Alle inzendingen over ovale

Nee, de bal is niet rond ook niet ovaal maar dat het afschuwelijk is en ik je vreselijk mis staat als een paal boven water.…

een volmaakt ovaal blinkend ijs sneeuw drie eenden pure harmonie…

in den beginne zorgde hij voor iets ronds dat hen dragen kon in den beginne plukte zij iets ovaals at er ongevraagd van in den beginne was er hij, toen zij wat langzaam evalueerde in wij…

ik zag de spiegel waar rond en ovaal elkaar ontmoetten op kleine schaal de glazen deden zelfs je ogen verbazen in de vrijheid die hun varia focus gaf het montuur vlinderde licht zonder te accentueren langs de lijnen van je gezicht in het warme licht van je lach zag ik hoe deze bril je ogen een extra uitstraling gaf…

Die met handen van liefde Uit kostbaar albast gevormd Het licht doorlaat In zeldzame zachtheid De aderen toont die ook Jou tot leven hebben gewekt Kent een nauw'lijks zichtbare Opening waar zorgen door verglijden Van gisteren Van vandaag Van morgen…

Ovale tafel van Wijffels kan België tot elkaar brengen. Dan kunnen ze gaan inventariseren en elkaar waarderen. Geen tegenstelling maar samenstelling brengt de mensen bij elkaar. Dan zien ze elkaar en horen elkaar spreken, vullen elkaar aan. Zo dragen ze bij aan de Verenigde Staten van onze wereld.…

Ik heb u nooit gezien, ik ken u niet, Uwe ogen noch de ovaal van uw gelaat; Maar nu gij raaklings langs mijn leven gaat Wekt gij, waarom?, een onvermoed verdriet.…

ik voel me zoals een cirkel, gepropt in een driehoek het past er niet goed in de cirkel is vervormd en veranderd in een ovaal de driehoek houdt hardnekkig stand hij zal nooit veranderen in een vierkant die driehoek rond mij...…

Ze keken daar wat rond in alle hoeken en zagen zijn kantoor; het was ovaal. En wat hij dacht, leest u in deze stanza: “Dat waren Don Quichot en Sancho Panza!”…

Niet waar, ovaal feit? Als je 'con brio' zijn kookkunst laat afkoelen, proef je hoe HIJ heet...…

Broos, breekbaar het ijs van een nacht Zoals je me toelacht de ochtend erna Ik hoor 'n 'maar' tussen je lippen het ergste rood door kussen verdwenen Zoals ijs in een ovaal onder winterzon.…

onvergetelijk colosseum in el jem onafscheidelijk als de schaduw van de zon bleven eeuwen aan je gouden stenen kleven verstild omgordt lila bougainville de pracht en glorie zinderend als de zon in de ovaal van je arena…

Wat heeft die man een uithoudingsvermogen Daar kan zelfs Hillary een punt aan zuigen Haar Oval Office plan valt vast in duigen Want op zo’n “stamina” kan zij niet bogen Ach Nederland hoe droevig is uw lot Geef ons toch ook een sterke blonde god…

Dit las ik: Clinton, Oval Office, vrouw… Destijds bleek het een slechte combinatie maar straks (fraai staaltje van emancipatie) is Hillary daar mogelijk in touw. Een vrouw in ’t Witte Huis, da’s mooi, bravo ! En meer nog: ditmaal bóven het bureau.…

ook al stribbelde het licht tegen zocht de kilte angstvallig een weg naar buiten omplooien lange lokken haar ovale gelaat dat grijs aftekent tegen het vale behang dringt zich een ijzige stilte op die langzaam omhoog krult waardoor haar adem zichtbaar wegsterft…

Herkent hij in groot rood de ovale vorm als stugge norm van koninklijke zachtheid. ------------- I I I ------------ Het hoofd knikt met haar dat meestal niet zit. Meer staat dan Andrélon heeft beloofd. Ogen die lichtblauw knipperend op de wal blijven drijven. Omringd door ovale vensters met variabele plusminus lichtinvalcorrectie.…

aan de rand van het terras tot groene kegel verknipt waakt hij over de tropentuin zijn ovalen leren blad kruidt vlees dat spettert in eigen nat de haremslaaf van de keizer vlocht zijn takken tot lauwerkrans een amulet tegen bliksem en banvloek nu staat hij naast siergras onder ragfijne pluimen ze wuiven me het huis uit…

