Alle inzendingen over onthulling

Ze paradeert topless op 't strand in een weinig verhullende tanga 's Middags op het drukke terras speelt de wind met haar strandjurk ze strijkt hem haast verlegen glad de mannen idealiseren haar door zon en zeewind bemind lichaam het maakt haar aantrekkelijker dan welgeschapen naakt op 't strand schitterend metafoor voor 'n gedicht als…

Eens zag ik om mijn liefde sluiers glijden, En toen ze omhuld bleef, is mijn vreugd gevlucht.... Thans zijn de raadselnevels blauwe lucht, Die zich aan 't aangezicht der liefde vlijden.... Nooit zal mijn weeldekus uw wang ontwijden, Uw huivrende aanblik is mijn eêlst genucht: Woonde er begeerte naar u in een zucht, Zou 'k dan u aan uw minnaar…

Weet je lieverd, het doet er eigenlijk niet toe of jij van me houdt of zij - ik ben onvervangbaar.…

Een gesloten boek opent voor mij een wereld vol onthullingen…

Je komt vrij simpel aan opwindend naakt, Op internet is heel veel variatie, Een ‘threesome’ of een ‘cumshot’ compilatie, Vandaar dat Playboy’s omzwaai mij niet raakt. Ik kan best zonder al dat vrouwenvlees, Daar ik het blad ‘voor de verhalen’ lees.…

Ook ik heb dus 'Off Shore' wat zaakjes lopen Mijn versjes in een Trustfonds afgedekt Maar toch is een en ander uitgelekt En ging in Panama de beerput open Mijn brievenbus BV wordt aangepakt Ik heb de klep alvast maar dichtgeplakt.…

Alles nog in knop tijd kruipt verder als klimop onmeetbaar en dan op het juiste moment is onthulling van de lente daar…

Ik was twerkende schudde op schaal van richter gans mijn achterwerk.…

als je je weg in de eigen Melkweg niet meer weet als je bent verdwaald op zoek naar de waarheid die jou heeft achterhaald als je het juiste pad vergeet en niet meer weet hoe kom ik uit dit dal waar het toch ooit eindigen zal nestel je dan tussen de sterren overzie net als hun alles van verre en ervaar samen dan de ware bedoeling…

Een schokkende onthulling in de krant. “De sfeer in ’t CDA liep uit de hand. Ik kon dat niet meer zien met droge ogen”. Onthullend. En je valt haast van je stoel. Verhagen heeft warempel toch gevoel.…

een bad als Adam als eerste de zee ingaan frisse onthulling!…

Het is niet direct mijn zaak, maar toch… In het luchtledige van aantallen waren zij verdwenen, opgegaan in anonieme lijsten zonder gezicht voor mijn lijn, die ongevaarlijk geacht werd, mijn ouders te jong, mijn grootouders heb ik gewoon gekend. Ik trouwde een vrouw die wel verbonden is en zij maakte het verhaal tot wereld voor mij…

~~~ zelfs geen tipje van de nachtelijke sluier laat zich verleiden mysteries te onthullen over gekreukte lakens ~~~…

De natuur is hoogzwanger van de lente die op het juiste moment haar schoonheid zal onthullen in tedere geuren en kleuren...…

Laat ik eens onthullen, Ik ben leeg, om te vullen.…

het windhooskapsel is kortgewiekt ingeleverd de wilde haren ik zal mijn beschaving bij elkaar vergaren totdat de ongetemde krullen mijn ware karakter weer onthullen…

Waardeloze spullen, Allerlei rare prullen, Die geschiedenis onthullen. Beter ouwe meuk, Dan auwe meuk.…

Verlaten onschuld achter muren mist die ondoorgrondelijk mijn zicht blinderen, laten zoutloze sluiers in leegte opgaan en onthullen mijn dorst naar wat mij ooit zo na was…

Van ene tandarts zal ik iets onthullen: hij houdt niet van trekken... is dat brullen! zelfs bij iedere meid zegt hij: 'nee nu geen tijd, wel zal ik je gaatje even vullen!'…

Blozende blikken bleken bezig, bezig te onthullen mijn malheur.…

Het schijnt je weerstand danig te verhogen, een feit dat ik altijd al heb geweten. ’t Is ook gezond, zo kan ik nu onthullen, om af en toe eens uit je nek te lullen.…

Het zenderaanbod, groeiend met de jaren Is nu dus weer met Talpa aangevuld De programmering -gisteren onthuld- Was weer een optocht van inwisselbaren Maar goed. Weer een kanaal dat zich geheid Vanwege naam en logo onderscheidt…

ik volgde je als schaduw maar lichtte op in evenbeeld als jij maar even naar me keek dan mocht ik in jouw licht uit de coulissen treden op de voorgrond van het heden mezelf laten zien met jou het sprankelend duet der liefde te dansen uit vergetelheid naar onthullende waarheid van beeld en evenbeeld…

ik zie je nog engelen in de sneeuw het groen onder de witte deken met vleugelslagen onthullend nog ongerijpt nu vlinder je in het zand gracieus heuvels ruggend en met een sierlijke armslag warm vrijheid veroverend zo zongerijpt…

rusteloze ogen onthullen een onrustige ziel herinneringen, nooit losgelaten al die slapeloze nachten ….niet te tellen treuren om een jeugd, nooit gehad weet ze nauwelijks te overleven ze is nog steeds verbijsterd…

de duisternis valt als een deken over mijn wereld, mezelf beschermend voor mijn gevoelens de duisternis van de nacht laat me even de rust vinden, mezelf bevrijdend voor een dag de duisternis trekt weer op na een eenzame nacht, mijn gevoelens onthuld, waar ik mezelf heb achtergelaten in een zee van tranen…

Streellicht vonkelt mondjesmaat puilt zijn zuchten langs de tocht die nog zijdelings om ronding schuilt naadloos neemt het nauwelijks deel Flinter maanlicht raakt verstrikt maast zich tussen schaduw door schoort onthulling rank van waas likkend glans aan scheuten zinder Wadend in fluweel vertekend aan wellend wasem amper damp sleept de…

rijk zo blij nog even weg te kunnen dromen in haar vroegere koninkrijk maar de weg terug een uur waren we bezig toen ik bezweet bedacht wat nu werd me iets ingegeven we gingen op de knieën tree voor tree het was zo’n lieve vrouw ik gunde het haar zo die ene wens te gaan vervullen het is gelukt ik kan ‘t je nu in alle openheid onthullen…

Ze zijn als tulle en onthullen.…

Oplevende bloem het ontsluiten van leven geslaagde aarde.…