85 resultaten.
ONTKIEMING
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 69 Met maar een beetje bestraling
van het schraal verwarmende
helle hemellichaam, je rakend
met licht in troostende sfeer,
komt er hoop op vooruitzicht,
op een gelukstemmende lente.
Alsof een dakvenster een blik
gunt vanuit winterse donkerte,
een licht gevoel van verandering
zacht kriebelt onder dikke kleding,
onbestemd iets in de lucht hangt…
[ Wat is oud en op ]
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 68 Wat kan ontkiemen?
Hoe wil ik leven?…
lenteversje
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 154 met het nieuwe groen
ontkiemen ook de woorden
vrolijk dartelend…
Jonge sla
snelsonnet
3.0 met 39 stemmen 2.398 Al is het op teevee een maf gezicht
Wanneer hij op z'n kop voorbij komt zweven
Omdat zijn zwaartekracht is opgeheven,
Toch is wat André doet van groot gewicht.
Zo heeft hij in de ruimte voor ons land
Het allereerste kropje sla geplant.…
Je waaiert als het riet in mij
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 504 Je waaiert als het riet in mij
ontkiemend zaad in rode aarde
de vrucht die bloesem achterlaat
wekt mij uit mijn diepe slaap
dorstige liefde steel speel…
Papaver Rhoeas
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 112 ik ben een rode klaproos
ontkiem na lange duisternis
op plaatsen waar geen liefde is
als een Papaver Rhoeas
herrijs ik tussen steen en as
ik bloei op alles wat ooit was.…
vergiet- me- niet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 225 Planten, bloemen ontkiemen
komen tot bloei
poëzie struint onzichtbaar
haar staart steekt
erboven uit!…
Dat geluk zal ontkiemen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 556 we ontdekten
de klavers telden
de bladeren ieder apart
we kwamen tot vier
zagen ze bloeien
zomerden samen
in groeien en herfst
oogstte de knolletjes fier
het winters verval
gaf rust en verademing
maar weten dat geluk zal
ontkiemen brengt lente al hier…
Ons schilderij.
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 664 Ontkiem in dit levenslicht
en dans je leven blij.
Kleur ons schilderij in,
dichterlijk zo vrij.…
Schilderachtig tijdsgewricht
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 175 Ontkiem in dit levenslicht
en dans je leven blij.
Kleur ons schilderij in,
Liefst dichterlijk
zo vrij.…
Gedichten leven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 106 Alleen woorden in gedichten,
kunnen ontkiemen, groeien
en sappige vruchten dragen.…
Zoektocht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 110 Losgeslagen
betekenis zoekend
bodem om te ontkiemen
Gedachten, gevoelens
leegte en overvol
Spreken en zwijgen.
Leeg en verlangend.
Wetend dat het is er is.…
oogsten in augustus
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 399 bij het oogsten van de vruchten
uit zaadlijsten van verleden
bevloeide vocht van mijn verdriet
het gezaaide tot ontkiemen
stimuleren regenbogen
hel doorzichtig zonnenstralen
verleidelijk fruitig blozend
verwachtingsvol slechts te wachten
tot het oogsten van de vruchten
uit zaadlijsten van verleden…
Ergo
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 582 Begint het inzicht te ontkiemen?
We spreken hier van synoniemen:
een heiden en een Edenaar.…
hang naar lente
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 208 wie herkent het niet
't onrustig verlangen
naar het ontkiemen
heimwee naar bloesem
de ongerept frisse geuren
en kleuren die je telkens
weer versteld doen staan
dit grote verlangen
waarvoor je de tijd moet
nemen om het te ervaren...
mits je de tijd maar hebt…
Visioen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 80 Ooit had ik zoveel woorden
die toch niet zijn gezegd -
omdat ze misschien stoorden
had ik ze weggelegd.
Maar nu ze diep geborgen
toch plots weer leven gaan
maak ik me minder zorgen:
ze zijn nog niet vergaan,
maar als het zaad in d'aarde
dat ooit wel weer ontkiemt
zo bleven ze van waarde
en hebben dan gediend
in liefde die hen baarde…
Ontkiemend zaad en niemand weet hoe
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 465 Ontkiemend zaad
en niemand weet hoe:
donker in 't duister
van de aardeschoot,
maar springlevend
en groot in kiemkracht
niet te stuiten.
