Alle inzendingen over orion

Vriend, ver weg en toch dichtbij Ik weet me veilig in je armen Schouders sterk, je zwaard in handen, Trouw, verzekerd in je lijf Je kijkt naar me, wel eeuwenlang Je vraagt me vaak waarheen ik wil Mijn tranen worden zacht en stil Rollen zacht over jouw wang Reizen, nachten, dagen ver Waar ik ook maar wakker word Ben je vast vooruit gesneld…

Zijt gij 't, Orion! voor wiens licht Der kleiner zonnen flikkring zwicht, Als 't licht der maan voor Febus glansen? Rijs, grote Orion! rijs omhoog! Zijt welkom, held! aan onze transen! Verruk, verruk ons starend oog! Wat sterrenglans, die eerbied baart, Praalt op uw' gordel, knots en zwaard, Bezaaid met tintelende vieren!…

de maan verheft onze nacht tot blauwzilveren statigheid bomen rusten in de nevel onder silhouetten van kant de sterren vertellen verhalen van orion sirius en cassiopeia zwarte koepel met flonkering vol wonderen en eeuwigheid we zijn hier in de mist kijkend naar oneindigheden een in de kosmos…

Een zwaluw rust met bedauwde vlerken op het schaduwrijk ongerepte strand waar menig schelp in beeldhouwwerken zich schetsen laat als scherp getand het schittert in gelaagde schijn de schoonheid van het verborgen zijn Voorzichtigheid gebiedt de vreemdeling wanneer hij geruisloos nader treedt in het spoor van een nieuwe schildering dat zich…

Hij bond de strijd aan met het eind en het begin. Hij daalde af van 't licht op zoek naar oorsprong en naar zin. Maar al wat hij vond was as en sintels van een dovend vuur, geen Olympische god die hem genas van deze queeste zonder duur. Uit sterrenstof is hij weer opgestaan, achtervolgt de Stier als nooit tevoren, maar tevergeefs tracht…

tegen de schittering van de orion en door winterse berken is daar de ruisende vlucht van vogels de nachtelijke stilte vullen ze met lokroepen naar verten achter de einder zij zullen de zon eerder zien dan ik geluksvogels aangeraakt door je schepper je voorname onschuld maakt me onrustig jullie onzichtbaar zijn is als mijn onvervuld…

Hemel en aarde bewegen; de planeten in hun eeuwige baan Supernova vindt plaats door gedachten en door wensen Orion en Pegasus gaan schuil achter de maan Heel de Melkweg en Cassiopeia staan versteld door het immense Zal het heelal 't geheim kunnen weerstaan? Gedachten hebben krachten, vooral de intense……

de maan zilvert in nachtelijke majesteit door het zwarte kant van berkentwijgen onze ontmoeting is in een zachte koele nevel het maanlicht schittert in je ogen jij maakt de sterren de orion de verre nevels en kleuren tot je vrienden jouw gezicht is de sterrenhemel mijn eeuwige ster ik mag bij jou stralen warm en veilig in donzige…

Zei grootmoe niet, dat God 't sterrengewelf Geschapen had - ORION! - O, daar is 't, Daar is 't! Nu weet 'k weer, wat ik altijd wist: Ja, Ja, Ja, Ja: Ik ben het wereld-Zelf.…

stille dagen, aarzelen door de zwangere zomer velen hebben ons al verlaten naar verre nieuwe oorden fonkelende nachten waar sterren schuiven wetend dat Orion dra de avondhemel siert deuren van najaarsdagen zal ontgrendelen met eendere troosteloze uren en een huiverend klagen stilte niet te verdragen dagen niet te vertragen en zomers…

van stille sterrenconstellaties snelt men naar de nacht’lijke haven begerig naar nog verdere oorden felwit neonlicht verdrijft daar elke flonkering lichtjaren ver dreunend verdwijnen zilveren vogels naar de blauwe nacht achter de kim boordevol verlangen naar ’t onbestemde nooit ver genoeg in de rusteloze geest hoge witte strepen door de orion…

Ik draag vandaag mijn schaduw langs het stromend water ik draag haar naar de zon het is lichter dan je vermoedt draag ik haar naar het licht de sterren liggen in de rivier te baden Orion het is dichterbij veranker daar gewichtloos zwaar thuis ontspannen kwam hij oog in oog met een stroom van vocht rimpelend in zijn…

Diamantjes voor verliefde paren, Als zij op een wolkeloze nacht, Met liefde in de hoogte staren, Daar waar Orion hen toelacht. Vertel mij mooiste intensiteit; Hoe lang moet ik nog wachten In de eclips van eenzaamheid, Tot jullie ook mij zullen toelachen? Want in die codex God's, Jullie constellatie herbergt mijn lot.…

donker lucht zonnelicht verduistert nu haar laatste zucht in de huizen gaan elektrisch lichtjes aan zie de bomenrand, het einde van het bos boeren stoppen met hun werk, ze zijn bevrijd want de oogst is binnen, alles net op tijd ook het laatste rood verdwijnt, de nacht breekt los aan het eindeloze hemelse gewelf wapent zich de oude strijder, Orion…

