Alle inzendingen over onzekerheid

Alleen wij drie kwamen tot elkaar losten elk probleem met een indeling op gelukkig hadden wij het bij het verkeerde eind en is er dientengevolge nog hoop voor de mens We tripten van angst en onzekerheid naar overbezorgdheid voor het welzijn van anderen en daar tussendoor eenzaamheid, moedeloosheid en wanhoop kwamen uit op betweterigheid…

De Staat In staat van verwarring; Staat, een brede naam, altijd en overal regels; voortdurende controles, van de wieg in het graf, geen simpele benadering; intens, zonder opsmuk: we zijn verdwaald, stuurloos, zonder samenhang drijven wij rond, een en al onzekerheid; we gaan allemaal het pad dat naar het water leidt.…

Hij was niet langer onzeker dat ze zich bij hem zou vervelen, na deze nacht vol hartstocht, hadden ze samen deze morgen begroet. Deze heerlijke oktober morgen het voelde meer dan goed. Straks zouden ze er op uit gaan straks, als ze op zouden staan.…

soms ontbreken er momenten in fragmenten die ik niet volgen kan je zwaaide en draaide in de schaduw van je rug kwamen mijn tranen het was geen afscheid slechts een groet dat gebaar maakte mij intens bedroefd als ik de stralende intensiteit van kind en jeugd ontmoet is ingetogenheid mijn groet maar mijn toegenegen aai zit vol onzekerheid…

De neus van velen hangt in de zaken van evenzovelen Het is om het even ze bemoeien zich ook nog eens met je leven Het geeft zo'n zeker gevoel die onzekerheid in 't eigen leven te halen uit de zekerheid van andermans leven Het projecteren is een apart beleven en voor velen niet zo moeilijk aan te leren Ze weten alles te vertellen…

Zij weet, zij wil, maar kan niet Zij weet dat zij zou kunnen maar haar onzekerheid verlamt Helaas slechts doornen…

maar iets weerhield hem waren het de treurige blikken van de andere wilgen rondom die nog somberder leken dan hij of het afwachtende roodborstje op de picknicktafel vlakbij die met zijn kraaloogjes verlangend hoopte op wat verdwaalde kruimels de horizon verkruimelde in kleine witte wolkjes met een rode avondrand de dagelijkse onzekerheden…

Zeker en onzeker Het wisselt zich af Maar vaak trouw Trouw aan jezelf Een sterke ik Of zeer eigenwijs Niet anders kunnen zijn Dan jezelf Die behoefte Zie mij hier Wie ik ben En heb mij lief Het is puur En eerlijk Een bladzijde gelezen Blader ik graag verder Altijd zal Wie je bent Gezien worden Door die ander Door diens…

dat men sterft lijkt een zekerheid maar ongrijpbaar zijn de gevolgen als een mens de trekker overhaalt mij is geen woord bekend dat gevoel bij moord vertaalt het duurt dagen en nachten in verslagenheid of stille dood als de schreeuwende onzekerheid jaagt door de gedachten: verwachtingen verkeren in nood de oorlog in den vreemde is…

Verloren heel veel dit jaar Verdrietig heel lang dit jaar Hopeloos heel vaak dit jaar Missen heel erg dit jaar Onzekerheid ook volgend jaar Vrolijk heel weinig dit jaar Optimistisch heel moeilijk dit jaar Blij nauwelijks dit jaar Vriendschap sterker dit jaar Verdrietig of blij het hoort bij dit jaar het hoort bij dit leven Maar…

Een echte meester in het leven heeft meer fouten gemaakt dan een beginneling De fouten die we maken zijn een leermoment Wees niet onzeker... Je hebt maar één leven Geloven in jezelf Is de sterkste kracht uit het leven…

Onzekerheid is vreselijk, onwetendheid eveneens, IK moet aan mezelf denken, dus denk IK Waarom IK? Ach waarom niet hè?…

Ik zag mannen, vrouwen die van iemand hielden, kinderen die van iemand hielden, onbekenden, ontheemden die van iemand hielden ik zag niemand die niet van iemand hield ik zag het aan hun ogen, hun manier van lopen, en ook hun onhandigheid en hun telkens even, onverhoeds terugkerende, vlijmscherpe onzekerheid ik ging naar huis en keek in…

Een blik van onzekerheid overheerst secondes door het besef van uw spiegelbeeld dat leeft in een andere generatie waar wij elkaar nu zien. Geketend door emoties vertrekt u in een waas en omarm ik behaaglijk uw karakteristiek om de verloren tijd die is verstreken te ontzien.…

Stille getuigen Zee van verlangen rivier van onzekerheid kraanvogels roepen. Onvoorspelbaar Uit onverwachte hoek blaast een nieuwe open wind door stad en land.…

je speelt vandaag droomt voorzichtig over morgen lacht en praat staat mannen uit te dagen weet waar je voor gaat toch vlecht de zon onzekerheden in de uren versombert in een ander licht je weet dat dit niet lang kan duren stikt weer in herinnering door een omgeving zonder zicht wilt verdriet met handen breken vergeten wat…

