Alle inzendingen over ontgroenen

~~~~ na de ontgroening leeft herfstblad zich uit in kleur als mobiel tapijt ~~~~…

Als weldra centrum-rechts het land regeert wordt al wat 'rood' en 'groen' hadden gepland met groot anti-milieu ressentiment verworpen, teruggedraaid, geasfalteerd. Wij danken (hoe ironisch) dit bewind aan Van der G., natuur- en dierenvrind...…

in één herfstige nacht vol onrust voor het hoofd hebben heftige stormen mij den kool gestoofd alle groene bomen bij avondlijke scheem'ring vol nog in hunne pracht alle blaad'ren ontnomen het is weer kaal op mijn plein…

. --------------------------------------------- Soms krijgt men later van zijn daden spijt, Van het gênant schofferen van studentes Van zestien en ten hoogste achttien lentes, Ontgroenen is niet meer van deze tijd. Nu luidt de nieuwste richtlijn der senaat: Schofferen mag, maar doe het niet op straat.…

Geen feut zal over die ontgroening klagen: Vakkundig zijn ze bont en blauw geslagen.…

Ik had ooit een minnaar uit Loenen En al kon hij geweldig goed zoenen Ik had al snel spijt Van de intimiteit Toen bleek dat ik hem moest ontgroenen…

brief me dan gelief me dan verleid me dan bevrijd me dan grijp me dan knijp me dan beroer me dan retour me dan zoen me dan ontgroen me dan verlang me dan vang me dan…

Maar ja, dan heb je altijd van die oenen die daarna de soldaten weer ontgroenen.…

In één van covid zwangere seizoenen Surrealistisch stil, haast ongekend Ging men, qua huid gedepriveerd, ontkend Bij Vindicat niet kappen maar ontgroenen Bizar, pervers en shocking turbulent Vergeet dit covidjaar maar, corpsstudent!…

Het was ooit een ontgroening in een corps Eet restjes uit zoveel mogelijk bakjes Vlees en vis en sla en soep en slakjes En toen brak het ineens inhoudbaar door Oud eten, nieuwe naam, wat krijg je dan? Symphonica in tapas, anyone?…

Als de landtong zou kunnen praten over het water waar jij in verdronk dan zou de heimwee mij verlaten daar waar ooit de echo klonk maar de moed zinkt in mijn schoenen hier aan de waterkant bij het bos moet ik het rouwproces ontgroenen herinneringen laten mij niet los ze blijven spelen in mijn gedachten.…

Verbieden ze straks ook al het ontgroenen Dat schept nou juist een levenslange band De gleuven gaan een tijd van hand tot hand Als feut lik je het bier van onze schoenen We waterboarden ze in het pissoir Waar maken we ons druk om met elkaar?…

De westenwind rukt oude blaadjes los Het rad van tijd dwingt bomen tot ontgroenen Nóg staat de koude in de kinderschoenen Een hond speelt in z’n eentje bij het bos Nee, geen verveling voor het vensterglas Wel wou ’k dat ik nog één dag achttien was…

Studenten die juichen: ‘hoera ontgroening!’ Voor rijke spruiten vast een non-probleem. Ze kicken vast op pijn, maar zó extreem? Wie wil nou zó’n krankzinnige bedoening? Ach lieve jeugd, doe toch normaal, studeer Dan krijg je vast en zeker pluim of veer…

Zwoele zomerdagen zinderende hitte drukt op mij de mensen klagen zwetend zij-aan-zij het felle licht de lucht van wolken vrij de zon brandend in het gezicht van de anderen en van mij de tuinen met een overvloed aan bloemen het gras wordt bruin de droogte doet ontgroenen de sproeier cirkelt in de tuin wij zitten in de noen de warmte…

Volle Maan Haven voor Seizoenen Zij varen uit en varen binnen Ostara, dagen lengen, nieuw begin Litha, langste dag, de bloemen bloeien Mabon, nachten lengen, bomen ontgroenen Yule, de langste nacht, de beer in winterslaap Maangodin Van alle seizoenen thuis Eren wij op de dag dat Zij zich ten Volle Aan…

blèrt de Koningin GOED FOUT FOUT GOED We zullen het zien of de ontgroening in de Republiek Amsterdam. ze te ORANJE BOVEN komt!…