Nu ik wakker ben heb ik bij toeval de tweede klok gevonden, ik zag Petra's Deur en de Wachter,Orion. Ik versteende, deja-vu bij de herkenning en wakend verward, verwonderd, zoek ik naar de betekenis..…

Ik weet dat liefdewoorden, ongesproken, Het wonder van de Godheid rijker tonen, Dan perken van bliksemende Orionen, Tot tijdelozen uit Zijn kiem ontloken.…

Natuur ik luister naar uw wil, ik ben Uw zoon, gij hebt mij samengesteld, gij naamt Planten en dieren, ijzer, giftig kruid Het zout der zee, en van der bomen hars Van Orion de lichtweg en het beeld, En van de zon het goud en goot het uit En mong het kostelijk, en maakte bloed En huid en spieren tot dit opgaand lijf Waarin de wind jaagt van uw…

Ik weet dat liefdewoorden, ongesproken, Het wonder van de Godheid rijker tonen, Dan perken van bliksemende Orionen, Tot tijdelozen uit Zijn kiem ontloken.…

En 't is alsof, gekazuifeld met statie Van sterrenevels en laaiend met kronen En goud van geheimzinnige Orionen, Mijn Zelf's gedachten staan in kontemplatie; En 't is of 'k, ongeboren, sinds aeonen Vergodlijkt tot drieëen'ge konstellatie Van zaligheid en trots en adoratie, In 't wereldcentrum 't eeuwig Zelf zag tronen; En 't is alsof…

verse grond verdord eikenblad ontmoet nu een vroege kastanje, de gazige libelle tekent silhouetten, gevleugeld als papier is zij, ze fluistert de wind blauwglanzend ijs versmelt de pool, gletsjers breken het spectrum van bruisende stromen, de zon kust veel te vroeg de koele ijstong van de winter ik speur de blauwe hemel af en zoek Orion…

Rondziend (op zijn stengel) fluistert hij ‘Orion’, pluis bootst de lichten na. ‘Alles zo klein hier’, seint hij stil naar de Orionnevel: hoefblad blijft hier, gast uit het blauw die zijn missie vergat, onontraadseld, fbi en radar ten spijt. ------------------------ uit: 'De Gids', 2012.…

Grillig is haar symfonie met Orion. De sterrenpracht die traag vooruit schuift, lijkt voor ons hart en verstand te violet verheven en toch nodigen zij ons uit keer op keer: 'Laten we samen gaan kijken of deze morgen de rozen al stil zijn ontloken. Ervaar glim en glim- lach van ons zijnsniveau, kleine mens, kom nader!'…

Orion prikte de nacht in onze vingers. We werden moe. Ongewild vielen we in bloei. ----------------------------------------------- uit: 'Alle zeeën zijn geduldig', 2015.…

Dan scherts: onder immense cirkuskoepel Ballet van jonge werelden, in kleed Van gaas, spiralig kronk'lend, ijl en soepel; Orion hield, wijdbeens torsende athleet, De Melkweg vast, de grandioze hoepel, Voor sprong van clown, wit waaiern'de komeet.…

En als 'k op sneeuwige kometen neer- duizel, de helling af van parabool, Of, fonk'lend, met Orion defileer Langs macht'ge onzichtbaarheid van stille pool, Dan raken we uit de baan door al jouw praten, Én tijd vergetend, én coördinaten. --------------------------------------------- dit sonnet is het 1e in de cyclus: Bevrijding…

Het is aeonen geleden dat de hemel tot de aarde sprak dat de wind land en water brak in zeven zeeën in een uitbarsting van hevige weeën dat ieder elkaars taal verstond en Orion de Schorpioen verslond Zo is de tijd vergleden lichtjaren verder naar het heden Er woekert flora uit oeroude zaden verspreid door weer en wind die men op…

Alleen met de zee die ebt en vloedt Op haar gezetten tijd, Met de maan die krimpt, met de zon die gloedt, Met het gras dat dort en dijt, Met de avonturen die zijn volbracht Als de luide klok ze seint, Met Orion die laat in de winternacht Rijst statig overeind - Soms denk ik nog hoe tijden her Ik eenzaam was Als zee en zon en maan en ster…

en mijn ogen zwaar vermoeid halfbewust de droom vermijden die geheimen broeden moet dwaalt mijn blik naar ver gelegen speelt de Melkweg ‘ hide and seek ‘ Wil ik aan de nacht ontsnappen wachtend op het ochtendlicht dan zal ‘t zilverlicht weer spreken als ik ’s nachts mijn huiver dicht Canis Major te aanschouwen, naast Antares, Orion…

Zijt gij het kunstglas, dat u voert door 't ruim der hemelen, Waardoor ge Orions ziet in melk- bij melkweg wemelen, Uit d'afgrond van het niet kometen scheurt in 't licht, Niet Drebber, Jansen, niet aan Metius verplicht? En Galileï had zich nooit zo hoog verheven, Had Neêrlands kunstglas niet zijn eedle vaart gesteven.…

Wind zegt: ‘Ik blaas de wolken weg, kijk maar naar de wintermaan en geniet van Orion in een bevroren nacht.’ Wilg huivert, schudt nog één keer zijn takken los en valt in slaap, totdat het tijd wordt om weer aan het werk te gaan in een volgend seizoen, om in een volgend leven de zon te vangen voor de vogels.…