Alle inzendingen over onnoembaar

e dwarrelt in mijn drukke hoofd ik voel je door m’n lichaam stromen ik hou van jou, hou van jou, ik kan onmogelijk van je los komen als ik je zou willen vergeten zou dat zonde zijn van m’n tijd want jij zal maar blijven spoken en eigenlijk wil ik jou echt niet kwijt wat jij betekend voor mij, dat gaat zelf mij te boven het is veel, heel…

wij zoemen hier slechts even rond als eendagsvliegen hoe zouden wij leven en dood willen verklaren? talrijke draadjes weven wij in het tapijt dat mensheid heet…

het onnoembare boeit mij door de onmogelijkheid er woorden voor te vinden al ons zoekend gestamel verstilt in haar kern…

ik zit mij voor het raam onnoemelijk te vervelen ik wou dat ik twee homo’s was dan kon ik samen delen…

't ligt op de lippen van het onnoembare 't licht dat de einder raakt alles van goud maakt zich purend op de dood zogend aan de borsten van de glorie, gezuiverd in de mond van het leven 't ligt er aan banden in de palmen van de tijd vergankelijkheid het is een fluisteren op de lijn waar een mens niet gaan kan 't is als het blootvoets…

Wat is er toch onnoemelijk veel pijn waar de zomer alweer voorbij is en de herfst zijn draden spant over het land dat nog slaapdronken de papavers moet begraven; wat kan die laatste dorst laven naar de liefde die nooit tot voltooiing kwam, maar het kleed dat haar ooit in wit drapeerde verscheurde nog eer de dag ten einde liep.…

onnoemelijk zijn de telgetallen waar de traptreden van de getallenladder steunpunt vinden maar vatbaar is de einder niet het uitroepteken bij elk flardje nieuwe zichtbaarheid is ijdel: mensenwerk…

Er was nog zo onnoemelijk veel te zeggen, maar de woorden bleven uit. In plaats daarvan had de stilte zijn intrede gedaan. Ze bedekte alles, zowel het gezegde als het ongezegde. En in die stilte was alles volmaakt. Het was goed, omdat het goed was.…

Oh dame van de nacht, wat doet me het afscheid onnoemelijk veel pijn.…

Het is zo droef al wat men weent, dat het zo diep zit, en zo alleen, en dat er in die hele schijn onnoemelijk veel schemers zijn. En zij die staan en gadeslaan het diepe innerlijk van ogen, die kijken naar hun eigen pijn, tot in hun ziel bewogen.…

Het is zo droef al wat men weent, dat het zo diep zit, en zo alleen, en dat er in die hele schijn onnoemelijk veel schemers zijn. En zij die staan en gadeslaan het diepe innerlijk van ogen, die kijken naar hun eigen pijn, tot in hun ziel bewogen.…

Onnoemlijk lief, bewonderenswaardig. Wat men ook zegt of van je vindt. Laat maar kletsen, ze zijn ziende blind.…

Ik houd me ledig, besef hoe mijn leven is: onnoemelijk vol. De zon gaat onder: ingehouden reuzenkracht glanst rustig en lief.…

Groene bolletjes aan de vlierstruik houden wat onnoemelijks in.…

klein is het als spinrag aan de dakgoot het levensdraadje zomaar wat wapperend op de wind breekbaar is het maar soms zo onnoemelijk sterk draad na draad weeft zich een spanning mee het gevormde frame draagt het wel en wee…

Wilde vrouw Wild Niet negatief bedoeld maar puur uit de natuur het innerlijk onbewuste, een onnoembare laag zwervend raadsel onopgelost orakel natuurlijk beschouwend, ontembaar krachtig instinct grondslag van de vrouw.…

Zijn veer vliegt onverstoorbaar Geleid door de goddelijke inspiratie Hij verwoordt het onuitspreekbare Noemt het onnoembare En kent geen verveling Hij leeft in armoede en eenzaamheid En blijft onbegrepen tot… Hij na honderd jaar opeens wordt ontdekt En geniaal verklaard.…

Schilderijen hangen daar van een hoge hemel neer keer op keer verandert beeldend zacht het oog breed en rustig mijn wil stranden blauw ingebed de branding van het leven sereen toch verzandt de vloed op onnoemlijk veel waarheden.…

Dit is gedichtje nummer honderd, wat mij onnoemelijk verwondert! Liever geen cijfer bij dit distichon. Ook geen bloemen. Het bijbehorende feestje is discreet en digitaal gevierd. Alleen X was niet welkom. Zijn wraak zal verschrikkelijk zijn. Ubi uber, ibi tuber.…

Niet dat ik echt veel met je had en dat ik nu onnoemlijk lijd, maar hee, Whitney, je had wel wat. En nu zijn we je zomaar kwijt. Houston... we have a problem, meid.…

De gehoorde stilte uit mijn mond zegt alles wat er nog te zeggen valt Geen woorden voor dit gemis Geen uitdrukkingen voor deze onnoemlijke pijn Geen vindersloon voor dit zeer grote verlies Niemand kan dit goedmaken behalve wij Door te leven als familie met in ons aller hart jou er altijd bij…

had ik geld ik gaf er van; ter heling van zout doorspoelde wonden, hoewel ze ongeneeslijk zijn; verliest men nooit de tel bij 't lot en haar onnoemlijk tragische speling hoe meer je hebt, hoe meer je 't dan ook mist? heeft Woods zich bijvoorbeeld van golf vergist?…

Hetgeen mij dan onnoemelijk behaagt, dus vlag in top, de tas eraan: geslaagd!…

liefde witte wolken een heerlijk bonzend hameren in het diepste van je hart door heel je lichaam sidderend met een onnoemlijke kracht liefde grijze wolken de leegte, bestaan in het ijle een onrustig, dwingend gevoel wachten op het aankomen droevig en wanhopig om de leemte...om niets…

En toch is dit kindje van twee dagen oud een wezentje waar de héle omgeving onnoemelijk van houdt.…

Gods genade die zich onnoemelijk ver uitstrekt wijd als de oceaan is heeft de bezadigde golving van een stil bergmeer heel ons leven mogen we dat water putten en tot ons nemen met wijs overleg en vertrouwen -herken ook vals gebruik hiervan!- slechts overgave aan eenvoudig geloof.…

Het onnoembare. Het gewetenloze. Het onmeetbare. Het onzichtbare. Het ongrijpbare. Het onhaalbare. Het grenzeloze. Het bandeloze. Het onzeglijke. Het normloze. Het ontelbare. Het oeverloze. Het zelveloze. Het zedeloze. Het radeloze. Het redeloze. Het peilloze. Het zinloze. Vrijheid. Het paradoxale. Bron van Angst.…

in een verschrikkelijk ogenblik op een onheilspellend uur sloeg ik - blind van woede- de Friese staartklok van de muur daarna veegde ik resoluut met mijn linker mouw - in een vloeiende beweging- de antieke pendule van de schouw nu lig ik gebonden op een bed mij onnoemelijk te vervelen soms opent een wrede zuster het raam als een beiaardier…

Veelbelovend zwijgen we, voelen Hem onnoemelijk dichtbij.…

zwaluwen ritselen zacht onder de pannen maar er klinkt onnoembaar meer in vloeren kraakt het warm en koud sleept onverwacht een steelse tred scharnieren piepen deuren tochten slaan stilte brekend dicht het vaag geluid van ander leven is herkenbaar ver uit zicht nog is er geen contact maar de vroegere bewoners worden binnenkort…