Dit leven een wonder,
vanbinnen en buiten;
de liefde een kracht
die de dood zal trotseren,
een hoop die niet sterft
voor al wie wil horen:
alles wordt
weder
geboren.…
In heksenkringen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 587 wij aten alle
ochtenden eekhoornbrood
nee die paddenstoelen
gaan niet dood
er is mycelium
dat jonge loten
laat ontkiemen en altijd
helpt in echte nood
vooral het rood
van stippeltjes in
heksenkringen geeft ons
een kans op nieuw beginnen…
Elke seconde
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 854 vandaag is de dag die
blozend zijn naaktheid toont in
een niets verhullend ontwaken
groene weides ontvouwt
onder een korenblauw laken
de waterspiegel licht ontstijgt
en doorzicht naar de ziel geleid
vol ontkiemend leven tiert in
elke seconde te beleven tijd
voor J.…
Onkruid
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.723 ontkiemend onkruid
bedreigt zijn leven
zodra het zich sluipend
onderhuids zal bewegen
woekerend onkruid
geworteld in zijn brein
kweekt verwarring en angst
en laat ons droef te moede zijn
nietsontziend onkruid
doet ons de handen vouwen
en stilstaan in de lucht
op vleugels van vertrouwen…
Regen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 135 Geef mij de regen
een zomerregen
waar ik nat kan worden
liggend in het gras
Laat mij wachten
op de regen
van de ochtend tot de avond
Ik zal wachten
als de bladeren van bloemen
waarin ik de samenhang
kan zijn met alles
een ontkiemen
een belofte
voor de volgende dag
Dan zal ik drinken
van het water
Dan zal ik dichter bij
de aarde…
Mijn eerste lentebloemen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 578 mag ik jou
lentebloemen geven
jij zag ze ontkiemen
de bollen wist al het leven
ik rooide ze in
zomers blaken ze droogden
we lieten ze in onze rust
hun kleur weer herverdienen
het is nog vroeg in tijd
maar deze winter heb ik
alles voorbereid mag ik jou
mijn eerste lentebloemen geven…
En un momento dado
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 233 Dan is het zover
de laatste fase
balans op nul gesteld
handen vullen zich met werkelijkheid
met zaden dode takken aaibaar wild
de adem zoekt verlenging
maar niemand kent de maat
ik plant bomen
die als ze groot zijn
zaden strooien
die tot bomen ontkiemen
die als ze groot zijn
zaden dragen voor de toekomst…
Lam geslagen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 517 Uit hun jas geholpen onschuld
tot munt geslagen leven
teruggegeven aan de eeuwigheid
de sneeuw kleurt
anders dan het schreeuwend wit
in de wijn brandt één lumen licht
dieprood en zo vol liefde
dat ik tot stilte besluit
om de haat niet te voeden
die poogt te ontkiemen
ik hef de kelk
wat een afdronk
welk een smart…
Gods aarde juicht!
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 632 Zij voelt het zaad ontkiemen
in de bloementuinen
en glimlacht naar de
zwerfvuilprikkers in de duinen,
de schoongehouden sloten,
zij bekoren haar
zodat ze zingt uit vreugde,
feestviert in de morgendauw:
Hier houd ik van,
dit is tot stand gekomen
door een goede Geest van trouw.…
Onderdaan
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 462 In het bergrijk,
waar de seizoenen overheersen
en de horizon
minuut na minuut
zo majestueus verkleurt
daar vervagen grenzen
van tijd van ruimte
Daar leidt het licht
een gebroken bestaan
Daar ontkiemen vergezichten
mysterieus in nevelen verhuld
een adellijke gloed
van zon en van maan
In dit biotoop
van onvergankelijkheid
is de mens…
RIJK BLIJVEN....oftewel verdiepen!
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 183 Als je je blijvend wil verrijken
moet je groeiend blijven rijpen
zeg maar steeds opnieuw vereiken
en soms je oude boom verplanten
in jong, fris, vers ontkiemende grond
Dat hou je geest en lichaam gezond
en kan je tot grote hoogte stijgen
Want oude diep verwortelde bomen
groeien tot aan, zelfs in de hemel!…
Op verdorde aarde
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 67 Leven niet meer zichtbaar,
Verzonken in verdorde aarde,
Oppervlak alleen nog dor en doods -
Slaapt ongezien nog in de diepte,
Waakzaam tot het uit de dood
Weer op zal staan - opstanding
Die immers mogelijk blijkt
Als grote volle druppels
Vallen op het verschroeide land
En het nieuwe leven ontkiemen zal
Vanuit het allerdiepste dal…
Kastanjes
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 196 Zoals kastanjes doodgaan of ontkiemen,
of door kinderen toevallig worden gevonden.
Zoals toevallige gedichten worden ontdekt,
door grote mensen die zichzelf nog zoeken,
of door kinderen die zichzelf gebleven zijn.…
Sprakeloos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 107 De mond verbiedt het spreken
kostbaar licht het niet verdraagt
de pijnboom waakt over de stam
ontkiemen wordt geweigerd
emoties strelen het gevaar
dwaling zoekt de warme corpus
hoogtepunten dag en nacht
stroomt de hars het wilde kleven
zaad verspilt op droge grond
waar Onan’s scepter heerst.…