5412 resultaten.
Wij, reizigers
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 Het zijn wij
die reizen maken
naar en in andere oorden
andere werelden
willen zien
en horen...
in andere talen
verhalen
uit koffers
van andere aardbewoners
daarmee
worden we onszelf.…
Bewoonbaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 95 Hij heeft
de aarde
bewoonbaar gemaakt
Wij hebben
onze woning
gekocht, gehuurd
Misschien
met lotgenoten
bij nacht en ontij, gekraakt?
Onze aarde
er bewoonbaarder
van geworden?…
Verdwaald
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 114 Oprecht verdwaald tussen de gebouwen,
waan ik me in een solide beweging:
Voorwaarts richting heden,
kijk ik naar de wegen achter me.
Krampachtig met mijn armen om het leven,
was ik uit het veld geslagen.
De muziek niet meer door mij geschreven.
De lach van iemand die ik kende.…
Uitzicht.
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 120 We hebben
uitzicht...
vanuit 't raam
een vergezicht
op 'n landschap
ons nog onbekend
Misschien...
op weg, onderweg?
naar heuveltop of dal?
We kennen
alleen
de naam:2018.…
Alleenstaand
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 447 houdt de toekomst
voor ons oog verborgen?…
Het licht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 157 Schoorvoetend
keert het daglicht
weer
Verschijnsel
dat
geen twijfel leidt
Morgenzon
vroeger
uit de veren
De slaap
niet echt gewreven
uit het oog
Het geeuwen
hoorbaar
tussen oude bomen
nog niet
op groeien
voorbereid.…
reutel met scharlaken tong
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 334 kakkerlak maar rond
het roeren in de stront
van anderen is geniaal
en chitineus verankerd
evolutie genereert geen kneus
bezet de eerste rang
restanten geuren voor je neus
je hebt geen andere keus
keutel wat met woorden
bestier je schimmenrijk
reutel met scharlaken tong
af en toe je zombies bij
schreeuw schaduwen
te dichten als…
mijn sluiers zijn wat nevel
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 279 ik dans een bloementuin
kleuren zingen om me heen
mijn sluiers zijn wat nevels
de zon verdampt ze een voor een
bomen zien mijn naaktheid
in het groen en ruiselen verheugd
hun takken wuiven want
in mij herkennen ze hun jeugd
de middag zindert in het
driftig zoemen van de bijen
geuren vlagen in de wind en op
bankjes gaan verliefde…
raap de sluiers van paniek
netgedicht
5.0 met 7 stemmen 291 de droom vervloog
toen ik de beelden zag in
het vluchten van mijn handen
mijn hart bevroor
ik rilde angst en woede
knarste tanden
blote voeten dansten om
de scherpte te vermijden
voelden messen dieper snijden
staal verkleurde rood
de schaduw werd steeds lichter
in traag bewegen stolde dood
ik zag het wenken van je hand
mijn…
Leven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 87 de nacht
is zwart
de dageraad
breekt aan
zodra de rode
zon is
opgegaan
schijnt door
het venster
ik warm
mij aan
het licht
breek de
toekomst
open in een
lente gedicht
om te geven
te ontvangen
te leven…
blijft het speelse kind
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 422 ik draag je over aan
de wind met warme handen
zomaar moet ik je verlaten
je blijft het speelse kind
dat bij vlagen zijn vreugde
en verdriet weer vindt
ik geef je zon
om mee te spelen en
weet vanaf het verre strand
dat jij je geen seconde zult
vervelen want de zee die we
gaan delen is altijd bij de hand
mijn spaans en italiaans…
Mijn levensboom
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 189 Van uit mijn levensboom, eeuwig ingeworteld
met zijn knoestige stam, nu stug verweerd,
trekken groene jonge takken, onbeheerst
naar al die vreemd lokkende windstreken,
uitwaaierend en steeds verder reikend,
de oneindige horizon als gezichtseinder.
En bij iedere nieuwe bottende tak herbegint
het wonder van jeugdige telgen uit mijn leven.
Op…
Replay value
gedicht
3.0 met 3 stemmen 1.968 .'
De toekomst! Vlucht! Mij hij komt, en komt
met vuur en vlagvertoon. Een hemel vol
drakenruiters, woedende goden, storm,
een leger. De loopgraaf lijkt ineens ondiep.
Dus zo is het. Morgen is alles anders, natuurlijk.
