Alle inzendingen over opvallen

Hoe opvallend zijn de letters op het draaiend, voortdurend ooit beschaduwd oppervlak. Wat een achtergrond! In het licht daarvan kan niets onopvallend zijn. Men kijkt het best op een afstand toe. Straks komt er specie uit de opening die zich ergens concreet en zinvol instort.…

Hij beklom rotskusten Zij had een duikbrevet Hij viel op haar Zij kwam adem tekort Sinds dat vermetele Hofmakerijdebuut Mijden zij beiden De risicosport…

Overal deelt men groene lakens uit ze hangen aan de lijn te zwaaien zodat het patroon van witte bloesem en met bonte tekst goed te lezen is: ik ruik lente, de lieve lente komt.…

Opvallend hoe we samen vormen alsof het zo gemaakt is alsof het zo zou horen Opvallend hoe jouw lichaam aansluit op het mijne Hoe we steeds opnieuw elkaar weer kunnen vinden Hoe jij mijn verlangens kent en ze bevredigt simpel door mij te geven wat ik wil met je eigen lichaam en je eigen geest Opvallend hoe onbegrijpelijk dit…

Waarom Doe je zo Moet je zo Opvallen Waarom Ben je zo Moet je zo Het woord voeren Waarom Zal je zo Wil je zo Dat men je hoort Omdat je zo Opvallend doet Is er niemand Die werkelijk luistert Omdat je zo Je woordje zeggen zal Is er niemand Die werkelijk hoort Is er niemand Die werkelijk Om je geeft Ben je zo Eenzaam…

ze wou opvallen wat de aantrekkingskracht der aarde belette…

Opvallende kunst ontstaat meestal als er buiten de lijntjes wordt gekleurd.…

Vandaag Val je niet Op Iets of iemand Trekt je op Tot boven het maaiveld En tot je verbazing Zit je kop er nog op…

Nieuwe woningen, bont geschilderd _ als plaatjes uit een kinderboek. Op regenkringen -in eigen veren schuilend- drijft de fuut traag voort. Zuiver glanst de sneeuw langs de sloot, waarin het ijs grauw en week verzinkt. In het avondgrauw staan bomen zwart en puntig als kruidnagelen. Hete vulkaanrook daalt langzaam, hortend, strijkt…

de stilte spreekt in de verwrongen armen van het ven; ik verzet mij niet het is een soort afscheid, een knetteren zonder geluid dat vuisten schept uit het water ik wil luisteren en laat de oever over zichzelf buigen herhaal mijn en jouw naam tot maanverloren vlecht en wacht, wegrimpelend, op een vonk waardoor zintuigen weer gaan glanzen…

opvallend(d)…

Grote brede robuuste riemen met opvallende metalen gespen verhullen dikke vrouwenbuiken... Een tikkeltje te maar 't slankt af!…

Ze leeft ze lacht niet opvallend maar toch ze leeft ze huilt niet te veel want toch ze leeft ze zit in de auto ze rijdt ze leeft ze slipt ze botst ze sterft maar toch ze leeft nog steeds in ons hart.…

Zo lijkt het althans. Er zijn dingen die we weten, er zijn dingen die we niet weten. Daartussen openen zich deuren, onttrekt de werkelijkheid zich aan anonimiteit. Een dappere nieuwe wereld eigenlijk. En als de deuren der waarneming werden gereinigd, zou alles zich aan de mens openbaren zoals het is; oneindig. Want we hebben ons te lang in…

Een lifter was de bouwvakgabber: hij reisde op en neer. Hij werkte aan een wolkenkrabber, maar hád het laatst niet meer. Hij had de laatste steen gelegd en wou z'n lunchdoos pakken, doch dit gelukte hem maar slecht: hij viel en bleef maar zakken. Hij dacht, bekomen van de schrik: 'dit zal m'n pret vergallen; het is een reuzenpech, dat…

