Alle inzendingen over opengedaan

De deur van je hart zit nog op slot Ik kan niet naar binnen De sleutel zit aan de binnenkant Ik heb aangeklopt maar je hebt nog niet opengedaan…

Niet meer dan een geest klopt aan, wordt opengedaan vlijt zich in het hart zacht als water uit de Dode Zee Spreekt met haar stem in haar gedachtengang licht het duister op stilt bijna alle pijn…

Langzaam heb ik hem opengedaan totdat ik ineens binnen kwam te staan. Herinneringen die me overspoelden mooie en verdrietige momenten die ik voelde. Beelden uit mijn jeugd kwam ik er tegen. waarom heb ik ze toch zolang vermeden?…

Een vlieg die een toneelstuk speelt klopt aan en ja hoor hij mag binnen komen wordt door de butler opengedaan. Jaren ervaring van de vliegentemmer gaan hier in en niemand die het hoort of ziet wat het publiek betreft wàs hij er niet dat zou een grote kunst zijn vind je niet?…

Zij zoekt iets in de donkere kamer Het gordijn wordt opengedaan Zij heeft mijn bloes scheef aangedaan gaapt ongeremd en kijkt mij aan Ik doe alsof ik slaap, zij zucht verdwijnt en komt krabbend terug Nog even en dan duwt zij meedogenloos haar koude benen in mijn warme rug…

Toen hebben wij het luik opengedaan.…

Hoe zal het gaan als wij de ogen sluiten, na ze voor het laatst te hebben opengedaan? Zal er eeuwige stilte zijn? Een waarlijk Zwart? Een somber Niets? Een Einde zonder einde? Of zal het zijn aldus: Er kriekt een nieuwe morgen! Een andere dag breekt aan, uit nacht'lijk kluister ontloken!…

ik schoof het vroege ochtendlicht van heel ver nog even dicht kneep ogen samen maar voelde hoe de zorgen naast mijn bed ook weer zoals dagelijks hun plaats innamen ben opgestaan heb de gordijnen opengedaan in een vriendelijk welkom voor deze vreemde dag zal ik alles op een rij zetten of de ellende van alledag als handbagage…

Als wit besneeuwde mensen staan De wilgen, half gebogen De ruwe romp, opengedaan Hun takken, onbewogen. Zijn ’t pelgrims, in gesloten pij, Van uit het Oost gekomen, Die wachten staan, nu het daggetij Tot bidden roept de vromen?…

ik heb het boek opengedaan het zwart van bladzijden gelezen waar wit eens had gestaan jaagt nu het kwaad de zinnen aan in het ruisen van mijn bloed fluisteren de echo's hun relaas haat klopt in de slapen van mijn hoofd een gevaarlijk rode waas letters dansen voor mijn ogen hun macaber lied de waarheid wordt gelogen de werkelijkheid…

gelaten Mijn ogen opengeslagen en nooit meer dicht gedaan Gekropen uit een diep dal Een zwart dal met maar één uitweg Mijn leven zit opgesloten en de sleutel ben ik kwijtgeraakt Huilbuien verraden de realiteit Een verborgen verwarring De verloren tijd is kwijt Gestruikeld over een drempel Mijn ogen dichtgeknepen En nooit meer opengedaan…