2658 resultaten.
Weet je nog oudje?
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 563 bijkans opgebrand
lijkt jouw oude hout ontkracht
in jaren die vergingen
herinner jij je de ringen
waarin je weer en wind vergaarde?
blussend doorbreekt een lach
die voor een leven vocht
bewaarde…
Uit de tijd
gedicht
3.0 met 26 stemmen 8.215 Ik rijd naar huis in de bellende leegte
Van de laatste tram. Het wordt mijn tijd.
Verlaten straten komen samen, gaan uiteen
Op steeds dezelfde, stroevende punten.
Ik zit in mijn ijzer, lees de haltes, steeds
Dezelfde, door het raam dat wie weerkaatst.
Ik zoen de koude naam op de achterkant
Van mijn adres, verscheur de enige brief.…
Verstoten kind
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.893 De zon heeft heel even geschenen
eigenlijk niet eens een heel jaar
plots waren ze allebei verdwenen
stonden niet meer voor je klaar
Hun eigen rotwereld vrat hen op
drank, drugs en allerlei rotzooi
dus gaven ze jou een schop
en dachten niet: wat is ze mooi
Ouderschap is nu uitgesloten
de rechter heeft terecht beslist
ze hebben jou keihard…
Glas
gedicht
2.0 met 345 stemmen 35.504 Elke morgen stond ze voor het raam te wuiven.
Ik zwaaide terug, maar wist niet wie ze was.
Buiten ging het leven door, maar 't hare
ging niet verder dan het glas.
Als ik terug van school kwam keek ik even;
het vierde raam, begane grond:
een witte muur met stille plooien,
alsof de vrouw niet echt bestond.
En toen kwam ik haar buiten…
De stem van 't kind
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 386 hulpeloos en klein
kom je in de wereld
veilig in papa's handen
ontwikkel je je
groei je geleidelijk
groter
in de veiligheid
van het gezin
totdat
het zo kriebelt
dat vader zijn
vleugels
wil spreiden
het gevecht begint
alvorens zij
dit in woorden
kan gieten
is het gemis daar
onbegrip lijdt
tot verwijt
en dan dat gemis…
Doodgewoon een belletje
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.046 Een leven lang lief en leed
altijd was je er voor ons
Een thuis een vriend een pa
een voorbeeld voor ons allen
Ma nog ondersteunend
ook als zij het niet meer weet
Het lijkt nog gisteren
dat je naar de camping reed
Alles nu toch plotseling voorbij
na ma ook jij ons toch ook ontvallen
Zonder pa en ma voel me geen kind meer
ineens ben ik…
Lieve Papa
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.165 Jij was ook altijd aardig
voorzichtig, braaf, beleefd,
bescheiden en hardwerkend,
kreeg je het op je bordje
Je werd ook toch maar geleefd
door oorlog en omstandigheden
Wat had je voor een keuzes
Wat heb je afgeleden
Lag je lang wakker van die kampen
wat je in Indie verloor
je vrouw, je broer, je moeder
die maatjes aan dat spoor
Gedichtje…
Verstandig ouderschap
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.310 Een man slentert rond in de hof
verslijt onder zijn zolen kronkelpaden
tussen de verscholen witte gebouwen
Het vliegend zaad van een vlier
tikt droog en hard het voorhoofd aan
maakt zo verdeelde gedachten één
Het zou een meteoor kunnen zijn
maar neen, er is niets ongewoons
geen gat dat van voor naar achteren loopt
Het hart klopt onvervaard…
Zandkorrels tellen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 204 Terwijl de tijd
dag en nacht verbindt
telt hij de zandkorrels
die door z’n vingers glippen
telkens en telkens weer
kijkt naar de patronen
die ontstaan en veranderen
waarom de tijd almaar sneller gaat
terwijl hij langzaam ouder wordt
sneller de tel kwijt raakt
trager de tel terugvindt
telkens en telkens weer
telt hij de zandkorrels
die…
Foto van vroeger
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 935 Je raapte het leven
als dwarrelende bloesems
van bomen in de lente,
gevangen door de zachte bries
van Astarte.
Je had er een in je haar gestoken,
als symbool van vruchtbaarheid
en eeuwige vreugde.
