afscheid
Soms zit er even
Teveel verdriet
In ‘t leven
De dood strooit dan
Zo om zich heen
Dat de scherven
Van de liefde
Zich niet verzameld weten
En onheel blijk je dan
Veel te weinig tijd te nemen
Het afscheid behoort niet
Zo snel tot het verleden…
pigment ontnomen
evenals je onschuld
sinds 'n worgengel
aan je bed verscheen
angst realiteit werd
toen je zus is vermoord
in het zwart van de nacht
bleef de hemel sterrenloos
overdag verstoten
uitgekotst paria
totdat de avond valt
het donker vreest
brandende zon
verzengt de huid
het gat in de ziel
lijkt onheelbaar…
omkadert zichzelf
jouw leven een blauw stipje op het canvas
contrast tot de leegte
de vogel en de boom en de wolken
en de zon en de vijver worden zich
schenken zich uit, vullen
alle mogelijke werelden
zonder moeite is alles, wat het is:
de precisie van de werkelijkheid
degene die zich -ik- noemt ontwaakt
kan niet meer terug
naar een onhele…
we zien de
verlaten huizen
de bomen die
aan hun wortels
rukken om zich los
te wrikken van
de aarde
we voelen de
grond openbreken
onder onze voeten
geen gaas op de
grillige slingergang
van onheelbare
diepe wonden
we horen de
angst in zwarte
verhalen in het
boomloze landschap
waar elke beweging
dodelijk is en licht zich
verbergt…
botsen tegen de anti-zon
in de vijver zonder vooroordelen
de vogel en de boom en de wolken
en de zon en de vijver worden
zich in het moment van nu
schenken zich uit, vullen
alle mogelijke werelden
zonder moeite is alles, wat het is:
de precisie van de werkelijkheid
degene die zich -ik- noemde
ontwaakt,
kan niet meer terug
naar een onhele…
Men zag het vroeger langs de kaden draven,
Het is vergeten nu of reeds begraven,
Prooi van zijn laatst, onheelbaar averij.
Voorgoed gedaan? Vergeefs gekalefaterd?
Daar ligt een schip, waarop ‘Vertrouwen’ staat,
Ik zie een jongen, turend over 't water.…
ik was onheelbaar mijn geheugen liet me
toen ook al in de steek, zoals dat gaat met
verwarde mensen,
je denkt je drinkt je vlucht wat en staat
altijd langs de kant van het levenspad,
kijk, zie je?…
bedreven
maar met de beker op het oog
moest hij toch weer opgeven
met een blijvende tenniselleboog
Bij de voetbalclub aangemeld
kreeg hij weer veel energie
Snel moest hij echter van het veld
met een slepende voetbalknie
De volgende stop was de golfbaan
Alhoewel hij daar niet veel bewoog
was het na 18 holes weer gedaan
met een onheelbare…
929
Bezig met laden