Alle inzendingen over ontsnapping

Kan hij slechts door heel heilig te wezen ontsnappen aan dit eeuwig draaiend nieuw levensverhaal. Een Hindu heeft recht op het Nirvana, het eeuwig durend paradijs; als die de ban van het wiel heeft kunnen breken, en mag ontsnappen voor zijn laatste reis.…

Als een gladde aal kan hij ontsnappen en voelt zich niet gedwongen op te stappen.…

op een rood 4kant zit een hond te wachten op haar uitlaat geluidjes ontsnappen aan haar keel als lege tekstballonnen bij de telefoon ligt 't nummer van de oppas…

ik staar op een blinde muur die alle licht opslorpt maar de muur heeft alles in de gaten gelukkig gaat de deur nog open zodat op zijn minst mijn gedachten kunnen ontsnappen…

De wereld is me Te zwaar geworden - Ikzelf was lichter Dan gedacht - niet meer Dan een pluisje ben ik Dat wordt voortgedreven Om te ontsnappen aan De zwaartekracht die me Dagelijks naar beneden Haalt, kracht ook die Zo vaak mijn eigen ik vermaalt…

Het aan de jacht ontkomen hert of zwijn Kan zelfs niet meer ontsnappen met de trein.…

hunkering naar het licht  dat het donker laat verdwijnen naar de tijd dat de angst  is overwonnen  naar ontsnapping  uit gedachten  die beperken hunkering  naar innerlijke vrijheid in een leven dat leefbaar is naar acceptatie  omdat het is zoals het is…

Onder de dekens kon ik van ontsnapping dromen, zoals ik 's avonds van ontsnapping droomde voor de buis. Wat was ik, veertien, vijftien jaar? Niet langer veilig voor mezelf of voor de ogen van de anderen was ik zo onomkeerbaar aan het veranderen dat ik mezelf het liefst verstoppen zou.…

Obscure selecties van pure projecties: reflecties, figuren, connecties, structuren, Daartussen: de rozen die razen in broze extase van kussen. ------------------- uit: 'Rebis' 1989.…

Vrouwen die schreeuwend als pauwen doe-het-zelfkasten in elkaar kleunen terwijl huishoudelijke apparaten met een geraas of er een lawine naar beneden komt schoon wasgoed de kamer in katapulteren: dat alles is niet prettig. Liever zanderige eilanden, geel oplichtend in de zon, waarboven meeuwen uitwaaieren als een weerspiegeling van de school…

hoe kan ik dwalen als iedereen me altijd komt halen mij de weg en paden wijst waar de grote groep verblijft ik wil weg uit de gelijkvormigheid van het zoemend samen denken dat nooit meer verrassende elementen zal kunnen schenken waar zij elkaar steunen met dezelfde mantra’s in geestdodende dreunen wil snel ontsnappen uit…

Aan de Maas gezeten turend in het zwerk het stadsgeraas geweken ontstijgt men aan zichzelf Op hoger plan gekomen wiekend door de lucht de zwaartekracht te boven vindt men een ander terug O vogel van verlangen wiegend op de wind verlos ons van elkander en van elkaars gewicht ---------------------------------------- uit: 'Het lot van…

Mijn zintuigen breken, ik duw mijn hoofd tegen het koude glas, en buiten hoor ik dof de mensen spreken. Traag rijdt de auto door. De berusting komt met de ochtend, rijen bomen wekken me, dit contante ritme is wat ik hoor. De opkomende zon brengt een rode gloed, het valt over de wereld als een deken, het geeft licht, warmte en nieuwe…

Kleed je uit. Buig je hoofd. Kijk me aan als ik je met een natte dweil in het gezicht sla. Je denkt dat je een prinses bent een prins zal je komen halen maar alle prinsen op paarden die jou komen halen zullen zijn als ik. ---------------------------------------------------------- uit: 'Het moest maar eens gaan sneeuwen', 2003.…

Toen ze ons niet zagen die nacht bedroefd en aan onszelf kwijt de deur met bloed beslagen de dood een gang vol geur en hinderlagen toen vuur en wind zich schaarden om onze afgedwaalde roep weken wij af van het bestaande af van onze roep. Vielen samen, raakten aan wat hangen bleef. Schaduw - zo nauw dreef ons het licht. -------------…

De vogel hield zij in een kleine kooi zingen moest hij voor haar vrolijke, blije liederen die alleen zij horen mocht Maar de vogel kwijnde weg zong alleen nog in mineur ging tenslotte stil zitten in een hoekje van de kooi Ach toe, zing toch vrolijk ik geef je eten zorg voor drinken luister altijd naar je meer kun je toch niet willen…

