Alle inzendingen over onschuld

De slag komt uit het niets naar voren een mes dwingt mij, ik weet mij verloren Ruwe handen trekken, naaktheid wordt onthuld Dan dringt het diep in mij vermoordt het wreed mijn onschuld Het flonkeren der sterren zie ik met mij sterven maanlicht dooft zwart wordt mij de nacht Door afgrijzen pijn angst bezwijk ik dankbaar Stinkend grauw…

waar ik gisteren nog ging slapen met het zwarte nachtelijke licht van metaal ontwaak ik deze morgen in een vloeibaar wit licht van alle ontwortelde woorden geen enkel zicht enkel nog een witte boodschap een gevleugeld stil geluid als waarheid neergedaald een warme hartslag in een koude wereld ik weet het maar ik ben onschuldig dus…

Je stort woorden op mijn zere plek jaagt mijn reet aan flarden vingert koud mijn kind zijn weg breekt mijn tranen stuk vult mijn honingraat met geilheid schuld loopt over in geluk moedig als ik ben vond ik mijn onschuld terug geplet tussen het stenen bed…

ze zwermen om haar heen willen dippen in haar honingpot zij ziet de bobbels in hun strakke broek haar zwarte jurkje omhult de onschuld van haar mooie jonge lijf achter haar zonnebril huivert zij een ogenblik…

Wat mogelijk gaat storen, 2013 heeft zijn onschuld al verloren. Het plaatje laat misschien Wel het duidelijkst zien, Wat wij feitelijk verstoren. Genetisch zijn we als mens Toch gelijk; homo sapiens.…

Jaren hield ik het voor me Molk mijn koeien en deed ongestoord mijn dagelijkse plicht Dertien lange jaren is er echt niets aan de hand Goed, wat rellen door het AZC Richt justitie, jullie pijlen maar op onschuldigen Wie de schoen past, trekt hem toch wel aan? Uiteindelijk dan gepakt wat heeft mij bezeten?…

Ik ben onzedig, draag zo'n strakke lendendoek. Nee geen onderbroek!…

’t Was te Kostverloren Tussen ruisend zomerkoren Dat ik mijn onschuld ben verloren En zij haar maagdelijkheid…

"Laat mij mijn onschuldig gebrabbel", sprak de dwaze, "want door deze onschuldigheid gooide ik mijn zienswijze over het leven voor jullie denken te grazen." "Laat mij maar mijn filosofische overpeinzingen", sprak de nar der narren, waardoor zelfs in zijn kinderlijke onschuld de dwaze zijn denkend zijn ging verwarren.…

ach, mijn lieve, blonde, wonderschone vlinder, op broze vleugels van papier, dwarrel je in onschuld door mijn gedachten en verwart mijn hart en zinnen ik voel me oud en jong tegelijk, terwijl ik in het trillen van je sterke vleugels voel, hoe je hevig vlinderend van kelk naar kelk, je tere onschuld toont, je naakte onschuld jouw naakte onschuld…

die kinderlijke onschuldigheid…

dwarsligger belet het onschuldige geitje toegang tot herberg…

de regels van het harde oorlogsspel staan keurig in erkende UN-documenten arbitrage kost helaas nogal wat centen en meestal weet je het dan wel….. nu zijn kinderen al te vaak de klos ondanks onze zo moderne beschaving is het verantwoordelijkheid die teloor ging of laten we cultgod Onmacht er op los we leveren doekjes voor het bloeden schreeuwen…

Het zweet op jouw huid Als de dauw op een blad Glinsterend, fonkelend, Zoals de zon in het water weerkaatst Als de onschuldige vreugde Uit jouw hart gonst, De geur van jouw lichaam, Zoals een bloem –juist geplukt- Zich verspreidt, Dan is het tijd om niet Te ontwaken Uit de droom Waar je zo naar verlangde Die…

Ach lief onschuldig kindje wat heeft men jou toch aangedaan volkomen hulpeloos en verkleumd liet men jou in de kou daar staan. Je had per ongeluk je bed bevuild en werd gestraft door moeder boos te schande en te kijk gezet dat was de straf die moeder koos.…

Hun brein is schoon ontdaan van laatste resten menselijkheid maar reeds kleeft onschuldig bloed aan hun handen als belediging voor elke God Een moordenaar blijft eeuwig een moordenaar ook al denkt hij een martelaar te worden…

