De kleine gebaren
netgedicht
het waren geen
lichte schokjes
meer een zacht
raken dat warm
voelde als thuis
ik zag uit
je handen de
energie vloeien
die een ware
metamorfose bracht
in witter licht
klonken stemmen
als welkom in
ontmoeten na het
familiaire begroeten
ogen twinkelden
ruggen rechtten
zelfs met de kleine
gebaren werd er
heel veel gezegd…