Het was een leven dat je zelf niet mocht tekenen:
je verwachtte zoveel,
en zou zo weinig krijgen
En terwijl je een stil gevecht leverde,…
Helden
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 451 Helden van vroeger
Zijn hun heldhaftigheid kwijt
Als ze van eigenwaarde beroofd
Doorliggen op klefklamme lakens
Helden van toen
Zijn hun voorbeeldfunctie kwijt
Als ze van motoriek beroofd
Kwijlen op vlekvolle hemden
Helden van gisteren
Zijn hun krachten kwijt
Als ze van zelfvertrouwen beroofd
In stilte huilen achter halfgesloten ogen…
grijze ganzen in de winter
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 527 grijze ganzen kondigen de winter aan
ploegen voren in een angstige lucht
met daarachter de contouren van de dom
en de leegte van de stad na sluitingstijd
lege agenda in zwart leer gevangen
argwanend de onbeschreven pagina’s
wachtend op wat gaat en is geweest
de Alzheimers van de nieuwe tijd
vader en moeder nog even samen
als kinderen spelend…
De kinderliefde
poëzie
3.0 met 23 stemmen 10.989 Mijn vader is mijn beste vrind.
Hij noemt mij steeds zijn lieve kind.
'k Ontzie hem, zonder bang te vrezen.
En ga ik hupplend aan zijn zij,
Ook dan vermaakt en leert hij mij;
Er kan geen beter vader wezen!
Ik ben ook somtijds wel eens stout,
Maar als mijn ondeugd mij berouwt,
Dan wordt zijn vaderhart bewogen,
Dan spreekt zijn liefde geen…
Raadgever van het hart
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 332 kon ik maar bepleiten
dat mijn stem voor eeuwig
de raadgever van
mijn hart zou zijn
of dat ik de trots van
het verlangen ontvouw in
wijze keuzes, niet van
jaloezie maar afgeweken
van de stille wens
dat de dood mag spreken
wanneer mijn zaailingen
zich hebben gekruist
met de toekomst
ver vanaf het heden…
dat komt gewoon
gedicht
3.0 met 9 stemmen 6.493 dat komt gewoon doordat zijn vader eens.
gewoon omdat zijn vader in zijn jeugd.
doordat zijn vader in zijn jeugd gewoon.
gewoon al in zijn jeugd zijn vader toen.
omdat zijn vader ooit eens tegen hem.
ooit gewoon eens in zijn jeugd hem tegen.
dat komt gewoon doordat zijn vader ooit.
gewoon hem in zijn jeugd toen ooit al eens.
ooit eens tegen…
Een nieuwe border
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 147 met zorg gekoesterd
zijn zij opgegroeid
tot in de volle wei
blij en zorgeloos
tot zij later weer
in borders zijn geplaatst
geselecteerd op groei
totdat hun bloei
volwassen is geworden
een tuin met generaties
die voorspelbaar waren
tot achter de geraniums
daar krioelt het van jong goed
zij groeien tegen wind en weder
ook al worden…
Hun chaotisch bestaan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 181 zij wiegen niet meer
als bloem op de wind
laten hun bladeren vallen
de een nog sierlijk
de ander theatraal
zij verpieteren allemaal
het verdorren van stelen
kan hen niet meer schelen
zij wortelen al in het verleden
vrezen de storm
zijn bang voor de knak
morgen is hun enig houvast
het onkruid tiert welig
in hun chaotisch bestaan…
Babykoop
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 Een Nederlands echtpaar heeft een Belgisch echtpaar 7500 euro betaald voor hun baby.
Het bedrag mocht in termijnen worden voldaan.
De rechter vond dat het kind verkocht werd "als een ijskast".
-----------------------------------------------
De regels bij de koop zijn waterdicht:
Volledige garantie van zes weken,
(Best handig bij defecten…
Het is een magere troost
gedicht
3.0 met 25 stemmen 13.533 Geen verhalen over afkeer,
over waanzin of grote trouw: ik
verlang naar toen terwijl
ik ouder word. Ik denk
nog veel aan jou.
