Alle inzendingen over oren

De man zonder oren in Kano. Het meisje van 14 in Calcutta. De gescheiden vader in Gouda. De ontslagen leraar in Berlijn. De zwangere bosnegerin in Kaapstad. De bedrogen belastingambtenaar in Nieuw-Vennip. De gelovige bakker in Kralingen. De talentvolle voetballer in Hamburg. De asielzoeker van 12 in Veendam.…

Een hond in de Donkerstraat Spitste zijn langwerpige oren En slaakte een zucht die versmolt Met de zucht van een vliegje Dat van de Koepoortbrug kwam. Sindsdien zijn de mensen gaan rennen, Alle kanten op, alle kanten uit. ------------------------------------------- uit: 'Ook al is het niet zo', 1998.…

Een mast en eigen baas arbiter op een botter in een gevecht met de zeeboezem Onverwondbaar en hoogbouwend sla jij jouw golven om mijn oren in het vaarwater van mijn hart Eenmaal staande op vaste bodem hoor ik nog steeds de golfslag ruisen maar de herinnering verwatert Ga voor me staan, nog een keer en overspoel me met jouw liefde laat…

De zeegod rust met zijn hoofd op een vulkaan die borrelend warm langs zijn oren bruist de haren als zeewier omhoog op een krioelend bed van leven op tien kilometer diep Zo groot is hij dat hij slechts drie keren ademhaalt per vier en twintig uur, een maal in het wordt weer eb nog eens uit het wordt weer vloed opnieuw vallend getij…

Zwoele klanken stromen het zuiden uit, voeren me week en zachtjes dronken Anders dan het Nederlandse ronken is het meest zwoel het Belgische geluid Wieg mij in een eeuwig smeltende slaap, drijvend op een vlot van anti-tutoyeren En verwen mij met uw immer zachte g die mijn oren doorstroomt, zo gedwee Spreek niet in talen uit zonniger oorden…

De zilte lucht van de wilde zee vervult mijn verstilde gedachten met zekerheid Jij bent hier het drijfzand waarin ik mij graag laat verglijden ik laat me verstrengelen Me toegewijden Het schuimkopwater bruist door mijn oren, zo ook jouw streelzachte stem de schuilduin is van ons, fluisterduinstiekem Koesterknuffelend vertoeven…

over moed en macht heen mag hij op verzoek van zijn iele goden niet langer de trom nog roeren noch stil noch luid maar zich bekeren tot de stilte in hart en hoofd en terugkeren naar het begin hij nog een soort visje was teveel al verspeelde hij woorden aan de dove oren der toeschouwers van zijn laffe daden daags het gevlucht onder het…

Ik krab je ogen nog wel uit Ik ruk de lippen van je mond Je oren wil ik ook En zelfs de billen van je kont Dan loop ik rond met vaste tred Recht kijk ik door de ander heen Dan hoef ik nooit meer bang te zijn Dan ben ik net als jij een fenomeen…

Zorgvuldig stoft ze haar lievelingen af, voedt ze, luistert naar hun lieve stemmetjes, maar stopt haar oren dicht voor gemurmel of geschreeuw. De liefste neemt ze mee in haar warme bed. Maar soms lukt het niet de krengen uit haar buurt te houden. Dan doet ze geen oog dicht.…

langs je oren..en ik fluister je naam.. en zo glijden mijn handen achter je rug... je drukt me tegen mij aan.. ik voel je lichaam waar ik zo naar verlang.. wil je beminnen ..mijn hart gaat te keer... jammer de muziek is afgelopen,.. er komt wel weer een volgende keer...…

penetrante kilte ontvang ik onbewogen Zoals zij mij met haar blik terechtstelde wanneer ik er was Ik voel mijn ontbloedde spieren hijgen naar rust Zoals een manie opstak door de wijze waarmee ze over mij sprak Mijn ogen zeuren bij het zien van de onbevlekte hemel Zoals de dagen dat ze naast mij ontwaakte en ik haar mooie gezicht zag Mijn oren…

Of wil je het niet horen, je oren dicht, je hart gesloten. Ik zal er omheendraaien, het verpakken, speciaal voor jouw aankleden. Of wil je het niet hebben, zal je het wederom afstoten... Hoe meer ik geef, hoe minder jij openstaat. Mij aan het verdrijven met al je kracht aan het duwen.…

hij staat op thuis staan z'n zusjes te wachten ze zeggen kijk z'n oren wat een wonder dat hij daarmee kan horen en z'n neus dan wat vind je daar van zucht... ik doe toch niks ik pest niet en toch doen ze me verdriet Waarom?…

lopen de avond en de nacht vliegen voorbij de dageraad doet me hopen morgen wacht op mij de dag kleurt van lichtgrijs naar hemelsblauw de dauwdruppels glinsteren van geluk door de ochtendzon op de bladeren,bloemen en planten en ik weet me van de weeromstuit niet zo gauw te genieten van deze levensbron het is een waar genot om te zien je oren…

kust het avondrood minnestrelend op zachte appelwangen van bevriendheid stroomt warmte dorstig aan de oever van jouw voeten als je stille paden loopt waarop dromen verdelen tussen duizenden zandkorrels rijs jij op als Afrodite blootsvoets één met de golven die je lichaam strelen vriendschap bindt ons samen beroert het strand wat oren…

