Heel aarzelend en tentatief
aan de oevers van de avond
in zijn vlucht de aarde nakend
zwoof hij als een grijze reiger
onvermoeibaar eigenwijzig
't einde van zijn leven nader
onder wakend argusoog
van een bruine kiekendief
die niet, zo wist hij te ontwaren,
een aardedonkere donderwolk
noch paardenspan van Helios,
teugelloos hun baan ontvaren…
Dat kan mij vaak weemoedig maken,
Dat ons de tijd zo snel ontvaart,
Dat, eer zij 't Heden recht mocht smaken,
De ziel reeds in 't Verleden staart.
Het zaligst uur, sinds lange jaren
Verwacht en vurig afgebeên,
Het komt gelijk een klank van snaren:
Hij ruist, verrukt, en - vliegt daarheen!…
Zij , die tot vrouwelijke pracht
het keurslijf eerst heeft uitgedacht
was wis een rimplig wijf van driemaal dertig jaren
wier grommigheid der lieve jeugd
't genot ontzei der zoete vreugd
omdat haar 't zoet genot was met de jeugd ontvaren.…
Staan bloedige helden van ere beroofd;
Zien vorsten de glans van hun tronen gedoofd;
Ontvaren de rijke, met ijlende vlucht,
De schatten, daar angstig een wereld naar zucht?…
Dan wordt, door gonzende ijdelheden,
Mijn zielrust niet gestoord,
Dan nadere ik, met snelle schreden,
Het land dat nu mijn ziel bekoort;
Tot ik, eens al ’t gevaar ontvaren,
In ’t vol genot van ’t hoogste goed,
Mijzelf al juichend zal verjaren,
Met zelfvoldoening in ’t gemoed.…
49
Bezig met laden