Alle inzendingen over opschieten

het kan elk moment gebeuren nu of om kwart over twaalf morgen of volgend jaar maar een ding is zeker ik moet wel opschieten…

neem nu dit jaar de lente alles schiet een maand vroeger op dan voorheen. na één nacht pronken de jonge linden vol lentegroen om zich heen. amper is het halfvasten en het geel van de paasbloemen verdween. half april overal geuren de meiklokjes en lokken bijen en mensen in bosjes bijeen. merels en meesjes azen hun jongen,…

men moet er zich bewust van zijn dat een keer de laatste is dat is logistiek lastig omdat men elke keer alsof moet doen of er het beste van hoopt wat ook niet opschiet…

In een wildernis die Winkelhof heet een schuchter jochie dat alleen samen met zijn teddybeer de jungle om hem heen aan kan opgejaagd door een moeder die 'm om opschieten vraagt zie ik me zelf als kind weer de vertederende jongen die ik was en nu niet meer.…

het werk dat niet opschiet: altijd weer fouten... het willen elders zijn, maar hier moeten blijven en moeten werken en lachen.…

ben gegroeid te midden van opschietend kruid moest de hoogte in tegen verstikken mijn bloei bleef uit jij bloemde apart met lenteweelde een lach in open hart door jou kon ik mijn kleur ontplooien geurend in ons samenzijn beiden in de zon niet meer om en om jij bent mijn valentijn…

Met spetterend vuurwerk in haar ogen, hoog opschietende gevoelens met o’s die de omgeving doen blaken en mij met kleuren bombarderen. Ik lig plat van bewondering. Met mijn voeten op de grond en mijn hoofd in de wolken heb ik banden van tederheid, liever dat dan boeien van zogenaamde vrijheid: met banden kan men ver rijden.…

ik voelde de wind van herinnering zag zon oplichtend wolken kleuren wist dat jij mijn intiemste gedachten ving in kabbelend water kaatsten je ogen een lach ruiste in opschietend riet jij hebt mij toen in de boot genomen voor anker gingen wij nog niet…

Je weet niet wat je zegt in welke grond het valt of het in lentes opschiet als een distel klaproos tulp verdooft of wekt wanneer je in je stenen klokhuis zit en het geschrevene nog leeft of niet en vreemde grond en verse regen voor je spreken gaan of niet.…

je wiegt als altijd dun gesteeld op de rood oranje tonen van mijn innig geliefde klaproosmuziek tussen hoog opschietende siergrassen in de kleurige wilde bloemen plassen langs de bermen van de snelle weg goedendag omdat jij nu bloeien mag want de lichte waas van fijnstof geeft in vervuiling helaas geen jaarlijkse regelmaat…

Op de dagen dat de wekker gaat Wanneer de zon nog op moet komen Als een mens de deur dicht slaat En nog half loopt te dromen Dan verlangt toch iedereen Naar een ver en warm land Om daar iets mooiers te beginnen Op een goudgeel zonnig strand En om dan geen grap te maken Maar ons leven te verfijnen Kunnen we maar beter opschieten Als we…

gooi het roer om storm op tien uur keer terug naar de haven teveel avontuur leg het touw vast dok snel aan laat ons opschieten voordat we vergaan schepen sturen mensen in nood storm op tien uur brengt de dood meer vol misere de zon wil niet onder begint te huilen verstopt in het vooronder…

omdat we tekort schieten zijn we juist zo doeltreffend en raken we zo velen nee geen raar misverstand het valt slechts te begrijpen als je aan de kant van die zo velen bent aanbeland ooit zal het dagen dat je zonder schieten toch iemand kunt raken je bereik is dat je er niets mee opschiet geen schot komt er in het oplossen van de…

Hoe moet dat dan: geduldig liefhebben, aanhoren, verdragen, opschieten en tijd hebben; dromen en efficiënt werken, de tijd niet vooruilopen maar ook niet achterblijven, tevreden zijn en niet voldaan, rust vinden in het onvoltooide.…

De dood heeft hongerig de Palen uit de grond gevreten, Niet één die nog Is overgebleven - Stronken met dode bladeren, Aangevreten door vorst en zout, Zien zonder het te beseffen Nieuwe loten vol in het groen Opschieten uit het dode hout: Diep donkergroen Dat zich een weg baant Dwars door de dood, Er is geen geluid te horen,…

Zijn tijd was daar gekomen Een feit dat eeuwen bestond Hij hield zich lekker slapende Niet rekenend op de nieuweling Die plotsklaps voor hem stond Opschieten vadertje je moet vertrekken Zo klonk knallend het donderend geraas niemand wil dat je nog langer blijft opzouten vanaf nu ben ik de baas De oude kwam overeind stram en stijf…

