Alle inzendingen over oude klok

Onze druppels vallen één voor één, zoals het tikken van een oude klok. De allerlaatste druppel wacht. Wij mensen houden onze adem in. Klokkenmakers kijken angstig toe. De nieuwe klok loopt veel te snel. Onze oude klok staat vaak stil.…

Veel kan ik beslist hebben Van hartritmestoornissen Een coma, tot zowel baan- als Geliefdeverlies 'k Laat mij beslist niet (zo heel snel) kennen, want Tijd pauzeert echt niet De klok immer door, daar Een oude klok, ervaren Hangend of mooi staand Tikt met nooit tijd vergetend…

ze hoort het verbeten krassen van de pen zijn hand een stijf klauwtje ze hoort het tikken van de oude klok hij kijkt op: waar moet ik slapen als ik in de kist lig ik kom niet zomaar voorbij de dood het hoofd weet niet meer wat het hoofd niet kan ze loopt naar buiten op het bankje nemen tranen de vrije loop…

Je denken is teruggebracht tot versplinterde beelden die je geest slechts binden aan een verschoten tijd Ik zie de oude klok haar wijzers in staking je vergat hem op te draaien dat hoeft voor jou niet meer Een blauw geaderde hand raakt zacht mijn arm aan ben jij nou Sylvia, of niet?…

Ma's oude klok Snijdt de warme tijd In kleine eeuwigheden Goedkeurend, tevreden Haar aanwezigheid Met een blauwe hap Veilig schuilend Hoor ik wilde wind Door de verlaten Den Helderse straten Klagelijk huilen De klok slaat huiswaarts Terwijl een machtige storm De Noord-Hollandse kusten plaagt Mijn kraag hoog opgezet Warm ademend…

Klokken vertikken eeuwigheid. Een oude dichter dicht. Een oude dichter schrijft vannacht, als nooit gedaan tevoren. Mijn oude klok klinkt als nieuw. Tijd wordt steeds opnieuw geboren.…

Ik leg mijn gerimpelde hand op een scherf van de oude klok. Ik heb geen verstand van klokken, moet hem helaas aan zijn lot overlaten. Hij woedend. De Lange Jan beeft onder mijn zware voeten, stampend van de afkeer. De nieuwe stenen willen niet echt aarden.…

Naar een oude klok die tikt.…

dagen van oude helden en ook verguisde verliezers, hoogmoed voor de val en af en toe een gebroken stuur de klok verraadt verrrookt vier uur met het gerinkel van koper verkopen de achtergeblevenen hun ziel voor zeven die avond werd de wereld weer verspeeld thuis wachten de vrouwenbesjes met de pillen voor weer een week…

Tijd wordt een afgrond die mensen verslindt, zacht tikt de grote oude klok, het is 'nu'. Verschrikkelijk kunstmatig en melodramatisch Mild wordt gewaarschuwd het einde begint. Heftige momenten, een leven vol tijdnood met vragen mensen die denken, dat dromen niet verder blijven gaan.…

Ze zeggen dat je sterven wilde, en ik heb het ook gezien. Hoe stil je tas daar dreef, daar op het stille water. Ik had het koud en dacht, Wat is het stil... Het spijt me dat je bent gestorven, maar in mijn hoofd leef je nog voort. Want telkens als ik aan je denk, zie ik het beeld van hoe je riep. Al had ik het beloofd, toch kon ik het niet…

Op tijd binnen zijn, is de leus ze rekten en rekten op slag van de klok, ging de deur op tijd zijn, tis malheur. Nu, met de avondklok zie je volwassenen rekken trekken aan de klok en tijd zodat ze ‘over’ tijd Door de slag van de klok niet op afgesproken tijd binnen zijn en bedenk: wij volwassenen geven de tijd aan!…

er niemand meer om haar heen is en alleen ik naast haar zit maar de klok tikt door de stilte van mijn gedachten heen onverstoorbaar ze is al oud mijn hond…

Oud, grijs, afgedankt zit je tussen vier muren wiegend op je stoel turend met die droeve blik naar de klok en haar getik.…