Niet vaak genoeg spitsen wij de oren om gewoon naar stilte te luisteren. Aan de woorden van een wijze man, daar denk ik bij herrie steeds aan, dat geluid reden heeft tot bestaan pas...als het de stilte verbeteren kan.…

Muzak spoelt onze oren: liegt dat vrede geboren wordt in overdaad -…

met het noorderlicht in aanschouw vliegt het voorbije leven langs mij heen zo dierbaar en voor altijd in mijn hart zoete herinneringen suizen langs mijn oren om voor immer op mijn vleugels mee te dragen met mijn ogen gericht naar de horizon trekt de ijskou aan mij voorbij zie ik aan de evenaar de zon weer schijnen…

De uitgestoken hand werd niet gezien liefderijke woorden werden niet gehoord kleine goede bedoelingen werden niet begrepen aanwijzingen in de goede richting niet opgevolgd je zou toch denken in nood worden ogen geopend oren gaan veel beter horen gevoelens worden steeds sensitiever overal wordt dieper over nagedacht nee, niets van dat alles…

kom dichterbij ik wil de vingers van je hand weer voelen door je haren kroelen in de diepte van je ogen dalen om de warmte uit je liefdeshart te halen langs je wimpers naar de fronzen in je voorhoofd krullen om ze met begrip te vullen zoveel lieve woordjes in je oren fluisteren dat de haartjes op je arm rechtop mee gaan luisteren…

tot op heden vlogen de woorden mij om de oren als ik weer inspiratie vond door te schrijven met een pen, vol betekenis golfde het op het papier.…

morgen roept oktober rond de ochtend kleuren nachten valer eenzaam, gestorven in dat loze uur van wachten vanuit het oosten raast de herfst al eender met een open dag de blik door het raam verraadt herkenning en gespitste oren vangen reeds de oude roep uit vroeggeboren nevels overal waar afscheid blaast leg ik rode bladeren neer…

trouwe pionnen bewaakten haar dame de zijne kwamen zagen en wonnen zoet was haar wraak: schaak hij sprong naar voren schaakte haar dame, voor op zijn paard voerde haar mee in een duizelende vaart aan haar toren ontkwam hij niet noch doorzag hij haar gambiet zijn spel was verloren - wat fluisterde zij toch zo zacht in zijn oren…

De wereld is stil de wereld is donker, alleen leeft de maan en wat stargeflonker Haar stem is muziek in de stille oren, zo kan ik maar niet uw stemme horen. Mijn land ligt zo ver en uw stem is zo zacht, en geen enkele ster schijnt mij in mijn nacht.…

Pappa, jouw oren zijn veel groter dan die van mij mijn haartjes zijn zwart en jij bent blond kijk, nu draai ik mijn gezicht opzij en is mijn hoofdje ineens niet meer rond Als ik lach, lacht de spiegel met me mee en als ik praat, praat de spiegel terug gek hoor, hij ziet ons alletwee en hij doet alles net zo vlug Er is één ding wat…

Het knelt het knalt uit mijn bron van pijn van verlangen van over mijn grens gaan razend vliegen de stukken om de oren van niets vermoedende geliefden zo was het zo is het niet meer naar binnen geslagen kruipend zacht naar buiten ineens duidelijk een pijnlijke wond zo was het tot ik in de wond kruip ruik, zie, voel,…

Bezadigd met ellebogen afgesleten nog voor de moeite werd gevonden ze te slijpen en de woorden ooit te slijten aan de oren van de juiste luisteraar. Een stille mist daalt neer, het is beter vredig voort te gaan in de omarming van een taal die zelf zijn weg wel zoeken zal.…

Met dichtgeknepen ogen klemt hij zijn handen op de oren. De jongen in het hokje. Aan de andere kant van de deur richt hij op harten, hoofden, handen. De man in de zaal. Met de laatste pont voeren ze naar het kleine eiland: de jongen en de man.…

Er hangen opzichtig gekleurde kettingen om haar hals en in haar oren draagt zij grote oorringen. Dan doet zij even haar zonnebril omhoog en kijkt quasi-vals. Daarna begint zij te huppelen, te springen en luidkeels te zingen.…

bedekt met dauw en hoe de wolken samenvoegen tot een sneeuwbeeld tegen blauw ik hou van jou klinkt dan zo goed de woorden dansen, langs de regenboog van mijn gemoed hoor toch, hoe een baby huilt het kindje schuilt zo warm in moeders arm en aan de vaste hand van vader zo komen we nader tot dit echte levenslied buig het rond jouw oren…