Naderend tot niets zo klein een kleurenspel dat mij tot zwijgen dwingt zo veel zo vol ik blaas pluizen van een bol verbaasd dat zoveel zaad zo vrolijk aan de adem hangt ik ben verrukt van de beweging van het leven tussen het kruid ik wil maar kan niet schreeuwen wat ik schreeuw komt er niet uit bedwelmd door de bloesem die geurrijk…

die mond van Frank de Grave praat en praat maar lijkt, nasynchroniserend, het niet met zichzelf eens te zijn en dan zie ik Jan Pronk dezelfde mimiek links, rechts kat, hond het maakt niet uit…

Trek een cameraman aan schreeuw zo hard je kan in de natte aarde splits je in een fractie van een tel van een fractie af of spring over de Blauwe Bergen in Wageningen heen en zorg voor de nodige journaille zo werd het een persmoment dat zijn weerga niet kende hij groef het graf om overheen te springen zo tartte hij de dood met de aanloop…

De puntentelling van het festival verloopt dit jaar niet zonder moeilijkheden, omdat de zangers zich opvallend kleden. Als 'Turkey' klinkt, hoor ik de jury al: "Pardon, wilt u dat nog eens over doen: bedoelde u het land of die kalkoen?"…

In de menigte los ik op en besta ik niet Gek wordend van mijn gedachtes creëer ik mijn eigen verdriet Tegenstrijdige gevoelens altijd in gevecht met elkaar Want de een wil opvallend zijn maar de ander is nog lang niet klaar om zichtbaar te zijn…

Opvallend tussen het groen van het riet. Ondergaande zon in de schemering. Een rustig geheel. Een stilleven in deze wondere wereld gegeven.…

met opvallend aanwezige bloei op de nog kale takken vraagt hij gezien te worden als datgene die de dagen verder doet opengaan zonnekant van leven met doordachte weelde in de kijker zet…

'k 't mooi en aangenaam leven Nieuw leven voor één, twee Soms meer, maar zeker nieuw Als draagster en niet alleen daardoor Zorgt zij stabiel voor continuïteit In een opvallend geheel nieuwe Wereld…

Of als een vreemdeling opvallend zwijgt? Een boekje namens Binnenlandse Zaken waarschuwt mij niet in paniek te raken.…

Markthal: overdekt en zeer kleurrijk de eerste in Nederland Parel in de wereldstad Rotterdam een van de vele, vele En nu nog een, als zovele steden in de wereld, een opvallende verbindende ketting welke de parels dragen!…

En merkt de buurt iets in hun wezen, Dat haar mishaagde of geviel, Dan noemt zij hen terstond naar deze Opvallendheid van lijf of ziel. En God, Wiens ogen ’t hart doorboren, Heeft nog een nieuwe naam bereid; En wie die naam heeft mogen horen, Geroepen tot de zaligheid.…

voor een grijze achtergrond lijken kleuren voller mensen mooier maar ook drukker en we willen wel zo zijn maar niet echter dat en alleen soms willen we zijn net als om ons heen…

Door het station weerklinkt slechts dof gemurmel in vale schemer; ergens branden -stekend rood- twee locomotieflampen. De schouwburgzalen zijn zonder enig leven, duister, drukkend, stil; gangen en hallen dreunen van krioelende mensen. Hangt daar helemaal achterin de winkelstraat een oranje maan? Het Antwerpse station heeft een hel…

zoals in het land der blinden één oog met harde hand regeert niet met een witte stok maar met de strop, zo krijgt een naaktzwemmer in knokke-zoute meer aandacht dan dezelfde op het naaktstrand in bredene bij oostende. zoals het eerste citroenvlindertje meer opvalt boven een handvol witte bosanemoontjes dan boven een forsythiastruik in…

Verlegen maakt iemand op zijn mooist, siert hem van binnen Verstrikt in aarzelingen houdt hij het schichtig voor gezien Trilt hij van twijfel of is het de inspanning zijn hand niet te laten vangen door gebaar, zijn mond door woord? Door afwezigheid schittert hij even Dan kiest hij opnieuw zijn naam en stelt zich handenschuddend…