Alle inzendingen over overeind blijven in het leven

in deze dunne tijden moet men van ijzer zijn het wijze lot zendt geen waarschuwing vooraf moeder van het bos zijn een baobab kaarsrecht als een Romeinse pilaar glinsterend in de zon blaadjes van de perenbloesem zijn vluchtig reizen als vlokjes sneeuw in deze smalle dagen moet men waarachtig zijn het wrede lot laat weinig van…

Maar hoe dan die huizen overeind kunnen blijven, wij voelen het pijnlijke beklijven, tijd is niet te sparen, schrijven is als kleien hebben wij zelf mogen ervaren in hart en ook in het brein daar leven ook zo kan zijn. Het firmament geeft nu nog merels als strooibiljetten we moeten nu op de komst van zwarte kraaien letten.…

Ik blijf altijd in jouw buurt misschien zal je het niet merken smaakt je hart wat bitterzuur na het lezen van mijn teksten Durf jij je nu al meer te uiten na je menig peer te laten stoven laat de weinige kansen toch ontluiken om terug in ware liefde te geloven Je ogen, mijn liefste, dienen om te kijken je hart om te beminnen, alles aan…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

me recht overeind…

Banjerend langs de straten Op een bankje met een fles Diepdoordachte ogen Bedrogen in de steek gelaten Of gewoon alleen gebleven Je moet overleven Overeind blijven in je verdriet Je anonimiteit Is je realiteit Je lach is schimmig Je leven ijzig De winden waaien Vanuit alle kanten Diep kijk je bij mij naar binnen Net of je weet van het…

jij mijn rug overtrekt met de wijsvinger waar zenuwbanen geleiden naar ruggenmerg van welzijn jouw haren slepen mee over oceanen van tranen zo zout niets is ons bespaard gebleven zelfs het goede leven dat wij dronken als geperste druiven zelfs nu Tantaluskwelling is geland blijven wij overeind krullend inelkaarsarmen kusme.…

De pijn en negatieve kijk zijn er, om jouw kracht te meten aan de werkelijkheid de pijn en uitdaging daarvan zijn er ook om vreugde en rust te vinden en waarderen juist als je dacht, dat ze er niet waren komen ze om de hoek kijken, wanneer de vlam tot kalmte kan bedaren.…

Lang dacht ik De strijd die Het leven is Te kunnen winnen Door als een egeltje Opgerold door het Leven te gaan - Niemand hoefde dan Mijn stekeltjes te Zien, ze nooit Overeind zien staan, Nu merk ik dat ik een Stuk minder onzichtbaar Ben door mijn stekels In de volle lengte Uit te rollen, en ze Vervaarlijk overeind laat…

het blijven lachen en doorgaan kost me meer en meer moeite het is zo eenzaam, het is zo diep, ik krabbel dan maar weer overeind, voor even op zoek naar licht…

In de verte gloort het uitzicht over een Haagse gracht, nu gedempt en de idylle voorbij het getouwtrek aan wat overeind moest blijven, bood niet voldoende houvast aan de rust, ruimte en statigheid waarmee schoonheid is verbonden, haar weerschijn doet mij verlangen.…

Hij was nog een samenraapsel van het verleden, dat zich niet meer overeind kon houden al had hij het wel gewild. Hulp kwam uit het zuiden. De warmte van de zon verwarmde de zwartheid van zijn gedachten, liet zijn hart opnieuw in ritme kloppen. Hij had nooit gedacht, het verleden vaarwel te kunnen zeggen.…

Hun geraamten en gruzelementen blijven altijd overeind als een porceleinen kopje in Grootvaders kast.…

Rustig overeind komend van de dagen maanden jaren zonder enige zekerheid bewaar ik hier alle herinneringen voor later om te leren niet te keren naar het leven van mijn ouders…