Door nevelflarden omgeven met opkomende zon uit het verleden komen beelden van een gelukkige jeugd, herinneringen aan weelde Een beschreven blad dwarrelt om zijn bestaan, echter meer ruimte brengt ook onzekerheden wanneer het vraagt om houvast los te laten Bomen omgaven mijn ouderlijk huis, in onze tuin liepen kronkelpaden vol met bladeren…

ogen ten onder zien gaan het einde overzien van je eigen bestaan de laatste bladzijden van een boek omslaan je afvragen wat toch de clou mag wezen en uitstellen door het gedeeltelijk te herlezen tegenover de naakte waarheid komen te staan de hoop niet laten varen ontkennen met sussende gebaren en uiteindelijk maar naar een onzekere…

dan ontstaat het begin van beweging iemand stapt uit een zee van onzekerheid groet de vergeefse ochtend en verdwijnt in een overtollg moment.…

Matrozen varen naar onzekere kusten. Een meeuw komt van ver hij spiedt over de golven, landt op het zand bedolven met afval dat oogt in de vroege ochtend verlaten. De golven trachten naar de hemel te stijgen de vuurtoren prijkt met haar licht mijn waarheid begint bij deze dag ik hoop dat ze veel moois brengen mag.…

weer speel je met de wind en zendt mij buien in onzekerheid neem mij in het blauw dans naakt de hemel dichterbij en vrij oplossend in de wolken zwarte aarde geurt het mogelijke wortelen het delen van de plaats voordat je weer vergaat uren duren langer omdat liefde tijdloos is kom bij me, teveel jaren voelen als gemis geef…

echter dan ben ik niet snel klaar maar indien u mijn eerste werk zou hebben gelezen had u weet van een gevallen doek en thans behoor ik andermaal tot de horde der wezen achtergebleven in de leegte van een schaduwrijke vloek met een zerk, telkens als een spiegel, in wezen: een alleenstaand kind dat ongewild verblijft in de hoek onzeker…

Onzeker Dat is zeker Vindt zichzelf een beetje raar Ontwijkt spiegels Draagt die kleding Neemt geen moeite met zijn haar Onverstaanbaar Soms chaotisch Onaantrekkelijk dat staat vast Zocht naar warmte En gezelschap Vond de vriendin die bij hem past Ongelofelijk Toch begrijpelijk Heeft intenties Weet niet hoe Komt lomp over Heeft geen…

foto van een bloemenkind met minirok het lange haar golvend naar omlaag vertelt van de dromen die ze had een meisje van amper zestien jaar bonzend hart vol onbestemde vragen ongedwongen laat ze hartstocht razen van hen die slechts op liefde azen smal gebouwd omkleed met leren jas zoeken haar dromende ogen vol verlangen overrompeld in onzekerheid…

Ik hoor de laarzen stampen ik proef het immens verdriet ik zie de holle ogen ook al was ik er niet Ik ruik de lucht van lijken ik voel de wanhoop en pijn ik lees angst in gebaren ook al kon ik er niet zijn Ik hoor de treinen rijden ik proef de onzekerheid ik zie de mensenmassa ook al was het voor mijn tijd Ik ruik de lucht van bommen…

deze lente, dit nerveuze regenen maakt alles weer onzeker en toch buiten door het raam gaat alles verder: onrust ingemetseld in huisnummers buslijnen rekeningen dagen graden en daar lopen onder paraplu's allen die wat willen worden die al huizen hebben schoenen auto's kinderen ach, deze lente dit uitgesteld ontluiken, dit regenen…

De onzekerheid begint me te slopen, maar jij ziet het eenvoudigweg niet. Ik heb nog zoveel vragen, maar de antwoorden zullen niet meer baten. Ik wil je er niet mee plagen, zo bang dat je me zou gaan haten. Ik heb mijn hart aan jou verloren, het blijft je eeuwig trouw. Maar ik mag je niet meer bekoren, voor altijd ben ik in de rouw.…

uit de Elzas Rosé-des-Côtes de Thau, met aardbeien, meloen en room met geitenkaasjes en bonbons en praten met elkaar de kaarten zijn geschreven aan wie ons heeft gesteund toen pappa werd begraven; het is alweer vier jaar nadat jouw moeder overleed wat maken wij ons zorgen om wat we niet begrijpen we weten al zoveel maar meer is nog onzeker…

gezond gekleed hoog geschoeid van huis naar school langs Ford en Coöperatie de kerk op afstand door klokken mateloos geboeid zoek ik hernieuwd de simpelheid natuurlijk aanvaard node gemist nu verouderen minder draaglijk is pijnlijk de durende onzekerheid van het bestaan mijn voeten gaan op herhaling langs de hoofdweg levensader van mijn…

nog hield zij hun blik gevangen maar als in een vertraagde film bleef hun glimlach hangen onzekerheid was al bereikt in de discontinuïteit van het anders zo bekende en soepele protocol angst lag op de loer in de ongecontroleerde decibellen die in de menigte al bezig waren koppen te snellen toen nam zij met ferme armzwaaien…