Hoop is er niet meer, totaal uitgedroogd omdat het lichaam en de geest niet meer met elkaar kunnen opschieten. Zo vergaat het de mens, het dier, zo vergaat het de wereld………

vechten om fit te zijn vechten om slank te zijn vechten om te slagen in het leven vechten om perfect te zijn het leven is ons in principe gegeven om te genieten om gelukkig te mogen zijn om te beleven soms moet je je wel degelijk in een worsteling begeven maar met een leven lang vechten zal niemand iets opschieten dat kan niemand aan…

Kort voor zijn dood noteerde mijn vader zijn toekomstvoorspelling Hij schreef er boven REEKS maar er kan ook staan KEUS Verantwoording op mij nemen schouderpijn hoer in omgeving korte duur vertrek kan met vrouw niet opschieten andere beheerst mij voorjaar verandering finanacieel alles opgelost nieuwe connecties helpen jan(uari) uitstel…

De zotte glimlach hief de tederheid naar een verzakte plank bedwelmd door handgewassen stank Voorbij, te snel voorbij, gleed de lente heldhaftige haver groette het gerst dat weelderig opschietend het verst in wasdom was gevorderd. Hij ventte het ruwe tarwebrood langs elke deur in een roes van bedwelmende tarwegeur.…

Het oude jaar Zijn tijd was daar gekomen Een feit dat eeuwen bestond Hij hield zich lekker slapende Niet rekenend op de nieuweling Die plotsklaps voor hem stond Opschieten vadertje je moet vertrekken Zo klonk knallend het donderend geraas niemand wil dat je nog langer blijft opzouten vanaf nu ben ik de baas De oude kwam overeind stram en stijf…

Nooit moet ik opschieten, nooit het ik haast. Geen klok die mij wekt. Want het is ergens in de wereld toch wel vroeg. Al die mensen lach ik uit, die denken dat ze te laat komen. Tussen al dat gehaaste volk, wandel ik rustig. Op weg naar een plek in de wereld waar het nog vroeg is.…

Er spint iets in mijn hoofd IJl niet te bevatten is het daar Visueel waarnemen doe ik niets Verbaal dringt het bij mij binnen Fluisterend zeg het mij wat te doen Herhaaldelijk vloekend en dwingend Opschieten nu, dit is het juiste moment Waar wachten wij op, jij bent de sterkste Vertwijfelde krampen teisteren mijn hersens Mijn grauw gezicht…

Het koren moet van het land De boeren doen dit niet meer met de hand Grote machines worden ingezet Op de boerderij, iedereen vroeg uit bed Een stoffige wolk hangt boven het veld Opschieten, er wordt onweer gemeld Al die bedrijvigheid brengt ook gezelligheid mee Even snel samen een kop thee Als alle koren is geoogst, pikken vogels nog…

Ik heb geen wensen voor het nieuwe jaar maar hoop dat je vertrouwen zal zaaien en dat er nu en dan iets van opschiet.…

het gras kent geen geheimen dan waarmee wind het toerust een lichte stroom brengt sussen tot zwijgen verstrooid in rust nergens aan hoeven te wennen het glijdt mee op gedachten en ademt diep wat van binnen opschiet dicht bij de aarde reiken halmen naar de hemel zonder te bewegen liggen tussen de stand van het gras zo vast dat…

Bij dageraad lees ik in slow motion jouw poëzie Een grote muur kruipt in het duister tot boven het geruis van esdoornbladeren Nog voor de dageraad ruisen de kabels van de lift in de verte knarst een spoorlijn Vogels ruisen met opschietende vleugels voorbij en de dag, ach de dag Op het binnenplein jammert een muzikant een…

uitgesproken met daadkracht van weleer gevormd en opnieuw gewogen, nog een keer weggezonden, blank en schijnbaar onbesmet Weerkaatsend langs het pas gestolde bloed over een nieuw geslagen wond als bevroren echo’s in de morgenstond hangt aan de wand genageld mijn overmoed Verscheurd als spottende knapen trillen de restklanken na naar het opschietend…

. ---------------------------------------------------- Etgroen: grasgewas dat na het eerste maaien opschiet…

Zachte haren, bruin en wit Katjestakken ontluikend groen In zichzelf ruikend narcissenflirt Geur van nieuw, de geur van bloem Paars en geel, door opschietend gras Een lijstertriller begroet de opgaande zon Stil eendgekwaak op vlakspiegelend waterplas Ontwakend de distelvink, gekleed in goudgalon vijf uur 's morgens, geen geluid van achteloos…