Alle inzendingen over opperste

in opperste volmaaktheid ligt hij verwaand in 't nest bewondert hij zijn naaktheid en vindt zichzelf het best in opperste verrukking neemt hij zichzelf ter hand ziet zijn gelaatsuitdrukking in de spiegels aan de wand in opperste verbazing blijft bevrediging lang uit beseft hij zijn verdwazing als hij zijn ogen sluit?…

gebarsten kleuren slaan uit gladde facetten een regenboog glanst waar zon water raakt, springt licht op golven van emoties…

Alleen al de stem van Annechien brengt mij in opperste extase...…

Wanneer verkeer, verkeerd is, is men in opperste staten. Als echter de gelukzaligheid verkeert is "verkeerd" ineens als een ballon opgelaten!…

je hebt gewoon geluk en 't opperste geluk daartussen veel gradaties... mij maakt het niet uit ik ben gelukkig met elke vorm…

de dood op een haar na benaderen en daar op dat opperste moment vrede mee kunnen hebben dit is bij het bedrijven der liefde voor even een gegeven... maar ook de zindelijkheid benaderen tot op het scherpst van 'de schede'…

de kleine dood noemen de Fransen een orgasme 't opperste genot als een moment van weerloosheid wanneer je op je kwetsbaarst bent en tóch juist dat kleine ogenblik dat o zó snel wegebt maakt het geluk voor even tastbaar…

zoekt kleuren om zich in te kunnen wassen dansgrage wind immer opzoek naar een gewillige partner om zondes van zich af te wassen en zo in opperste reinheid aan vers geboren dag te kunnen beginnen…

het licht gevlochten tussen wiegende takken vroege vogels in opperste staat lichtstruikelend in fladderkriebels in dauw van zonbeschenen druppels fluitend met volle teugen in landschap van deze dag…

het is wel goed met kindje maken Opel rijden, parkje lopen eendje voeren en ijsje kopen om dan te verdwijnen en ons laten staan bij het koude marmer in opperste verwarring…

ik heb jou voor even het leven los zien laten om het opperste geluk te kunnen smaken daar in de stilte van de spaanse nacht waar jij los van alles eindelijk jezelf gelukkig zag nog voelde jij de warmte van het dakterras uitstralen naar een nog helder kleurende sterrenpracht toen was er die nacht de wens bij het verschieten…

Tegen de grauwheid tekenen twee stippen een nieuwe horizon maken een wereld van verschil. Impressies van vertrouwde geluiden ebben langzaam weg.. in de verte verwelkomen hun echo's nieuwe klanken die zich mild bruisend laten schonen. Bruuskerend de werkelijkheid in de voortzetting van hun dromen.…

(bij 'Bok op ei' van Iris Le Rütte) Ergens in Ommen kwam ik het tegen, een trotse bok op een gouden ei, hoe kan een bok nou een ei uitbroeden? Verwarring alom. Ik streelde over de rug van de bok, toch zinnebeeld van de duivel of niet soms? Dus het duivelse schenkt de uiterste waarheid en wijsheid, niet die Brave God, projectie van domheid…

geduldig wachtend langs de kant houdt hij de oppervlakte nauwlettend in de gaten of hij ook zijn oren spitst vertelt deze lang-nek niet op hoge stelten staat hij stil gelijk ‘n standbeeld totdat hij zijn spiegelbeeld kust…

ik schouw uw lijf en leden in opperste verbazing gepaard aan wilde lust curven bogen ellipsen geen rechte lijn te zien of het moest zijn die van uw geest die mij de toegang weigert zonder bevestiging van mijn fatsoenlijke intentie…