Mij aan de regels houden zonder mij aan de regels te houden door daarheen te gaan waar de regels niet meer van toepassing zijn. Ik zou mij ook daar aan de regels kunnen houden door ze toe te passen op wat van grote afstand kan lijken op waar de regels over gaan Maar waarom zou ik dat doen, om iemand die mij van grote afstand ziet niet in de war te…

Om je heen veelkleurig groen aan alle kanten alleen maar stilte met de wind als achtergrond nu en dan slechts onderbroken door een meerstemmig vogelkoor sluit je ogen stel je voor de echte wereld als illusie al is het maar voor even…

er moest een keer en daarom kwam ik uit mijn pompoen gekropen ik verloor een schoen en de rest in mijn haast lang en gelukkig te leven met een man zijn harde hoofd naast mij in bed de adem uit zijn mond zijn handen kunnen overal en waar het past daar trekt hij aan ---------------------------- uit: 'Onder de luifel', 1998.…

Het besef groeit met de dag waar moet dit toch naar toe Alle dagelijkse plichten ik ben ze meer dan moe Verlang steeds meer naar rust en serene stilte om me heen Als ik alles nu kon laten geloof me, ik deed het meteen Geen miljoenenbedrijf, geen plichten geen gedoe, geen personeel Niet steeds alles maar moeten alle dagen en oh zoveel…

Dat cijfer vind u cryptisch hier, terwijl ik mijn ontsnapping vier.'…

je zocht een pad in het ongewisse bij elke bocht keek je om, waar je was, je gooide een steen en het stoof in de struiken: vijf kleine gestreepte coureurs en hun moeder renden als gekken je blikveld uit je stelde je voor hoe je 's avonds zou bellen om hun te vragen hoe het ze verder die dag was vergaan om hen gerust te stellen, de jacht…

Ik heb een ziel die zich verveelt in mij en alsmaar hoopt om te ontsnappen naar buiten toe staat zij te grappen maar diep van binnen wil ze vrij ik ben voor haar alleen maar muren met zicht op wat ze zo graag wil de hemel, zegt ze soms heel stil daar wil ze mij naartoe besturen maar ik zit hier zozeer op aarde zo zwaar van moed…

Arme jongen van saffraan wie heeft jou dit aangedaan wiens hand heeft je gecreëerd voor iets dat inspireert welke kwast heeft je beschreven als iets met een stil leven? Arme jongen van saffraan wie heeft jou dit aangedaan wiens overtuiging is vergeten over jouw eventuele angstkreten welke gedachte is de dader van het je plaatsen in deze…

alsof de lucht audities houdt voor de ultieme meeuw, alle tragere, grauwere zal laten neerstorten elk ogenblik, daar rekenen we ergens op een onwijs gave appel die plots voor ons ligt met klem, met 'ik-word-terstond-rot-tenzij-je-schreeuwt- dat je-totnogtoe-alleen-appels-bij-benadering-at. En haast opgelucht dan zie je daar een fitte bal,…

ik ben niet Bapper zoals met grote ontsnapping. Buiten is raar. In Kamer was het Mam en ik. Ik redde Mam maar nu wil ze naar Hemel De Opa-man wilde mij niet dan hoefde Mam geen Mam zijn. In Kamer was parcours, Buiten word je moe van lopen op zware schoenen, Ik sabbel op rotte Kies die niet meer smaakt naar Mam.…

Niet voor mij, de ferme stemmen, de woorden als wapens en tweede huid. Wat moet ik met schrijvers en praters? Ik wil alleen woorden waarvoor ik zelf niet veilig ben, die (om het nog eens te zeggen) wit niet wit licht geen licht doorlaten, laten bestaan in mijn vluchtend en terugvluchtend lichaam. ----------------------------…

Waar denk je aan Doortje, Wanneer je de robot betreedt, Zijn laserstraal je uier aftast - Ontsnappen aan de stal En dit systeem? Door uitgestrekte Grasvlakten draven, Doortje? Zwemmend rivieren oversteken? Onder de sterrenhemelen slapen En 's winters een mantel dragen Van sneeuw?…

Ze ligt altijd stiekem eerder in bed dan ik. In een hoekje. Vederlicht. Ze wacht. Ik wil haar aanraken, maar ook weer niet, haar gelijkenis verlamt me. Als ik slaap is mijn hoofd een bioscoop. Zij vindt op de tast altijd wel een zere plek en drukt op de knop. De spoel draait. Daar vlieg ik al door het raam naar buiten. Verpletterende kinderhoofdjes…

ken het zweet de lange riemen het bakkeleien in de galeien de striemen als je minder deed altijd onderdeks als slaven aan de ketting weggezet roeien op bevel zij sloegen mij hun ritme wel ben gegaan heb de oorlogsvlag gehesen in het want waar wij nooit mochten wezen de messen blikkerden alom gesprongen naar de vrijheid toe…