Alle inzendingen over ovt werd

tijd als gunfactor voor engelen in Maerlants wereld verschijnt een gloed in leliën op heuvels in het tranendal In hill street blues op blue street hills als strawberries eternal fields daar bloeien dromen vol emoties hoop die sprankelt door seizoenen hemels toeval of geluk Wil íemand dan als dijkgraaf zwijgen - desnoods in de ovt…

Wat was dat is, en gaat niet weg het blijft hoe vaak ik toch zeg ga toch weg, laat mij alleen laat mij de tijd veel belangrijker om mij heen dan dit, maar toch het blijft totdat het slijt nog even en ook dit is onvoltooid verleden tijd…

Regels die in zichzelf Zijn opgesloten, ontoegankelijk Voor wie ze lezen wil, 't Is geen opzet, Eerder zijn ze het Product van een mens Die met stomheid geslagen is, Die uit pure onmacht Sprakeloos werd…

Zijn zij utopisch, vormen zij een sekte Eén zonder algemeen erkend belang Zijn zij voor 'condition humaine' bang, Natuurminnaars in politieke gekte? Ik vraag het hypothetisch-deductief... Hun streven lijkt meer ex- dan inclusief…

ik kan wel zuchten en mijn hoofd breken, doen alsof ik er niet ben, of wellicht zwijgen woorden weglaten, met sprakelozen spreken, door weer en wind banjeren door de nacht of, als Mandela, met beroofden spreken, haren trekken uit mijn kop, kaal zijn als een luis, en mijn hoofd zwaarder laten worden dan mijn benen, blijven wachten op het ene…

dag klein mannetje, dag met jouw blonde krullen pretoogjes en guitige lach op jouw loopfiets draai je vrolijk in de rondte wist je nog van niets dat er een ziekte in jou zou groeien kon je op dat moment helemaal niet vermoeden als leeuwen hebben we gevochten, vanaf dag één wiegend in mijn armen. en in een zee van tranen gleed jij zachtjes…

gedreven bindt zij verbindt zij lengt zij dagen aan koude nachten waarin zij onverstoorbaar verder werkt nu de tijd harder tikt dan de dag ervoor tot de avond valt zij haar vleugels spreidt en zich, vol liefde, overgeeft aan het licht…

een klap in het gezicht ja dat is het dat iemand met zoveel kennis zo getergd wordt wellicht de gen van zijn wijlen vader geërfd waardoor ook hij de dood verkoos boven het leven hoe donker zijn wereld werkelijk was zal hij aan niemand meer kunnen vertellen…

60 lentes mocht zij maar worden zorgzaam als zij was heeft altijd voor haar vader gezorgd toen hij overleed, kreeg zij het bericht kanker te hebben, chemo maakte haar zo ziek dat zij hiervoor bedankte zij vierde liever het leven zo goed en kwaad als ’t kon op goede dagen kwam ze voor ’n bakkie naar de kantine altijd vriendelijk en opgewekt…

ik zie haar nog altijd rond dribbelen mijn kleine grote meid hoe klein ze ook is zij voelt zich al snel groot dan mag ik op een dag niet meer mee naar de wc dat kan ze alleen wel, hoe klein ze ook is naar de kleuterschool, daar gaat ze mijn kleine grote meid dan naar de basisschool op een dag gaat ze; alleen mijn kleine grote meid met…

zoals jij en zoals ik in de bloei van haar leven zomaar een meisje onderweg naar haar bestemming wordt plots uit het leven gerukt vermist en vermoord op een vrijdag middag in juni zomaar een meisje levenloos in de sloot je had gewoon thuis moeten komen dag lieve Romy rust zacht…

geschrokken ben ik van het bericht dat jij ons vooruit bent gegaan voor mij totaal onverwacht zeven jaar kwam ik wekelijks langs en zie je vorige week nog buiten staan waar wij altijd ons praatje hadden, een niemendalletje over mijn fiets of over het weer nu ben jij er tussenuit gepiept jou horen zal ik nu nooit meer jouw…

op jouw fiets naar het feest lange lokken speelden langs jouw gezicht vrienden ontmoet in stilte afscheid genomen met vastberadenheid onder jouw arm fietste je door het maanlicht op weg naar nergens verdween zij achter de wolken al tijden opzoek naar de sleutel bleek je gevangen in een doolhof zonder uitgang dit leek dit de enige…

zwervend door oude straten geven steegjes nog altijd geen antwoord op vragen die blijven spoken door mijn hoofd ook al glimlach ik ziet alleen de weerspiegeling mijn echte ik, zij weerkaatst de leegte die al zolang in mij huist bladeren heb ik volgeschreven al verstierven de woorden in de herfst heb ik ze geprobeerd te vangen stuk voor…

met je rode gloed riep hij de fakkeldragers op tot verspreiden…

Ik vond mezelf terug in stoffige handelingen met de halsband van liefde om mijn nek onderging ik psychiatrische behandelingen ik masturbeerde als een verdwaalde gek op school was ik het slachtoffer van pesten ik verweerde mezelf als een eenzame held maar ik werkte me steeds weer in de nesten ik vond geen liefde en ik had geen geld er doemde…