De huisarts sprak: "U bent echt niet in orde, Uw toestand vind ik akelig kritiek. U bent als u het mij vraagt zelfs te ziek Om naar het ziekenhuis vervoerd te worden." Maar de patiënt zei toen: "Ik zal wel moeten, Want anders krijg ik daar een wegblijfboete."…

dito hoedje Op het puntje van haar neus een sproetje Ze dartelt over het grind, dat blije kind Zwaait met haar hand, naar de mensen aan de kant Ze heeft van hierboven een hartje van goud gekregen Haar glimlach is als een zonnetje en verdringt de regen Ze kent een tijdloos bestaan, van geluk en vrede rondom haar Laat haar klein en onschuldig…

een boom, nauwelijks ontschoten aan de zwarte aarde, in de herfst zijn bladeren verliest ze krabbelde op, huilde en liep verdwaasd door een mist van tranen, zonder gevoel van richting, naar de schoot die haar eens baarde armen omsloten het kind het hart van haar aarde, van haar moeder, trad om de pijn naar buiten waar schuld om onschuld…

Tijdloos is het onschuldige weer als de zon op je huid schijnt brandt, en ik denk niet langer dat er echt de ware bestaat.…

Laveren in het gebinte van het bestaan hij waart daar rond in een scherpte de botte bedoeling willekeur van niet beter weten. De kanttekening is die van een sluipmoordenaar In ieder geval weet het waarom zijn slakkenstekker altijd ergens tussen te wurmen. Een rib hier een intentie daar om het lemmet weer schoon te vegen. Oorzaak en oorzaak…

Ultieme keuze, ongeloofwaardig en wildvreemd, laat op niet mis te verstane wijze merken, zonder vermoorde onschuld ontbreekt de echte spanning en zoekt voorspelbaarheid ontknopingen in het levensplan.…

schaduw Voor een apocalyptische eclips Onvoorbereid op jouw naaktheid Zien mijn ogen mijn pupil Een groot zwart gat vreet aan het licht Dat zwicht voor vergetelheid Het vuurwerk spat de zon aan sterren En rotsen brokkelen tot zandsculpturen Bekend, beschermd en onbereikbaar Adembenemend maar onzichtbaar Tot de laatste zucht van de wind: Mijn onschuldig…

doen het is een fatsoen’s gegeven, waar ook ter wereld sociaal te leven en allemaal een beetje poen Maar nu fronst toch rijk westen het hoofd het verworvene, macht, zelfbelang, handel alles komt in het geding en meer dat geeft de politiek krampen steeds maar weer Het beleid is vadsig volgevreten televisie kijken en bewust te zappen over onschuldige…

Dit grote lichaam, jou welgezind Een plek om bij te schuilen Zekerheid, te worden bemind En de vrijheid om te huilen Een kleine deken kan volstaan Mijn lijf zal jou verwarmen Ik ben een sprekend, levend bed Met veilig sluitende armen Je kleine neusje vol met snot Smeer het maar aan je vader Wie kan er enige boosheid voelen Naar zo’n onschuldige…

wij hebben de handen gekust haar voeten gewassen ons geweten gesust een dag per jaar geven wij terug van wat in pijn is gekomen de andere dagen hebben wij als kind in alle onschuld genomen een natuurlijk gegeven maar de realiteit geeft vaak een andere kijk op dat samen leven…

De mens komt in gebrek buiten of met zijn schuld, Onschuldig wordt er veel gebrekkig geboren, Onschuldig hebben veel hun have verloren, Wel hem, die zulks gedoogt met Job's loflijk geduld.…

Ik las voor de hele klas een prachtig verhaal tijdens een lesje Nederlandse moedertaal met volle overtuiging in alle rust: “Plotseling viel er een stilte”, heel bewust Ik hield bij dat woord de wacht onder gegniffel van binnen genieten van de stilte heel zacht Het werd stil, heel stil in de klas Ik keek niet op, ik leek van glas De spanning…

, Die plaatsen op het net zodat de Hetze die ontstaat zich wederom Op onschuldigen richt, En is de les die is geleerd Uit het zelf gekozen einde Van Anass opnieuw aan de verkeerden Gericht…

Het hart bloedt van onbegrip Een vader die zijn zoontjes vermoord Zij krijgen hun toekomst nooit meer te zien Hun stenen voor een gezin zijn verpulverd. Lafheid, zijn eigen vlees en bloed Dat zo iemand dat doet Haat heeft zijn hart opgevreten Had die man wel een geweten. Hun mama is voor de rest van haar leven getekend haar kinderen die…