Alle inzendingen over optimisme

Door schimmen van optimisme omringd en de triestheid van gele tegels ik mis de schijn van nieuw en fris en de rust van duidelijke regels weer even beleef ik de schoonheid van de na-oorlog nog voor het dromen werd bedrogen eerst een plaat, dan klak naar beneden de naald danst er zachtjes op en de muziek kraakt door het stof van de radio-versterker…

Ik mis je elke dag mama Je optimisme en je doorzettingsvermogen Jij maakt alles mooier de mensen en de dieren Dat is wat mij raakt Jouw aanwezigheid mis ik vaak Maar je bent altijd bij me En het is jou ziel dat over mij waakt Soms voel ik mij eenzaam Dan praat ik met je in gedachten Want ik weet dat jij mij verstaat Moeder en zoon Nooit…

...en dan hoor ik hen schreeuwen maar ze worden niet gehoord 'k zie ze vechten als leeuwen Toch eindigen ze vermoord en de vaandels die ze dragen hangen stil, ondanks de wind maar onder harde lagen schuilt het optimisme van een kind In de zomer mag het sneeuwen geen mens die zich er aan stoort al duurt het wachten eeuwen niets dat de…

Met een telkens iets vergeten slijt het verleden tegen een beter weten door het optimisme van een nieuw gezag. Dagelijks is het een lijden van een strijder tegen de tijd. Een dagelijks verlies van vreugde dat zich niet met een kennis van nieuwe toekomstmogelijkheden bevrijd.…

Pa, ik mis je zo met mijn verjaardag, je bosje bloemen of cadeau, je optimisme en je vrolijkheid, ja dat mis ik zo... Pa ik mis je zo op zondag als ik je bezocht en ik ongedwongen met je praatte en je tuin bewonderen mocht.…

Als de mist optrekt kun je alles weer helder zien de zon en hemel worden gewekt het lijkt ineens zuiver en clean Als de mist optrekt krijg je wellicht weer hoop het uitzicht niet langer bevlekt een meer doorzichtige levensloop Als de mist optrekt verschijnt optimisme op het toneel vleugjes plezier die je ontdekt een onontbeerlijk…

Zwakte, ken jij dat ook minder waard, voel je dat geen ontzag, merk jij wel waarde is waarde, van wat Positieve negativiteit of negatieve positiviteit is er verschil ik weet het niet tot mijn spijt Depressie waakt om de hoek maak haar niet wakker optimisme komt om de bocht ik voel me een stakker Ziekte jarenlang kan toch niet de bedoeling…

De moralist is nooit een dichter geweest met zijn opgehemelde optimisme terwijl de zon die om een moeder huilt iedere avond diep in zee zakt hij praat tegen je in zijn duisterslaap maar wakker in het licht ben je er niet kinderen worden volwassen zien meer grijs dan grijs kan zien als wolken wandelen boven het stedenland en de zedenmeester…

waar liefde zich als wingerd hecht groeit en bloeit het nieuwe leven in moeders warme veilige schoot waaraan steeds meer ongeduldig de vader en het broertje luisteren tot op een zomers zonnige julidag het mooiste meisje van de wereld als esmee zich dan tonen laat dit prachtige wonder van het leven sprankelt levenslust en optimisme zoals…

Is mijn optimisme Zo anders dan gewenst? Is het of dan de dichter De hel is toegewenst? Moet dan mijn hele leven Aan tranen zijn gewijd? Ook kranten staan te vol Met bloeddoorlopen feit!…

In 't kale hout de tekening van twijgen vermoeden van een knop die straks de lente baart geel sikkellicht zoekt aarde zie de maan schijnt zie de maan... maar mis het ochtendgloren niet er wordt een dag geboren ongekleed en ijzig koud en zie... de zon schijnt…

Ik rijm en dicht het aller allerbest in droefenis. Ik hoop dus van ganser harte dat dit mijn aller aller laatste versje is.…

het penseel ligt ongeduldig klaar om het fel begeerde morgenrood dat nog nietsvermoedend slaapt uit haar dromen te wekken een leeg doek wacht met smart op de streling van de dageraad die een blozend begin zal maken met het inkleuren van de dag geen lijn is al uitgestippeld de perspectieven zijn oneindig schakeringen van wilde bloemen…

opbouw bloei beton geur van nieuw woonblok de auto start niet meteen duwen lachen springen de deuren klappen dicht zodat de richtingwijzer naar buiten wijst de ochtendzon geeft vanzelf- sprekend licht verf kalk cement geuren gezamelijk tegelvloeren tegelwanden voor en achter glazen puien in staal gezet het is nog vroeg in Rotterdam…