Aanvankelijk vloog hij dan zo laag dat één voet nog de vloer kon raken maar snel werd elke torenspits punt van geloof en ieder mens versimpelde tot plat ovaal. Altijd stond hij stil op zijn balkon, een glans van zeker weten in zijn ogen. ------------------------- uit: 'Beurtzang', 1996.…

de nacht is mijn kat op trage poten ze woont in een wit kasteel met dikke muren die kluisteren als we buigen naar zware wind sterrenbeelden vallen uiteen in ovale ogen breder dan de maan het verre licht, fijn wit zand ooit valt alles uit elkaar zweeft alles zacht met iedereen ik raak de dag hij is van steen…

in de palm van mijn hand draag ik een wereld; uit de verre verte is een luchtballon geland met een verblindende kleur ovaal in vorm, het is met een eigen zon gevuld zwevend in een goddelijke geur ik ontwijk de doornen links en rechts ren door dromen en gedachten, mijn hart slaat op tilt het is roemrijke lucht slechts die vrijkomt…

ik gooi water in de lucht zwaartekracht sliert druppels in een vlucht ze ronden naar ovale vormen buigen van het licht egale kleuren uit het wit de verte zingt Florence in de zon water valt nu andersom spat op witte broeken de aarde is verrast door het luidruchtige gebed van elementen in hun liederlijk gespet de zon kijkt…

gedrochtelijk staan wij en massaal geheven tegen de rottend-paarse hemel van verlangen hijgende nacht mijn vale handen tasten even het slierend kransen van uw blauwe haren, die, gif en scheemring, vachten hemel waren over al-ruimte, uw gelaat, ivoor ovaal, waarin uw ogen, spitse spleten, hangen: een groen signaal.…

En de nacht brengt ons over vier seizoenen Tot de dag ovalen strooit over muren Wij nog slechts een duren zijn Tot jij weer gaat Mij achterlaat In een kathedraal van herinnering.…

laatste verdriet op de bries van laatste lenteregen hoor de haan spreken tegen het eerste ochtendlicht De treurzang van lente droefheid in puurste vorm draaien zich in hondertachtig graden geven de wereld een nieuw gezicht De mooie cirkels die eens zo moeilijk draaiden, ze zijn in mijn leven gekomen als rimpels en zullen dwalen tot ovalen…

ik heb ze al zien vallen de komende zomer en herfstkleuren uit de krullen van je haar in fantasiemodel speels opgelicht door de lange zomerzon die haar oogst bij tegenlicht zag in de groot ovale spiegel van de kapper het rood van je lippen en de warme vriendelijkheid van je lach completeerde het assortiment maandenlang haar…

klein kordaat en alle maten hebben haar tot vrouw gemaakt Angelique heeft dat fanatieke weet dat haar kus naar kersen smaakt heeft meer van ovaal dan ronding doelend op haar zwoele monding Angelique heeft dat feminieke moederstudent tot verwond'ring houdt zichzelf goed in de gaten dicht dikwijls haar karaktertrek Angelique heeft iets…

oprapen niet kon zij schitterde haar glans en licht gaf haar de kans om zo te stralen behoedzaam trachtte ik iets van het groene weg te halen het snoer bleek in de schaduw opgeborgen ik viste vond de anderen op een rij en wist het slot was toch gebroken ze glansden blij geregen aan de schakels en pas in volle zon toonden zij zich ovaal…

Als een schilderij was zij met heel veel perspectief en felle kleuren om haar mond een strakke lach gerimpeld als oud linnen wenkbrauwen getekend twee dunne lijntjes licht ovaal en zwart lippen donkerrood dochter van de dood Als een schilderij was zij antiek innovatief een waar gebeuren de morgenstond die de avond zag vevuld van zinnen…

hemellijfjes Volgen de baan De kosmische wet In een samenhang tussen verte en vaart Door een massieve kluit aangezogen (Omgekeerd evenredig met het kwadraat) Zwier- en zwaartekracht houden elkaar in toom Dan scheurt een reuzekruimel los De maan die te dicht nadert lost op Grillige scherven Wisselend van klaarte Tollen rond in een afgemeten ovaal…

breekbaar grondschrift voetafdruk van rotte palen toont waar ze schreiend onhoorbaar ontstond, 'n dichtgegroeide vijver waar niets weerklinkt, het luisterend oor verzandt, de vinger tastend vastgroeit aan 'n ovale steen bijna in de ogen, in haar diep verdronken wordt de drinkende schimmel zo groot (als) 'n drijvend wolkenveld…