Als ik oud ben, haal de klok uit de kamer. zet mij in de stoel bij het raam, om na het geluid van de lente, het leven van de zomer, het sterven van de herfst, te wachten op de stilte van de winter.…

De zomertijd gaat zondag weer beginnen En ik betaal hiervoor een hoge tol Mijn bioritme slaat weer flink op hol Over een week kom ik pas weer bij zinnen En bovendien voel ik een groot gemis Ik weet niet waar dat uur gebleven is…

De klokken van ellende en dood, de klokken! Ze luien over de oude en grijze stede... De klokken luien!…

Je halswervels draaien, een fractie van een seconde zoeken, je ogen vinden de wijzerplaat, rond en wit, blauw de cijfers, de rand. Het is toch een wonder, dat email, geërfd, afgesopt, al negentig jaar, en heel die tijd heeft geen enkele kras het geschonden. Hoeveel keer per dag kijk ik op, keek een voormoeder op naar de zwarte wijzers daarboven…

(we vatten samen) Hij zal wel niet bedoeld hebben: van 3 tot 4 en van 4 tot 5 Een oude wijsheid van een wijze oude: Er is een bestemde tijd, op geen klok te zien maar aan de eeuwigheid af te lezen: Reizen langs bergen en dalen. Rijzen en dalen.…

De klok in de toren mocht niet slaan op Prinsjesdag anders was de Koning niet te verstaan gedurende het lange verslag: dus de klepels werden ingepakt zodat de “ rede “ niet verstoord werd…, Want tja, de Troonrede moet je horen geluid van de klok mag niks verstoren……

een paar tellen en de trein gaat midden in de nacht tel ik de uren van de zomertijd en van alle vogels die nu kwetteren in het Amsterdamse Bos het seizoen zo vroeg overal de bloemen en de bloesem dan zie je die oude wijzerplaat met een secondenwijzer die telt en telt stel dat je die wijzer ziet stilstaan precies op de klok…

kerk klokken verbreken de stilte tussen ons…

Maar, mocht zo'n klok eens even haperen en dat komt nogal eens voor, U bent dan niet meer bij de tijd want die gaat altijd door.…

Honderd klokken klinken in mijn kamer rondom. Jarenlang oefende ik het mechaniek te lezen de haperingen te zien en verloren uren te genezen. Omdat ik dokterde en minutieus recht maakte wat krom was heb ik bij de tijd niet stilgestaan. Tot je om 23.14 uur bij me bent weggegaan.…

Het zal wel ergens goed voor wezen De klok een uur verzet En was het nou nog 1 klok Maar dat is het ‘m nou net In elke ruimte staat zo’n ding Zelfs een paar, nee ’t is geen grap Ik loop me werkelijk de zenuwen Ben ik beneden aan de trap Moeten er nog meer van die dingen Aangepast aan zomertijd De mensen zijn in al hun besparingen De realiteit…

De klok vooruit, een uurtje maar en toch, da’s zeker en zonneklaar zijn de verslapers onder ons, ook een keer weer daar, want: De klok een uur verzet, is niet alleen dikke pret, maar geeft een ander gevoel aan je lijf, dat zich verzet.…

tik tik tik onverdroten graf tik tik tik het lijkt langzaam maar de wijzers lopen in een draf naar de tijd in vergetelheid en dan val ik in slaap aan de tafel waar mijn moeder eens zat tik tik tik mijn moeder en ik…

In Dronten sloeg de klok op hol, midden in de nacht! Het dorpsplein liep al snel vol, want niemand had dit verwacht! Hulptroepen werden aangewend om toch die klok maar te laten zwijgen Het mocht niet baten, wat men ook poogde de klok bleef uit alle macht beieren!…

tikt weg onverstoorbaar knipt de klok door virale pech…

De klok, is het een ding, of is het een begrip. De wijze zal het U vertellen, van die wijzers, van het draaien, van het alsmaar uren maaien. De klok, rechtvaardig of niet, maar onherroepelijk.…