Alle inzendingen over opgelucht

opgelucht een geest vol bezwaren weg compleet weg geschreven geen schouder om te wenen wel papier om te bekladden vlagen verdriet in gevangen schrijven nat gevlekt doffe pijn bewaren toevlucht een geest gevlucht in jaren…

Er was weinig zinnigs tegen hem te zeggen Dus mijn ongewilde stilte wraakte zich alom Het verwurgde en was alles verstikkend Hij borrelde met een strot vol verwensingen Gevoelloos stripte hij zorgvuldig mijn huid Doorbrak grof mijn broze defensie Vernederd doch opgelucht stond ik buiten…

Evenals mijn smart vervagen mijn voetstappen in natte vloedlijn.…

Oude bomen verbergen hun stille geheimen tussen de wortels zolang hun takken nieuw leven brengen Langzaam loop ik langs waterrijk landschap waar traag de zon de horizon verwarmt tot de beklemming langzaam weer loslaat ogen gewend raken aan het heldere licht ik voel een zucht slaak een kreet er is weer leven…

Het is nu drie minuten later en daar loopt een man. Verbaasd denk ik: daar loopt een man, terwijl ik toch, zeldzaam natuurlijk, maar toch, seconden tevoren had kunnen zweren, dat de schepping was gestorven, zó stil was het toen, vanmorgen, dat ik dacht: ik heb gisteren iets belangrijks vergeten. Te sterven misschien ... Tot zwetens toe…

Opgelucht ademt onder opklarende hemel mijn droevige hart…

blij met de regen de pollen nu neerslachtig mijn neus opgelucht!…

Er wordt veel gesproken in de wandelgangen Over een schoon werkklimaat en zo Maar zo blijft het bij een groot verlangen Naar Nasaal Paradise & Co Maar speciaal voor jou, en wees gerust Neen, niet van de pot gerukt, dit geurtje Geheel nieuw, op een maagdelijke neus belust Zorgend voor een “opgelucht” odeurtje…

Het aardgas heeft z’n langste tijd gehad. Het broeikasgasniveau moet naar beneden, want dat beïnvloedt weersomstandigheden. Zelfs Kamp zegt: “We gaan aan de megawatt” In Groningen kan men weer ademhalen. Maar mondjesmaat...de CO2 moet dalen!…

Ook angstwekkende gedachten, die op onweerswolken lijken, drijven opgelucht voorbij.…

Twee armpjes omklemmen haar, over haar heen golft een warme brij, het kind, opgelucht, leeft de dood voorbij, voor het eerst in zijn peuterleven nam hij kennis van overgeven.…

neerslachtig angstig beeld als een penseelstreek vrolijk fel levendigheid in vieve kleur toedeelt de scheur die leven droefheid gaf gelijmd nieuwe vreugde bedeeld neerslag verdwijnt op golvende slag gevoel rijst minder misdeeld en duizend regels vormen een millet van herwonnen schoonheid op rijm de akelige depressie zakt in zwijm de opgeluchte…

Voor een leefbare wereld en een goede toekomst zetten veel mensen zich met beloonde moiete in wellicht is hun werkend gemoed daarbij een stormende zee een grillige springbron of een statig gaande stroom doch een gedachte vol zegen: bij al ons streven zijn en blijven we in Gods ogen NIETIG…

Heer, leer mij de juiste weg te vinden Opdat ik nooit meer af zal dwalen En dan opgelucht mag ademhalen Mij opnieuw weer aan U zal binden. Heer, ik weet de juiste weg is naar U Uw grote liefde kan ik niet weerstaan Laat mij op de goede weg weer gaan Voor altijd, iedere morgen, ook nu.…

Het kwetteren van gevederde vult wederom de lucht, De ouverture van het gevogelte klinkt soms zelfs opgelucht.…

Heer, leer mij de juiste weg te vinden Opdat dat ik nooit meer af zal dwalen En ik dan opgelucht mag ademhalen Mij dan opnieuw aan U zal binden. Heer, ik weet de juiste weg is naar U Uw grote liefde kan ik niet weerstaan Laat mij op de goede weg weer gaan Voor altijd, iedere morgen, ook nu.…

Blindelings ga ik door de laan der nevelen Voetstaps tastend naar het pad der wijzen Ontwaar bomen als mistige schimmen rijzen Die bedreigend boven mijn hoofd prevelen Laat mij slechts leiden door mijn intuïtie Geen vermoeden waar ik ooit stranden zal Bereik ik de top of kom ik eerder ten val In wanhoop beraad ik mij op mijn positie Waar…

Vermoeid de last Van de wereld Op zijn schouders Gedragen - had hij Na 't volbrengen Van de zware tocht - Opgelucht zijn last In 't voorportaal Van de hemel opgetast…

de dood zit in de bomen kijkt me aan schraapt z’n keel en vliegt weg opgelucht haal ik adem zachtjes in mezelf fluitend loop ik door…

zeg iets een paar woorden en kijk daarna wat er verder nog te zeggen valt misschien wel niets haal dan opgelucht adem en treur en beetje achteraf…

Een hurkduik ondanks elleboogblessure Was wat uiteindelijk de doorslag gaf Britt Dekker viel aanvankelijk wel af Nu mag haar schoonspringstrijd wat langer duren Zo springt de ster en juichen wij weer allen Die sterrenstátus blijft toch almaar vallen…

verhitte gevoelens branden verwarren in gedachten verloren als dan de bui loskomt stromen tranen over een opgelucht gezicht zomerse regen verkoelt en verzacht de emoties geblust…

Wanneer ik met jou meerijd voel ik mij opgelucht en bevrijd. Want jij bent altijd goed voorbereid. Vol vertrouwen zit ik op de passagiersstoel. Met plezier onderweg naar mijn doel. VRIJHEID…

Vijanden geven zich opgelucht gewonnen. Niet langer slopen ze elkaar. Nee! Samen slopen ze de hokjesgeest.…

Opgelucht ja uitbundig dartelen meesjes na de regen opwaarts neerwaarts uitgelaten door de lucht er lopen nog twee rozen uit zegt mijn vrouw 't is nooit te laat om te bloeien zeg ik haar…

Hoe komt het dat ik mij door dit bericht niet opgelucht voel - eerder opgelicht?…

Om middernacht haakte hij opgelucht de kalender van de muur en hing zich op.…

vorige nacht werden opnieuw talrijke pogingen tot kindverwekking verijdeld gelukkig waren de vermoedelijke vaders voorbehoed op de gevaren van een schietpartij de bevolking reageert opgelucht er kon een nieuwe mensenplaag vermeden worden…

O Heer, ik ben zo opgelucht dat U mijn schuld vergaf, zo kan ik met U verder en droog mijn tranen af. Weer onderweg naar Pasen, ik dwaal nóg wel eens af maar weet mijn schuld begraven in Uw verlaten graf.…

Wanneer de wind is geluwd, de storm is uitgewoed men de schade opneemt de ravage opruimt de verzekering inschakelt pas dan, halen we opgelucht adem, net als de wind, die stiekem fluistert, tot later!…