziekte of ongeval plots en zomaar kun je niet meer zijn niet meer doen wat je altijd deed omdat je nooit meer wakker wordt…

apart de spiegel kaatst beweging langs bewegging het pookje als pikkie in verheffing bewustzijn is vernauwd tot de cabine alleen de weg het razend remmen zijn in staat zijn zenuwen te temmen hij weet wat hufters gaan verdienen de saaie wereld wordt genomen door halfgoden in verval waar de goden wonen zijn de doden aangekomen na het ongeval…

Een lieve vrouw had weer licht ontstoken in mij, die beelden willen maar niet komen, want de blijdschap werd ruw opgebroken: een ongeval heeft haar van mij weggenomen. Nachtduister niet alleen rondom mijn huis, sommige dagen omfloerst het ook mijn hart, voel ik mij heel nadrukkelijk eenzaam thuis.…

Wat Biesbosch-bevers blijkbaar niet beseffen: door al ‘t geknauw, geknabbel en geknaag stort elke boomstam steevast steil omlaag om hen, tenzij ze ’t treffen, hard te treffen. Wat opvalt bij wat neervalt is de zwaarte en daardoor hebben bevers platte staarten.…