Alle inzendingen over opluchting

Pinksterbloemen symboliseren de sublimatie van de ontspanning na het passie-lijden en de enorme opluchting na de geslaagde hemelvaart door de uitstorting van de Heilige Geest! Dat verdient een bloemetje: pinksterbloemen en een heel lange vakantie! Wie in die geest bloemen geeft, ontvangt!…

Het verwoorden van al dat donkers Dat depressie heet, het benoemen Van al dat bijdraagt aan de pijn, Brengt verlichting, Het verwoordt de opluchting Van het opgeschreven zijn…

een nar met drie hoofden fluit een tijdloos liedje nipt zijn frambozenlikeur wolken lopen op twee benen mensen drijven boven hen weg, naar landen zonder grens tijd en ruimte glippen weg door een achterafsteeg wat een opluchting…

Opluchting...... gevonden onder water. Met bolle ogen zoekt zij haar weg en vindt consorten in de jungle van de zee.…

Als woorden niets meer zeggen, Louter stuiten op een muur Van betonnen onbegrip, Dan is er het beeld Dat laat zien hoe het was, Hoe ik het heb beleefd, Dat opluchting geeft en Een onbelemmerde ademhaling Mogelijk maakt, Zodat ik in mijn beelden, De trauma's van de wrede tijd Geleidelijk verwerken kan…

De zekerheid dat ook ik mijn laatste adem uit zal blazen is aan de ene kant angst, aan de andere kant opluchting. Met aan zekerheid grenzende wetenschap heb ik de langste tijd op aarde nu echt wel gehad!…

Tot op het laatst blijft alles bij het oude, Pas als op 't Binnenhof de muurkantelen Gaan kantelen - tot opluchting van velen, Verdwijnt de tefallaag die hij zich bouwde Z'n kruik barst van de leugens - Vivat Io Wie 't laatst lacht is niet meer Pinokkio...…

Tranen: ze kunnen voor een stukje opluchting zorgen. Niemand maar ook niemand staat je dat in de weg. Tranen…

Dreigende wolken bevolken de lucht en als de wolken vurig gaan ontvolken dan slaak ik van opluchting een zucht bliksemschichten doen de wolken kolken gieten af de overlopende wolken-pan dan 'weer' wachten op het vuur van de zon of het weer slaat onverwachts wederom om!…

Zon van opluchting maakt een wereld van verschil het spiedend oog waakt.…

van opluchting. Fijn dat jullie er weer zijn!…

Is het nu van opluchting of verdriet Ik weet het niet. Je gaat me alles tonen. Liefde, pijn, verdriet. Hoe moet ik dat bekronen? Ik weet het niet.…

Het gevoel weer vrijheid te hebben gevonden, wat een opluchting! Iets wat ik niet meer voor mogelijk hield. Ik mag, ik kan, ik durf weer, mezelf te zijn! Te vertrouwen op mijn eigen gevoel. Durven dromen van eindeloos veel mogelijkheden. Ik zie de zon! Eindelijk..…

Onwetend ben ik ontstaan Onwetend geboren ook Zonder adem lig ik Hier blauw van de kou Op de geruïneerde Buik van jou Die me net Gekregen hebt En die zachtjes schreit Uit opluchting om het Einde van de doorstane pijn, Ik heb geen adem nog En zie er niet naar uit Ooit adem te halen - Wat zou het me baten?…

Ik maak er een eind aan een definitief eind aan mijn verleden! ik wil alleen nog heden definitief alleen heden en de toekomst? die verstikt me te veel maar ik laat me niet meer killen want anders wacht mij de strop!…

In het donker groeit het felste en mooiste licht, na oorlog en hel komen vrede en de hemel, na verdriet en kilte verschijnen opluchting en warmte; en zelfs, na de grootste en diepste pijn mag ik altijd weer rekenen op jouw bijzondere liefde die jij door jouw gave voor mij kan betekenen.…