---------------------------
uit: ' In de piste', 1984.…
moeizaam converseren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 365 is het koud
vraagt mijn vader
niet veel aan
zegt mijn moeder
zuinig als altijd
op haar woorden
daarmee is het
gesprek bevroren
aan mij de taak
de grenzen te verleggen
een weg te banen door 't ijs
doch wat rest er nog
behalve kou en weerbericht
misschien een storm op komst
maar ik zeg tegen beter weten
het zal het voorjaar zijn…
Iedereen weet
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 571 Zij zegt dat ze liever alleen
te veel pijntjes van binnen
zij zichzelf niet meer kan zijn
zodra iemand bij haar aanwezig is
Achter niemand wil zij zich verschuilen
moet op zoek naar waar het stil kan zijn
zichzelf opnieuw ergens kan ontdekken
worden kan wie zij wil ondanks alle pijn…
Heer, ontferm U
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 116 Heer,
ontferm U
Over de man die ik mijn vader noem
Zijn vlees en bloed in mij verankerd
Zijn kind te dichtbij
Om van te houden
Heer,
Ontferm U
Over de man die ik mijn vader noem
Gesneuveld voor de oorlog
Zich veilig wanend in glazen loopgraven
Heer,
Ontferm U
Over de man die ik mijn vader noem
Schraal getroost en zelf niet kreeg
Nooit…
Draagmoeder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 1.059 In Maine (Amerika) is een moeder draagmoeder geweest voor haar dochter, zodat zij van de pasgeboren jongen zowel moeder als grootmoeder is.
-------------------------------------------
Hij kan dus mama tegen grootmoe zeggen,
En tegelijk is mama ook zijn zus,
Hij is zijn moeders broeder dus,
Maar later is hem dat wel uit te leggen:
“Het is…
Ooit
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 684 Ooit,
lang geleden,
plukte ik voor jou
de sterren uit de hemel.
Je moest
mij soms temperen
en zette mij telkens weer
met beide voeten op de grond.
Maar nu
help je mij omhoog,
wanneer ik bukkend tracht
op te rapen wat jij liet vallen.
Er is nu
niets meer over
van de fysieke kracht
waarmee wij eens elkaar behaagden.
Misschien,…
Daar waar nergens heen lag
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 571 Ik zag ons lopen, daar
mijn ouders en ik,
onder Gouden Regen,
groene bomen, bruine boomtakken
en op zilveren tegels.
De straatlantaarns schenen
in de duistere, donkere avond,
bijna nacht !
Ik liep daar met ze, altijd bij ze
tussen hen, hún beschermend
en ik liep, ergens, achteraan.
Achteraan in een bepaalde ontwikkeling...…
Er is geen hechting meer(OCCUPY)
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 201 wij hebben alles uitbesteed
zelfs in relatie dragen wij het
door de coach geëiste boetekleed
van baby tot student
het kind heeft in die periode
zijn ouders slechts gekend
waren familie en gezin
het vaste baken nu zijn
school en opvang voor die zaken
er is geen hechting meer
in voor en tegenspoed
onafhankelijkheid is ego’s grootste…
de DOOD van voetbalvader
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 508 DOOD VAN GRENSRECHTER
Zo sta je te vlaggen bij een wedstrijd van je zoon.
De wind raast over het koude veld.
Ineens verandert de wedstrijd van toon.
Vlag omhoog voor buitenspel.
Schelden en ruzie is het gevolg.
De vader die vlagt krijgt lel op lel.
Iedereen kijk toe en kijkt naar de opstoot.
Te laat de VADER krijgt schoppen en klappen tot…
Titanic
gedicht
3.0 met 4 stemmen 5.053 Het zingen is mij goed vergaan door niets;
louter dagtaken, scheren, ouder worden.
De blauwe stad hangt als een baard aan iets
dat ik 'ik' noem. Ben half-veertig geworden.
Een blauwe namiddag maakt niet meer een barst
- uit- in mij. De taal is wit en mistig.
Ik ben door bijna niets tot bot geharst.…
Fleur Bloemen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 452 Die arme Fleur, maar ook die arme ouders,
Wat krijgen die verdomd veel op hun schouders.…
- achteruit -
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 364 ik wil wel langzaam achteruit leven
en de tijd van gisteren
vorige maand of liever nog
van vorige jaren herbeleven
ik omhels de voorouders
het verloren kind van mijn vader
de engelen in hun ware licht
zo langzaam wil ik wel gaan
maar tijd loopt zelf
ik moet maar zien.…