Alle inzendingen over onverwachte uitslag

Er werd een wedstrijd in troosten gehouden. Eén bracht een zondag mee met gregoriaans. een worgengel, een zoon van God en drie heel knappe jonge priesters. Een schip naar Paramaribo. Gezoen achter een sleutelgat. - Men geeuwde zeer voornaam en hij verloor. Eén bracht er mee: een kindertijd met voetzoekers en knalbonbons, de geur van jute…

Ik kan er niet meer tegen Braak woorden met stukjes Uit mijn hardgeworden maag Ik sla dicht na elke vraag Vrolijk, zelfs vriendelijk Begon ik onvermoed lijdensweg Ik hoor u denken Die is ver heen In schenken Zet ik het verkeerde been Draai alles om, U gaat, ik kom Vriendelijk en vrolijk Uitslag versla ik olijk…

Het zuchten omgeslagen in een schuchtere lach, berichtje wat de dokter gaf, was een soort van positief! Niks gevonden was zijn commentaar, we lieten de lucht ontsnappen naar: dat was geen echt ongerief! Niet helemaal verschoond van een vervolg traject misschien wel logisch ook, is dit een last minder, van beide schouders! Want…

de vertrouwde stem aan de andere kant van de lijn zegt: goéd herhaalt het twee keer ik slaak een zucht de zware steen valt dreunend naast mij op de grond: goéd de dreiging wijkt het leven pakt zijn kans geen Russische roulette of herseningreep: goéd het klamme zweet verdwijnt spoorslags mijn lijf en leden zinderen jubelend: goéd…

gespannen wachtend passeren witte jassen zwijgzaam af en aan…

Wachten kijken naar de klok ijsberen een blokje om zuchten afwezig reageren tot het uiterste gespannen nog een keer klikken op postvak in mail bonzend hart… joepie ik ben geslaagd! Een stoel schuift achteruit juichsprong handen reiken lucht stralend gezicht overslaande stem: Mam, ik heb hem!…

Wie zegt dat de impeachementprocedure in de senaat een ware winnaar kent? Was het the Speaker of de president die speechte met doeltreffende allure? Die oude honden vochten in een foetermatch. De derde loopt heen met het been: Pete Buttigieg!…

Alleen voor ons! Laten we weer terug gaan naar de warme haard en liedje zingen over ons Laten we terug gaan naar onze warme kleren van zelfbedrog Kijk, we vinden ons geluk weer terug achter de dijken We kleuren onze blauwe lucht weer in We tekenen wat witte wolkjes Het is weer genoegelijk en behaaglijk Een beetje gif en aangename…

langzaam komen ze bovendrijven steeds één voor één het is soms niet te beschrijven ze gaan snijdend door me heen veel is er weggestopt nooit meer aan gedacht maar ik heb mezelf gefopt nu zijn ze er, volkomen onverwacht ik dacht dat ik het was vergeten dat ik klaar was met jou maar mijn lijf laat me weten dat ik nog steeds van je hou…

'n Uitgestoken hand ontroert 'n Schouder geeft steun 'n Vriendelijk woord zegt alles 'n Kus gemeend geeft liefde 'n Roos gegeven met gevoel 'n Onverwacht gebaar zegt alles héél onverwacht ...…

embryonaal gevouwen werd ik wakker warm gehouden door het witte dekbed versterkt door de kat in de schoot gelegen en de poes vond knieholten telefoonstekker uitgetrokken eerste beker koffie smaakt goddelijk zelfgemaakte tonijnsalade op wittebroodballade, tongstrelend wandeling in onverwacht zomers park trok mijn jas uit, stroopte mouwen…

Ongemerkt ben je Uit het zicht Verdwenen, Door mijn vingers Gegleden zonder me Ook maar een tel aan te raken - Nu woon ik In de lege ruimte Die je achterliet: Ramen en deuren Hou ik gesloten, Doe ze alleen nog open Als jij onverwachts Weer verschijnt…

Dan is er geen geloof meer in dat onverwacht, Maar blijf je alleen maar achter met smart.…