(over dingen die voorbij gaan) als ik in opperste verwondering over het vlonder van Smögengsbryggen loop verwacht ik elk moment achter een volgende bocht vissers in Volendams kostuum die op een bankje verhalen over een wonderbaarlijke vangst…

geen verweer zonder weerstand overgegeven aan iets dat wel liefde moet zijn tendresse - Zärtlichkeit - tederheid is het betasten van de ziel dat aanvoelt als een vorm van opperste zaligheid devotie haast dat het zoeken naar juiste woorden wellicht overbodig maakt…

de stem des volks heeft duidelijk geklonken: 'wij willen hier geen Europese wet we hebben lak aan heel het kabinet vertrouwen wordt die lieden niet geschonken in Brussel huist de opperste sovjet ons antwoord is een zeer hartgrondig: NJET !'…

Een jeugdige Française is onlangs gevallen Voor de verleiding van een nieuwe drug Zij zocht stiekem haar opperste geluk Dankzij PDCB in mottenballen. Gebruik van de wc-eend dient gestaakt Straks blijkt dat beest ook nog verslaafd geraakt.…

En als het licht komt sta ik onder een waterval van opperste bezieling.…

ze kijken me aan alsof ik hun blikken trek zie hun hoofden licht voorover glanzen in de zon totdat ik in hun scherm stap en zij betrapt opveren het oogcontact is heel shockerend ik ben er echt een snelle groet in opperste verbazing realiteit zonder verdwazing…

is dit poëzie vroeg zij voorzichtig ik las de tedere keuze aan geordende woorden en moest bekennen dat ik hier te maken had met een natuurtalent geen letter teveel woorden in cadans en zinnelijke zinnen die er om vroegen gelezen te worden zelf zocht ik in opperste verwarring vergeefs naar woorden dus knikte ik slechts bevestigend…

De huid spant dubbel gelaagd Om skelet en vlees en pezen Vernieuwt zich in een wolk van schilfers Rekt zich in zijn opperste vorm Om een leren vlies Gebonden door weefsel Dat luistert naar spieren En traag sterft Waarna de punt van de zeis In dat gaaf gelaat Een kraaiepoot, een rimpel kerft…

waar molens dwalen in het duistere labyrint van opperste gerechtigheid de oneer gaat schuilen in die prangende vraag van het schuldig waarom zoekt Justitia haar blind vertrouwen in het weken en wegen naar eerherstel velt zij oordeel in bewezen feiten zij hoort de partijen luister ernaar…

En nog steeds kreunt het geheim van de liefde in de bitterzoete spelonken van mijn winnaarshart; Een jongeling met weemoedige ogen samen die momenten van opperste smart en er was bliksem in de nacht alsof de goden ons bezochten in onze lustige ijver de afgrond nabij een afscheid zonder afscheidsbrieven alleen het liefdesgeheim bleef bij…

ontmoeting ik wil ik gil ik tril ik beef ik geef ik streef ik schreef om met je te vertoeven ik leef om ’t opperste geluk te proeven je smaak je geur je stem en de kleur van je ogen gun me het moment van vrouw en vent van stralen en verdwalen en van bloemen en van planten en van bloedverwanten breng…

het duister onherroepelijk mensen haasten zich huiswaarts ginds klinkt de midwinterhoorn binnen branden kaarsjes en krijgt de tijd iets van weleer twee kerstdagen lang sluiten wij de ogen voor al het zeer warmen ons aan het haardvuur en hopen op zoveel meer zoals vrede bijvoorbeeld de opperste vorm van welbehagen kan zijn…

1 ik gun de roker zijn eigen wolkje daar mag hij inhaleren tot opperste staat van genot voor mijn part...…

met een bleekrode blik ontwijkt men het zware, een knik als het waren, niet op zuiver zien gericht men ervaart voor een periode zekere gevoelens buiten proporties handelt dan vaak ook manisch verblind voor latere aardse geboden dit opperste rose genot wil ik mijzelf nimmer ontzeggen het zou wellicht windeieren kunnen leggen maar…

Dat wiegend achterwerk en haar sluiks loeren, quasi nonchalant maar opperst paraat, mijn sluw poezenbeest.…