Alle inzendingen over onthaasting

Zondagmorgen: geschenk onthaasting: krakende broodjes…

Onthaast! Hier en nu Het leven haalt je in Stop hier! Neem even rust Alsmaar rennen heeft geen zin…

Dus doen we een cursusje 'onthaasting', om een 'burn-out' voor te zijn. En dit alles in een razend tempo, want dát vindt eenieder fijn!…

O, hoe jachtig zijn de mensen, en hoe zelden ook gaat dat goed. Ik stel liever uit tot morgen, dan heb ik alle tijd voor spoed.…

ook in drukke tijden zal innerlijke rust niet van mij scheiden…

Langzaam staan wij op. Eten dan op ons gemak en gaan rustig weg.…

Er is een haas in Haastrecht Die haastig voor zijn bestaan vecht Totdat zijn hart het begeeft En hij niet meer leeft Helaas, dan onthaast hij pas echt…

Onthaasting omdat er haast geen rem meer is op het tijdsverloop van een mensenleven in zijn voortgaan door de tijd. Geen mogelijkheid blijft nog over een verzachtend beeld te vormen waarop de nare indrukken met een gepaste rust kunnen worden bevrijd. Onthaasting omdat er nog zoveel niet gezien is waarop een hypotheek van de vrede rust.…

Af en toe in de hoogte kijken en onthaasten af en toe als een vogel zweven als een buizerd een doodgewone valk af en toe geen hoogte vrezen en geen vrije val…

Laatst las ik een levensles Die ging over onthaasten Dan hadden we weer tijd Voor onze evennaasten. Toen ik het begrepen had Dacht ik aan ontmoeten Dan hadden we minder stress Door al dat verplichte moeten.…

terwijl ik na jaren weer achter een wandelwagen loop en zie hoe zij de tijd onthaast voel ik dat ze gaandeweg ook mijn tred vertraagt en hoe deze dag zo tijdloos verglijdt, verloopt het dromend kind een beeld en geur van vroeger raakt…

een zelfbewust gezicht de blonde haren uitgelicht door voorjaarszon een lach die lente straalt ondeugend in passeren haar lange benen veren in een galant onthaaste tred zij is wat komen gaat die kou en winter achterlaat al spelend met de zomer…

We streven naar het eindeloos onthaasten Het tomeloze graaien is niet meer De boze buurman blijkt een toffe peer Wij kijken liefdevol naar onze naasten Helaas zijn die behoorlijk nors en nukkig Zo leven we nog lang en ongelukkig…

Ik ken zoveel mensen niet, al kom ik ze tegen, hier of daar in werkelijkheid of verbeelding ze blijven me vreemd, verafstaand. Gedreven overdreven of overdreven gedreven: het tempo is me vaak bizar, onaards, alsof duivels jagen op reddeloze zielen vol angst. Vertrouwen is eenzaam weten dat je geliefd bent, dat er iemand aan…

waar drukte noch haast gehoor meer vinden zweef ik eenzaam over groene dreven glinsterende sloten en golvend riet nestel ik in takken en zachte twijgen koester het zwijgen in vacht en ziel…

ik kijk naar zwart-witte beelden uit ‘n kleurrijk bestaan mens en wereld leken toen nog onthaast het leven zorgelozer doorheen de tijd zo onherroepelijk vervlogen onderhuids nog zacht te beluisteren in schrale heimwee nog vaag te verstaan (n.a.v. een film van Bert Haanstra)…

aan de ringvaart in het park gelegen waar ik mijn eigen buitenplaatsje vind maak ik dagelijks de herinneringen die ik flierefluitend ze verwonderend als lunchpakketje uit mijn rugzak haal om ze uit het vuistje dan weer te eten als ik op safari ga in mijn eigen buurt om de jachtigheid ermee te onthaasten die mij zo dwingend doorstappen laat…

als jij in mijn gedachten bent mijn hoofd volledig vult jij al mijn kleine dromen kent en mijn geheimen zo onthult ik blozend in je armen lig verlegen en verbaasd mijn ogen neergeslagen verliefd en ook onthaast dan dwaal ik zonder zorgen niet langer meer alleen ik slaap gerust en morgen.... ga ik stralend van je heen…