Zolang je maar niet naar de uitslag kijkt blijft de illusie bestaan dat je de hoofdprijs gewonnen zou kunnen hebben…

vele kansen, vele wegen door het lot aan ons gegeven Zomaar onverwachts Zomaar op je pad Als je het niet verwacht…

Het is mistig in mijn hoofd, eega zucht al urenlang strakjes wordt zoals beloofd de uitslag kenbaar en ben ik bang! Valt het mee of valt het zwaard dat is wat ons beiden zo onzeker maakt nog een uurtje en zullen we weten of de klieren kunnen stoppen met overuren maken, dus zweten!…

Op woensdag maak ik straks een rondje rood Ik stem op groen, op roze, op ’t gezin Op oud en jong of iets daar tussenin Op mens en dier, een witte zielenpoot En dan...let op! Ik concentreer me even... om goed gestemd naar ’t Torentje te zweven…

De een zit stil, de ander, nerveus, beweegt één voet in ritmisch op en neer. Soms met zijn twee meestal alleen, geen lach of luide stem hooguit heel zacht gefluister. De vrees wordt niet gedeeld, elk een omarmt zich zelf en lijdt en hoopt in stille eenzaamheid.…

Ik kan er niet omheen: míjn poëzie geeft minder uitslag op de schaal van Richter.…

Waar blijft die uitslag nou? Enkel maar spam vandaag. Wat ik wil lezen is: Bruning in Top! Toch lijd ik geenszins aan Publiciteitshonger. Ik ben belust op Die tienduizend pop.…

Ik wil niet langer wachten, 'k wil dat je naar me lacht en naar me kijkt. Naar me luistert, terwijl ik bezwijk voor je lach en voor je ogen. Je zachte, wonderschone zelf.…

Als een Donna Quichotte tegen vele windmolens bevecht zij de gedachten waarin ze is verstrikt van zwart en wit zonder nuances altijd eindigend in somber grijs uitslag vooralsnog onbeslist…

Ze negeerde de uitslag van het referendum en strooide zand in onze ogen kom en zie wat is gebeurd nu heel Europa treurt plotseling verdween al de luister om ons heen…

onverwacht gezien van hieruit na de regen in de tuin glinstert en lijmt de slak opnieuw benieuwd hoe lang even nog het leven kleven blijft ----------------------------------- uit: 'De binnenzijde', 1997.…

Het is het leven dat onverwacht, mij alweer weken lief toe lacht. Dus nu voor mij geen eenzame nacht, omdat ik weet dat je op me wacht. Dan zijn we samen, je streelt me zacht. Jouw liefde heeft mij in zijn macht. Ik heb vaak gehoopt en nooit gedacht. Dat gevoel van nu, wat een pracht!…

Het kwam veel te vroeg kwam zo onverwacht zonder het te merken zomaar, midden in de nacht Zo plots is het einde er komt geen nieuw begin het leven bevat veel en ook de dood is helaas all-in als je van te voren weet wat de toekomst je brengen zal dan komt de dood niet aan als een enorme knal maar alles weten maakt niet gelukkig veel…

Onverwachts zie ik je weer Onze blikken raken elkaar Je slaat je ogen schuchter neer En even staan wij samen daar Ik mis de twinkeling in je ogen Je staat daar zo goed als uitgeblust Ik voel haast een soort mededogen Had je het liefst even teder gekust Je lijkt niet meer dezelfde als toen Je haar anders en te lang Toch kan ik er niks aan…

soms is het zoiets stoms als de geur van Soir de Paris dat je neusgaten teistert herinneringen als losse klosjes in een deukendoos waarin zonlicht spontaan het garen breekt…

De stier had koeien lief en wou naar al z'n wijven een lange liefdesbrief met koeienletters schrijven. Het postpapier moest groot en mooi beschreven wezen. Hij had een stierenpoot en die was goed te lezen. De brief behaagde gauw een koe, die hij wou dekken. Hij schreef: 'M'n lief, ik wou een kalf bij jou verwekken.' Ze was alleen geweest…

Als een hakbijl, als een moker, als een donderslag bij heldere hemel vertelde je mij, ik wil niet meer. Als een mes, ‘n scherp net geslepen, gekarteld mes, kliefde je woorden door mijn hart, keek je aan en zei: vaarwel!…