Ik ben nog jong Ik moet nog rennen In de richting Van de wind Ik ben nog jong Ik moet verkennen Waar zich mijn geluk Bevindt Ik ben nog jong Ik moet nog wennen Aan de mens Voorbij het kind…

de kleur die jou werd toegedicht droeg je met schaamrood op de kaken of deze aantijging waar was of niet je was op jouw hoede nimmer veilig in de stad waar je ter wereld kwam, waar houden van jouw eigen sekse een doodzonde betekent werd je opgepakt, geschopt, geslagen gemarteld, tot je iedere naam zou hebben genoemd van elke zondaar die…

nog ieder jaar krijt ik jullie namen in de straten op 27 januari opdat ik jullie niet vergeten zal opdat men jullie nimmer vergeten zal…

Klopt het wel, feitelijk? Holland bananenland? Nergens bij ons groeit dit Tropische fruit Echt wel! Want Kaya gleed Schilveronachtzamend Zaterdagavond nog Hier bij ons uit…

Meteen een gouden film voor Gooische Vrouwen De drie van Sirte zijn weer in het land Hans Hillen wist van hoed noch van de rand Genoeg dus om een versje van te brouwen Als ik eerst maar eens los kon komen van Die vreselijke beelden uit Japan.…

Gekwetst door de liefde. Op de vlucht naar een nieuwe ik, erg wantrouwend. Ik kan niet trots zijn, Ik streed tegen jou vreemde escapades en liet mij om de tuin leiden. Ik zal de toekomst zelf invullen, want jij pakte al je spullen. Op onze huwelijksreis liet je mij alleen opgekropte blaren zal ik zelf wel doorprikken. Alle vlinders verlieten…

slechts veertien lentes verruil je als tiener de basis voor de grote school nieuwe vrienden en vriendinnen schoolagenda vol huiswerk en idolen zware tas vol boeken zoekt lokalen wisselen sporten hobby’s af tot op een donkere donderdag in december de tijd haar adem inhoudt…

ik heb mijn koffer al ingepakt beer heb ik in mijn hand voor wanneer het moment daar is geroepen wordt door Zomerland ik op reis ga over berg en dalen niet voor even maar levenslang met mijn beer zo dichtbij me ben ik helemaal niet bang ik ga springen over wolken glijden over de regenboog zal ik kusjes naar jullie blazen ook al houden…

tevergeefs het wachten op de terugkeer een teken, een woord blijven ogen voor altijd gesloten wegebbende glimlach veranderde jouw bestemming plots van het aardse naar het hemelse waar engelen zich nu over jou zullen ontfermen waar je voor altijd schijnen zal…

Waarom is het Stil in mij Terwijl buiten De storm woedt, Wind die bomen En mensen de baas is - Niet voor of na, Maar stilte in De storm, zo Is het, zo is Het helemaal, Daarom is het Stil in mij…

Heel de ochtend misselijk, raar gevoel in mijn maag want wat gebeurde er in mijn zichtveld weer vandaag? Staande op het balkon zie ik moedereend met vier jongen moeder at van het brood, dat vanzelf naar beneden was gesprongen. Dat heb je met mensen die wonen in een flat of appartement ze duvelen oud brood naar beneden, als kost het geen cent…

Het martelwerktuig dat ik heb gezien Bracht mij ook op een stuk of wat ideetjes - Hoe men dat vroeger deed zijn leuke weetjes. Best leerzaam, zo ‘n museum in Tallinn. Bevestigd werd weer eens wat ik al wist: Diep binnenin ons sluimert de sadist.…

De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. Gisteren nog hoorde hij je vreugdekreten. De top gehaald, het gezwoeg beloond. De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. De tranen van verdriet sijpelen tussen de gletscherspleten. Hoogteziekte deed je lichaam falen. Eric Arnold, we zullen je niet vergeten. De top gehaald, het gezwoeg…

Slagers zijn vakmensen. Slagers slachten. Dat hebben ze eeuwenlang gedaan. Slagers zijn vakmensen. Slagers slagen. Dat gaan ze nog eeuwenlang doen.…