Kijk: er waren gevoelens in het spel,
en ambities, en drempels. ooit zul je het
begrijpen.…
gloeit na als hel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 347 nee ik vervel niet meer
geen nieuwe roze huid
die jeugdigheid
naar buiten uit
scheur stukjes leven
die ooit geluk
hebben gegeven
zo uit mijn vel
het schoont
verlost me van
herinnering maar
gloeit na als hel
zo raak ik de kern
voel me in genaakbaarheid
zo ferm want ik ben
gelukkig alle ballast kwijt…
heb de parel zien glanzen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 404 ik heb de parel zien glanzen
nat van je tranen
het was eens mijn gift
de hoop voor ons samen
woorden zijn stil
zinnen gebroken
de magie is vandaag
uit mijn teksten vervlogen
neem maar mijn handen
de hardheid verloren
ze vergaten jouw diepte
in oppervlakkig bekoren
heb de parel zien glanzen
nat van je tranen
ik geef je weer zon…
maakt voeten broos in evenwicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 272 rol de stenen weg
voordat je brekebenend
vlinders tracht te vangen
die jouw pad in alle kleuren
blijken te behangen
je blik omhoog
maakt voeten broos
in evenwicht en
zonder zicht ligt
struikelen voor de hand
daar gaat je tand
en weer een beurse plek
je ellebogen schaven
omdat ze je lichaam
even niet konden vertragen…
vrijde met je schaduw
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 343 keek je na
je blik verdween
in vele ogen
ik riep je naam
ruggen bleven blind
hoofden stil gebogen
ik mocht je schimmig
kussen tot de wellust kwam
dan ging je weer je eigen gang
ik vrijde met je schaduw
tot licht onze naaktheid
bedekte en zon liefde scheen
ik zocht je en wachtte
verloren jaren, ongezien
ben je er altijd…
Gespleten
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.145 Gezinnen stichten was het decreet
Opvoeden was een bezoeking
Kinderen geboren bij de vleet
Niet voor iedereen een roeping
Ze geven geen warmte of vertrouwen
Geen omhelzing of een bedje in haar schoot
Een voedingsbodem voor de eenzaamheid
Afstanden zijn onbedoeld vergroot
Rivaliteit in de gezinnen
Vreemde rollen worden gecreëerd
De toekomst…
Scharnieren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 109 Het heden barst uit zijn voegen,
De toekomst op losse schroeven
Pijn in mijn krakende gewrichten:
Touwtrekkerij tussen ledematen
Die verschillende richtingen uitgaan.
Marionetten zonder leidraad
Geraken in de knoop, vroeg of laat ……
Van zomerse winters
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 143 Ergens in het reeds dichtbije verschiet
zal onze zomer een strenge winter zijn
Dan blaast een koude wind door ’t riet
dan is er slechts winterse zonneschijn
Ergens in het reeds dichtbije verschiet
zal het voorjaar een rillerig najaar zijn
Van zoveel najaarsstormen doelgebied
want ons land ligt exact in de vuurlijn
Ergens in het reeds…
Een toevlucht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 De Heer is ons een toevlucht geweest
Hij zal ons ook in de toekomst geleiden
En ons van zonde en schuld bevrijden.
De Heer is ons een toevlucht geweest
Van geslacht tot geslacht
Was Hij onze hulp en kracht.
( Woorden uit Psalm 90)…
woorden rappen zonder adem
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.104 er zitten hoeken
in de klanken van de gong
het tellen is begonnen
gezichten zijn nog jong
ogen knipperen niet eens
ze incasseren ongevraagd
de dreunende geluiden
die het discodansen vraagt
blikken star gericht
op verten die oneindig lijken
rook verdampt het beetje zicht
laserlicht om in te kijken…
testament op tijdloos perkament
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 379 het was zijn burcht
waarin wit ivoor
de torens altijd
draaiden richting God
met zijn hand
op de kantelen bezag hij
graag onderwijsgevend
het wetenschappelijke land
nu drommen mensen
naar de ophaalbrug
rouwen volle zalen maar
zijn stem komt niet meer terug
opgebaard in eeuwig zwijgen
testament op tijdloos perkament
zijn…
Mond gesloten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 206 Het verzwijgen van het kriebelen
in het merg, het fluisteren van goden
geruststellend wreed, de toekomst wetend
volmaakt als een cirkel met licht
van een bloedrode maan
Troost vinden in de zekerheid dat er
een einde komt aan elke droom
elk leven en de weg ernaar toe
Het belangrijkste is, lichaam loslaten
blijf bij je standpunt en zweef…
in het knallend feestbegin
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 571 het eerste woord
is al geschreven in het
boek tweeduizend zes
op wit papier
staat het woord "leven"
nog is er niets gezegd
als onze blikken kruisen
in het knallend feestbegin
wil ik al in je ogen huizen
mijn handen zoeken jou
de raadsels van je huid
lossen op in samen warmen
ik wil je in mijn armen
je emotioneel beleven…
en een lange herfst vruchtte
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 509 ik heb de
dagkalender weggegooid
weken waren al verscheurd
wat in maanden was gebeurd
leeft als herinnering
is opgetekend
in een rol behang
van meterslang met
warme kleuren die
nu mijn kamer sieren
dit jaar was veel te vieren
lente groende in verbloemen
zomer bundigde zich uit
en een lange herfst vruchtte
tot ver in de wintertijd…
Onafhankelijkheidsverklaring
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 168 Wij ontbossen de toekomst tam.…
De architect
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 173 verscheurt bouwtekeningen
steeds meer tegenslagen
teveel teleurstelling
soms luidt de conclusie
dat er geen concept is
leven niet te plannen valt
vanaf nu geldt improvisatie
het begint met een muur
maar wat is een muur
zonder raam of deur
makkelijker wordt het nooit
maar wel uitdagender
want buiten ligt de ruimte
die benauwdheid verscheurt…
Storm op komst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 We hebben al een tijd niets gezegd
het is stil, het zeil staat strak
Zeedeining, niets aan de hand
een heldere dag, lichtblauw
zo ver ik kijken kan
En toch staren we allemaal
naar de belboei, alarmerend
verwaait het geluid
Geen vogels, windveren
Storm op komst
De oorlog lijkt ver weg
Er zijn vage berichten
over mobilisatie
Zal het ieder…
je lippenrode mond
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 560 ik zie je
steeds verschijnen
in een lach
een oogopslag
treed heel
zachtjes naderbij
een uitgestoken hand die
slechts mijn woorden vangt
als ik je raak vervaagt
het beeld, mijn droom
heeft weer eens nu gespeeld
in lang verwachten
toch ben ik nooit
teleurgesteld want in de verte
loop je weer in blond, mijn ogen
zoeken immer…