Groningana, 't was mij een genoegen Te dichten - ook de gaten in de muren Die kleine potjes van de naaste buren Zij hoorden alles, ook gelal in kroegen In Poelestraat, waar vindikater-luizen De aanwas ging ontgroenen bij Spilsluizen En naderhand zich in triomf ging laven Aan rituelen bij de Noorderhaven De Ossenmarkt heeft voor…

Stuiptrekkende ledematen En de pupilreactie nul De reflexen minimaal Na die ene laatste pul Dan volgt de snelle diagnose Op gesmeerde spoedopvang Als rubberen wielen piepen In de bochten van de gang Alle paniekgezichten bidden Uit angst voor eigen schuld En op dat moment zijn zij Met zorg en spijt gevuld Weer een falende selectie…

Ze sleept een paar netten aan verwacht een paar handen knijpt de ontgroende man in de parmantige jonge billen ze is een fikser van manhaftigheid met een zwaar moederschap alleen ze doet dat in het aarden zoals vissen in het water dat doen sterk en wilskrachtig maar ze omwikkelt het zacht of ze speelt gewoon de dommekracht zoals vrouwen…

De introductieweek is aangevangen De nieuwelingen worden ingewijd En in hun nieuwe steden rondgeleid Langs door en door geselecteerde gangen Zo worden ze voor vier jaar wegenwijs Omtrent het gerstnat met de laagste prijs…

De betasting is zijig zacht je huid parelt in het maanlicht de schemering biedt in diepe stilte slechts een fluistering van de wind… Als jouw liefde zich open plooit in zachte strelen van je tong een warme hand zich ten rusten legt bereiken vleugels van verlangen m’n hart… Glijdend naar de bodem van ontgroening gelijkt…

ik mijmer om de slasaus die ik niet proef wanneer ik het gras ontgroen en kleurloze wolken blauw wil schilderen zodat de lucht zal klaren en ik mijn blik verruim de schil is te dapper voor mijn tanden het knarsen ervan maakt me angstig, het kleed dat me warmt laat ik vallen en ik boezem mij aan de wind die steeds kouder lijkt te worden…

steunen Of even op een mannenschouder leunen Al was je inwijding geen fijnbesnaarde God Bachus liep er rond in keizerskleren Het uitvaagsel van toen kon zich dan laven Het danste dronken richting kerk en graven Om de Santa Constanza te onteren De paus trachtte de bende te verbieden Hetgeen na honderd jaar misnoegen lukte Gedaan was het ontgroenen…

Haar dood zal sterven in de kaalheid van het najaars ontgroenen. Hoewel wij weten dat dat het lot is van elk jaar. Accepteren wij haar lot in het vooruitzicht zonder gevaar; dat zij uniek was onder wat haar onveranderlijk kenmerkte in haar gang door de tijd.…

Die rozen ontgroenen. Die leven inblazen met een nieuwe spirituele vlam. Die teruggeven van een vrij ruimtelijk leven na de glazen omsluiting van een kwade gram. Wees gerust, je wordt gekust. Schone slaapster vrij van last. Blinkend, blakend uitgerust. Draag het schoentje dat je past.…

En ik wil op de kanapee me goed laten ontgroenen en sexy zijn in negligé! En ik wil dolgraag met u mee en dan uw paardje zoenen. En dat is alles wat ik wil en als u ja zegt, roep ik: Bil! Naar 'Ik ben lekker stout' van Annie M.G. Schmidt…

totdat je wolken ziet de elementen tonen zich in alle kleur en pracht de zon reist genadeloos heen en koning winter wacht straks is die witte deken er die zaden toe zal dekken bomen besuikerd met kristal vogels die verder trekken moeder natuur weet wat ze doet zij kent de vier seizoenen als wetten van het leven zelf laat zij zich ontgroenen…

lalde ze met schorre keel die leiden, neem dát van mij aan een saai en vrij kleurloos bestaan ze ontgroenen hooguit tot geel Buurman flapte stomdronken uit bedankt buuv, alweer iets geleerd fraai, maar wat mij intrigeert hoe zit het dan met het geluid? Geluid?…

Dat bomen en struiken het landschap decoreren met zachte tinten waar verkleuring, ontgroening, vergrijzing volop aan de gang zijn op hetzelfde moment omzomen paddenstoelen en zwammen enige uitstekende wortels met hun rijkdom en weelde; een (ver)val nabij.…