Alle inzendingen over onkuis

Steevast vervloek ik in godsherejezusnaam onkuis gescheld zoals l.. en ook k..! © Inge Boulonois…

Mijn vrouw, mijn heidens altaar, Dat ik met vingers van licht bespeel en streel, Mijn jonge bos dat ik doorwinter, Mijn zenuwziek, onkuis en teder teken, Ik schrijf je adem en je lichaam neer Op gelijnd muziekpapier.…

Dat lome, luie licht ronddwalend in schemeruren waarin honden van rondom de nacht aanblaffen de dagwarmte zich rept naar de onvindbare slaapstede en een vroege ster binnensluipt Juist dat late licht vindt - zonder enig zoeken - achter uitdovende dagdromen en in de onkuise hoeken van mijn zevenkantige cirkel steeds de verborgen weelde…

De wijn baart dronkenschap, de liefde Onkuisheid; maar het slapen Schenkt nuchterheid en tucht. De dronkaard zoekt alom krakelen, De onkuise vuile vreugden; De slapende ademt deugd. 't Vermaak, te drinken en te minnen, Is vluchtig, als ons leven; De dood fnuikt liefde en wijn.…

als poging om de onlust te verklaren maar leven in een vers stuit op bezwaren vandaar dat ik mij anderszins verplicht en mee zal trekken met het wijkend licht tot in de eeuw die dichters mocht ervaren een eeuw waarin blank marmer boud zou stoeien met de bronzen gloed van de Romantiek en rechters een poëet zouden verfoeien vanwege zijn onkuise…

Vergeeld, vergeten, diep verscholen in een courant vol polemiek bij een prentje van een molen achter een stapel bladmuziek Daar stierven jaren in jouw schoot alleen geraakt door vallend stof een kiertje fluwelen avondrood dat teder soms jouw rug nog trof Ik blaas de tijden van het lijfje spreid onkuis jouw helften open hoor je fluist’ren…

Want gedurig was ik lui en dom, onkuis, hovaardig en zot, ik was gulzig aan bier- en wijnpot en mijn tanden bruin van de pijp.…

Want gedurig was ik lui en dom, onkuis, hovaardig en zot, ik was gulzig aan bier- en wijnpot en mijn tanden bruin van de pijp.…

Dit verwekt een zoete inval De nar van de stoere bende zegt: Ik ruil 'onkuisheid' voor een halve frank. Blozend van jolijt strekt hij de arm opent een hand, vlak als een dienblad Hij is mild gestemd. Wie raakt of schaadt of schaakt hem? Zijn brede grijns verraadt de bibberkoorts.…

Door de lucht-straat galmt het fijn geklep van een onkuis sandaal en tot in de Heilige Huis-zaal de slag der hete castagnetten. Heer, ga toch ver, want de zonde puilt als een rook over planeet en ster, de radio spant haar muziek-draad uitdagend langs uw hemel-plafond.…