in de bosrijke stilte onthaasten we in tijd die we genieten!…

Geleidelijk stijgt de temperatuur De leeftijd daalt tijdelijk naar een dieptepunt De zon prijkt langer aan de hemel in het avonduur Weer jong geldt de wens als het had gekund Mannelijke stieren hebben het op vrouwen gemunt Briesend de borst vooruit al is het van tijdelijke duur De liefde streelt de zonnestralen geil en puur De man toont zich…

Ik onthaast mij huiswaarts, opstandig, over te lange dijken, vind geen troost op de brede torso van de morgen, houden blokken stand,spattend schuim tatoeëert het ruige corso van de zee, vermaalt mijn zicht tot broze vlokken, blaast de natte westenwind, mij de zatte lokken droog, te veel geluid om mij heen, in deze…

neemt zijn tijd onder de hollandse wolken van mauve en jan voerman tussen bebloemde boorden met daarachter trage koeien wegdromend naar de einder fluistert de zilveren ijssel verslingert even het veer met daarop slechts de onthaasten bijna teder zet hij ze af wacht rustig op de verre fietser verlangend naar het onbekende hij weet…

Samen moeten we er uit zien te komen, ik vertrouw er gewoon op Ondertussen kunnen oude kwalen langzaam genezen Nu nog woon ik bij het volk van het noorden en kan ik Uw terrein zien liggen, Het is niet half zo lang als mijn verlangen Zonder vrees zullen we bruggen over moeten gaan Ik zal me wel eerst moeten onthaasten en U zeggen wat…

ontlast u van de haargel in kale levens, de zaterdagse wasbeurt van uw auto, de zondagse plant- en tuingewelven, de kater na het kotsen, het lied van de huilende buurman, de streep in ondergoed, de belastingdienst, reclamefolders, huis aan huisflora, uw prangende vraag onthaast u er is tijd om de ijzers van de dood in te vetten, de…

Merkwaardige fibraties als geurendistillaties beroerden het gewas. "Ik ben beduust", zei Slak, die tot zijn buurman sprak: "Vertel me wat het was!" "Het is een noes etude, een opmaat tot prelude. Het was toch niet te ras?" zei Schild, een iet verlegen, "Ik noem het: Sterrenregen en groeiend, groeiend gras."…

De herfstwind raast te zeer gehaast weer langs onze daken ik krijg geen kans in deze rondedans mijn zomer af te maken.…

kom ga met me mee naar een ander land waar zilveren klanken klinken en gouden stralen glinsteren kom laat me je leiden naar zoet gevooisde woorden afgewisseld met akkoorden brandstof voor je vermoeide geest kom pauzeer nu met mij neem even wat rust voel je een moment zorgenvrij en dadelijk weer uitgerust…

Onthaasting door dit versje is m'n doel Bij voorkeur leest u 't voor het slapen gaan. De woorden doen u vast weldadig aan en geven u een heerlijk rustgevoel. Uw nachtgoed hebt u lekker aangedaan en daagse kleren liggen op een stoel. U ligt met voeten warm. Uw hoofd is koel. Ontspannen denkt u niet meer aan uw baan.…

ik brak de tijd in stukjes stilte reeg ze draadloos tot een wereld rust waarin moeten tijdelijk ontbrak men alle haast vergat enkel oog had voor elkaar in een lief gebaar een hand voldoende was voor goed verstaan de tijd zal helen in koortsachtig verder gaan maar stilte deelt nu ons bestaan…

In deze snelheidscultuur wijst elke klok uur na uur op cijfers van winst en verlies Vicieuze cirkel rond ‘hebzucht als devies’ In ‘t leven onder strenge heerschappij van economische dwingelandij wordt stille tijd ons ontzegd en het meetbare opgelegd We laten ons sturen en jagen ook al willen we onthaasten, of vertragen We vragen om geluk…