Wat een opluchting! Niets! Stel je eens voor, wat er met ons gebeurt, wanneer we niet voldoen, aan onze eigen verwachtingen. Stress!…

verder kan ik niet gaan in achtergelaten land ben ik hier gestrand gevoelig golft de branding ik schuim in witte koppen de vraag, ga ik naar de knoppen of ben ik de wederopstanding drukkend laag hangt boven het zoute water een loden lucht verzuchtend de zee opluchtend geeft de zon een gouden streep mee…

ik voel het mysterieuze van leeg en zwart zie het spiegelen in donker water als bodemloos gat ik weer de sombere gedachten die ik deinend voor me zie ga niet mee met hun finale krachten naar machten van het niets heb me omgedraaid weg van schaduw naar het warme licht mijn intense opluchting werd snel zichtbaar in de tranen…

met koude vingers kneep kille mist het leven uit de dag wolkte langzaam omsluitend hield met valse intimiteit de herkenbaarheid buiten alleen op een eiland zonder zicht en geluid kroop beklemming van binnenuit eindelijk in opluchting thuis de angst is voorbij en geeft in dwalen de wildste verhalen…

Geluk zit in de kleine dingen, geluk zit in een zucht, geslaakt van opluchting, geluk zit in ’t minimale, geluk zit in weinig, geluk zit in niets, behalve in een glimlach. Geluk zit in een hoekje klein weliswaar maar als je oplet, dan zie je dat minimale kleine stukje geluk, tenminste daar!…

Voorbij Jouw twee armen om me heen Terwijl we lopen Langs de vloedlijn Het is voorbij Voorbij Je zou altijd van me houden Je hele leven lang; Loze woorden Want het is voorbij Voorbij Jouw alles eisende Dwingelandij Je vroeg meer dan ik kon geven Maar het is voorbij Voorbij Verdriet om wat geweest is Vermengd met opluchting…

't Is wat Zei de ernstig Depressieve dame Op leeftijd nadat Ze de vierde Electroshock Had ondergaan - Op een toon van Opluchting en Meewarigheid en Voorzichtig opgetogen Voegde ze eraan toe - Een hele toestand In Marokko - En deed er verder Het zwijgen toe Inspiratie: Hollanddoc Radio, Vincent Bijlo, zondag 30/9/…

het raam rol ik een handlengte omlaag en gaandeweg vult mijn gemoed zich weer met lucht, ik snel, versnel, vertraag de liefde is een bloedtest en ik blaas, ik blaas, ik zie dat wat vervliedt, wat niet ik ruik mijn eigen adem anders nog? de alcohol de roes, het schrijnende en het lucide... ik prijs de dag die breekt, denk: 'goddank, ik ben…

waar zou dag heen gaan die opluchtenden zuchtende wind die langs mijn wangen streek woelde om de donkere stilte te verjagen met een boog om me heen ogen die niet zien wilde de sluier van de ogen die roerloos lach zong de klok zijn sonet opgelucht van blijdschap of zwaar met lage zwaare klanken m'n haren zo zacht dat niets vergelijkende…

Het was goed dat ik heenging van de plaats waar niemand mij ooit wilde. Ik spot met je woede over vermeende ondankbaarheid voor de dingen die je mij niet gunde en ook nimmer gij, maar het lot mij gaf. Ik gaf je terug alle dingen die je liefst zelf mij had ontnomen. maar toch vroeg je verbolgen me nimmer terug te komen. Met de tonen…

Haar haar als zeil bollend in de wind in bruisend sop en schuim gewassen, de blouse fris getint stuwt haar scheepje van het rankste soort in schuimend kielzog van een tocht die maalt langs sterren, ongetemd als hinden blind voor hun bestaan, ongeremd tussen kop en staart bereiken we de schaduwkant van ons en een bekende maan. Uit…

de opluchting toen wij elkaar op zaterdagmiddag in vroom & dreesmann op de parterre met onze respectievelijke verloofdes tegen kwamen omdat wel bleek dat we alle twee niet zo nodig moesten aangezien we nou ja al min of meer voorzien waren dus kon ik je goed bekijken terwijl je tegen me praatte zag ik dat je ogen groen en je lippen vermoedelijk…

Strompel, struikel, stort ineen Trots wordt uitgespogen Welkom warme wanhoop Huilen, lachen, ademhalen Nieuwe, troostende lucht Dan stilte, aandachtige stilte die snikkende echo's verdrijft Ik fluister voorzichtig om haar niet te breken Tot ik de slaap vind of hij mij Hoor je me? Hoor je mijn stem? Hoor je de stem van mijn hart? Steeds…

Heden voelen mijn voeten zich goed in hun sokken en die weer in hun ruime maar nog niet sloffende schoenen. Waarom dan niet de paden op, de bergen in, de velden over bij deze stad vandaan waar stegen uitlopen op steigers niet meer door boten gebruikt. Wel kan men daar gaan staan uitkijken over het eeuwig veranderlijk zichzelf blijvende…