Nu ik weet dat je thuis aangekomen uitzicht hebt op die frêle portretten moederwangen bijna kunt voelen, de grond je grond is ben je veilig. Het serviesgoed en de kelderkast ziet, nu nog even niets naar afvaldiensten verdwijnen gaat , heb ook ik tijdelijk rust. Alle enveloppen liggen geschreven klaar. Het gevoel dat steeds weer als bom…

Hoe waarachtig is mijn verlangen Naar eenvoud - simpel verlangen Dat mijn leven overeind houdt, Te midden van de mateloosheid Die modern leven wordt genoemd, En ik het mensenkind ben dat huilt, En daaglijks ten prooi valt aan De overdaad die mijn wereld vervuilt…

ze mogen blij zijn om aan me te zitten met de vuisten op me te slaan ik zal het lijdzaam ondergaan en toch overeind blijven staan ze kunnen mij niet kwetsen en mogen samen van me eten wat hen voor even verbindt voordat allen weer gezwind wegsluipen om achter die saamhorigheid ondermijnende computer te kruipen mochten ze echter op me willen…

Verstoken van een innerlijke rem Loopt die zich in het leven vaker klem.…

Ik zet mijn tijd stil Gewoon omdat ik dat wil Ik draai het leven terug En sta op een emotionele brug Tussen blijdschap en verdriet Het zijn tranen die men niet ziet En een lach die niet verschijnt Hoe hou ik mij overeind.…

Veerkracht Stilte heeft voor mij geen vragen antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn…

Leer ons begrijpen, wanneer onbegrip ons omgeeft. Bied ons inzicht, wanneer we niets meer kunnen zien. Breng ons weer samen, wanneer we elkaar loslaten. Houd ons vragend verstand bijeen, wanneer niemand ons antwoord geeft. Laat iets van U horen, wanneer niemand iets te zeggen heeft. Leer ons liefde geven, maar laat ons niet met lege handen…

overhellend op links kust de weelderige haardos bijna degene die haar weerspiegelt zij die haar voedt nog net overeind houdt daar ze haar hakken in 't zand heeft gezet speelt zonlicht krijgertje met schaduw kabbelt het leven zachtjes voort…

We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat. Originaliteit is weg. We zijn levend plagiaat. Maar de droom leeft in morgen. Ooit is er een dag die ons de beloofde vrijheid zal bezorgen.…

Om overeind te blijven, lever ik een taai gevecht om het bestaan; de dood ligt altijd op de loer. Soms raak ik bekneld in een dubbelleven, zoek een uitweg, om mijn voorsprong te behouden.…

ik heb mij langzaam recht overeind gezet. ik heb gehoord, dat ik heb gezegd in een huiverend, donker beven: ik erken maar één wet: léven. allen, die wegkwijnen aan een verdriet verraden het en dat wìl ik niet.…

ik val voor het licht dat op je schijnt gebroken in het kristal van ogen ik weet dat je in de verte verdwijnt zonder mededogen terwijl we over vlakke wegen zwerven langs leven en een beetje dood help me overeind, of lijm mijn scherven mijn kus was jouw voetnoot…

Die knieval liet ik achterwege, omdat ik zeker weten: nooit meer overeind kon komen! Op naar 2017, want HOOP doet nog altijd LEVEN.…

niet meer vol, zwaai wiegend nog even, armen wijd en treurig grijnzend, molenwieken piepen, knarsend struikel ik, ik val, ik val tegen maar kom met scheve grijns weer overeind. ------------------------------------- uit: 'Zoek de lege gebieden', 2008.…

Elke morgen klinkt: steeds vallen en weer opstaan, voortgaan aan Gods hand.…

Een spoor van groen komt mij tegen; met nijvere steken in de hemel gezet, zigzagvegen in het boven blauw. Haar zwijgen is vergeven aan de grillen van de wind, gniffelt met giechelende vogels, juicht over daken, toont de portieken. Laat maar waaien zingt het loof. Haar stammen kunnen dragen. Haar stilte wortelt diep onder de schaduwkronen…