Ik ontken het niet - de nevel - probeer er langs er doorheen te kijken - naar de zon - op haar geheime plaats achter de schaduwen want als ik haar droom blijft er een stukje achter in de werkelijkheid…

Tranen treurden gisteren vaarwel schiepen langzaam ruimte weer te leven in het heden zonder angst voor wat nog komt het voorspel is begonnen laat het leven maar komen voorbij is niet omkeerbaar morgen is weer maakbaar het gaat nu om het nu…

Aan alles komt een einde. Aan de mooiste bloem. Aan het gelukkigste stel. Aan de rijkdom en roem. Aan het verhaal dat ik vertel. Aan alles komt een einde. Aan de slapeloze nacht. Aan het de film die je verveelt. Aan de pijn die je verwacht. Aan de tijd die je verspilt. Aan alles komt een einde. Doordat alles steeds verdwijnt. Geweldig…

De last van leven  laveert tussen het huidige bestaan en de toekomst met het onbetwiste einde  dus is het soms moeilijk om door te gaan iedere stap vooruit lijkt nutteloos en toch vlieg je door de tijd soms lijk je bevrijd van alle zware gedachten je bent bij machte om een keer om alles te lachen je kijkt niet terug of vooruit je gooit…

Er moet geen spot zijn in mijn stem, het leven is ernstig genoeg en daarbij: wat helpt een grimas in de duisternis? Zingen daarom zullen we, aan de dis zowel als op het werk, heel hard de trappen op en af zullen we lopen, het thuis op een onmatig zoenen zetten. Daar komt al een beeld en het beeld zegt dat ik je belichten moet, al spring…

Van mijn moeder leerde ik naaien Van mijn man leerde ik volharden Mijn zoon leerde me gedichten schrijven Allemaal hielpen ze me vooruit En nu aan het einde van mijn leven leerde ik door de grote aardbeving hoe mensen vriendschap geven Goed dat ik leef. Afgelopen weekend overleed de schrijfster in Japan, 101 jaar oud. ----------…

Als de cynici huilen konden en de optimisten dit verstonden, dan komen zakdoeken op de bon en moeten tranen drogen in de bron.…

Waar je heen zult gaan na dit leven dat is geen mens gegeven krijgen we een nieuwe ronde storten we ons hierna in zonde ben jij het allemaal zat dan heb je het wel gehad jij weet het zelf het beste je wilt je hoofd niet breken in de uren die je nog resten je maakt er nog wat van met een kwinkslag en een lach zoals alleen jij dit vermag…

Met alle wind mee is het goed lopen op de top van een golf zolang je maar naar voren kijkt…

Eens zal ons veilige huis verdwijnen. Aan de grond gelijk gemaakt. Eens zullen wij er niet meer zijn. Door nieuwe tijden ingehaald. Eén voor één zullen we afscheid moeten nemen. Machteloos zullen we voor vallende muren staan. Met tranen in onze ogen. Maar vandaag. Vandaag wrijf ik de tranen uit mijn ogen. Vandaag is mijn tijd nog niet gekomen…

1 De kracht te hebben je schoonheid te verliezen boom te zijn met alleen je stam 2 Geen hemel zo hoog of hij zal ernaar grijpen alleen zijn wortels nog -------------------------- Uit:Geen hemel zo hoog Agathon, Bussum, 1983…

Waarom toch altijd net nu het op punt staat, weer dat scheutje azijn…

Oorverdovend is de stilte Oogverblindend ’t smetloos wit Eeuwig groen de verre bossen Stralend blauw de hemelkoepel En mijn hart is vol verlangen Naar de tijd dat ik zwierf daar Over dat uitgebreide ruime veld Daar zwierend over bevroren water Van sloten, vaarten en het meer Genietend van de rust en vrijheid Van zuivere lucht en helder…

Laat de woensdag nu maar komen haar jurk van dinsdag als pyjama Vandaag wordt het helder blauw Bij het douchen spoelt zij af de zonden van gisteren en haar goede en slechte daden Er zijn nieuwe in de maak maak je dus geen zorgen, eens wacht een eeuwigheid van tijd…

laat me een paasmens worden: die uitdraagt dat leven sterker is dan de dood, dat geen verdriet honderd jaar blijft duren, dat optimisme bron is van energie. laat me een paasmens worden: die stenen van onbegrip wegrolt, die heuvels van misverstanden slecht, die anderen laat zwemmen in een oceaan van goedheid.…

optimisme na al hetgeen nog niet lukte. Dat laatste lootje van toch maar weer doorgaan. Die vreugde om de voorpret, die altijd zo moeilijk blijkt te verstaan. Die renderend blijkt na al die moeite; een wisselganger op het kruispunt van een hernieuwd bestaan.…