Alle inzendingen over paard voerman vluchten

Een karretje reed langs Berg en Dal; De nacht was donker, de weg was smal, Het paard liep als met vleugels; (De sneeuwjacht zweept zijn ogen blind:) De voerman houdt de teugels... Ik wens je wèl-thuis, me-vrind! Eén karretje keert behouden weer; Het ànder heeft er geen voerman meer; ­- Waar mag hij zijn gebleven?…

gezicht op hattem koeien staan te mijmeren boven hun spiegelbeeld versierd met waterlelies hattem ligt daarginds dromend in de zomerstilte als in voerman’s tijd de klokkenspelklanken kon hij niet schilderen zwolle was nog ver weg gelukkig maar…

Vertel me, hoe raakte Hij ooit in mijn leven. Een vraag die als de wind steeds terugkeert. In gesprek herinneringen en toekomst mezelf in het midden. Op een nacht verliet Ik Hem. Glipte weg terwijl Hij rustte. Ik koos mijn weg willekeurig. Zonder enig patroon. Ik liet geen enkel spoor achter. Niemand weet waarheen…

Angstig zijn bijna alle paarden. Willen vluchten bij gevaar, is de kern van hun natuur. Gisteren heeft jouw paardenmoed, jouw angsten dapper overwonnen. Levenskracht bestaat uit angst en moed. Beide krachten laten paarden vurig leven. De liefde van een dierenarts is ook kracht, die zieke paarden dankbaar genezen doet.…

Maar in vroegere dagen is een paard en wagen met de voerman verdronken in de diepte gezonken. Kolken zijn er zat bij Midwolda zelfs een kolkenpad maar altijd weer die sterke verhalen die de angst voor de kolk vertalen.…

Voerman! rij in Godsnaam voort!…

Tevens mag het winter zijn met schaduw blauwen over wit satijn zoals Voerman wist dat het bestond een voetstap in zijn sneeuw werd een complete morgenstond hij laat alle kleuren rijpen tot vorm naar mijn betekenis ik probeer nooit iets te begrijpen wat al vanzelfsprekend is.…

Een paard staakt het grazen en heft haar hoeven op.…

de vijand vluchten onwillekeurig trekken zijn spieren zo staat het paard te suffen in de kou…

Twee reuzen niesten met enorme kracht de daken van de huizen het kwam zo onverwacht dat paarden angstig briesten mensen slaakten een diepe zucht de katten mauwden zacht en allen gingen ..zelfs de muizen.. samen op de vlucht.…

Brandgeur zet de nacht in een haastige gloed, de paarden vertrappen rozenstruiken op hun vlucht.…

Het buiten spiegelt slechts en de voerman laat ons raden. Waarom het daar doorgronden? Het donker duiden.? De klokken luiden immers nog niet.…

gerimpeld spiegelbeeld langs rijke ijsselhoeven en werkloze graanmolens onder een gesmoorde zon in witte flarden op grijs gakkende ganzenformaties luidruchtig op reis gaand *** de ooievaar is terug in dit drasse land dat zo eindeloos is met dorpjes in verten die tegenwoordig eigenlijk niet meer bestaan (het jaar van voerman…

zag paarden in gestrekte draf van donker naar het licht verleden ging de toekomst aan waarbij zwart werd gewit tijd sloeg vuur uit hoeven die sleten op waarheid en geweten proefde de hel in verbrande luchten een droom die niet vluchtte zij rondden de horizon kwamen galopperend weerom sloten licht met volmaakte duisternis…

Witte paarden op zondag. Witte paarden in de wei. Witte paarden van de zonden. Zonder zorgen zoeken zij. Witte paarden van verboden vruchten. Witte paarden van verliefdheid niet vrij. Witte paarden plukken ongebonden, Van verboden vruchten houden zij. Witte paarden briesen bruisend. Witte paarden blijven blij.…

verbergen konden Liet je enkel leegte en die weegt nu zwaar Liet je enkel stilte en verleden tijd Vlucht nu maar mijn liefste Ik vlucht wel met mezelf Tot ik het vluchten moe ben En ik schuilen ga Voor de regen en de soldaten Voor de nacht en voor de kou Net als jij ben ik een zwerver Net als ik vlucht jij voor jou…

neemt zijn tijd onder de hollandse wolken van mauve en jan voerman tussen bebloemde boorden met daarachter trage koeien wegdromend naar de einder fluistert de zilveren ijssel verslingert even het veer met daarop slechts de onthaasten bijna teder zet hij ze af wacht rustig op de verre fietser verlangend naar het onbekende hij weet…

Het vrije wilde paard dat tussen struik en springbron leeft vlucht voor onweer in een vergeten mijngang schuchter-dof stampend gaan zijn hoeven over het oude karrespoor als een verlopen slangenrustplaats klinken langs wand en zoldering achter hoeken de laatste verste echo is kloek en vastberaden: de stap van de geknechte soortgenoot…

De mens vind ik een over 't paard getild achterlijk dom dier.…

als adem witte wolken waait langs lusteloze luchten dan dampt prachtig przewalski paard van vogelvrije vluchten als aarde groene grassen geeft met machtig mooie mossen dan drinkt de vliegensvlugge vink bij bont beboomde bossen als avond rode ruikers ruilt voor vederlichte veren dan danst de zomerzotte zwaan met maanverlichte meren…

, vlucht, vlucht ...…

Heeft u wel eens een zwarte Fries gezien? Met echte Friese klei aan alle poten? En heeft u net ik als van hem genoten? Soms heten ze geen Douwe of geen Krien. Maar poten man? “Nee dat is echt net wier” Op het verkeerde been? Het zijn er vier!…

zijn vierde kabinet is aangetreden vertrouwensindicatie is niet hoog de oorzaak? dat men gruwelijk vaak loog en óók omdat er zinloos wordt geleden maar velen zijn bekrompen (geen memorie) verdoven zich met RTL of Story…

‘k Wil in zeven dagen Even naar Japan, Met die houten wagen Voerman! kookt je span? Stomen, stomen, stomen, Vliegen langs de baan! Die wil zitten dromen, Mag met paarden gaan. Moffen, Polen, Russen, Zie ik in een week; Zeil jij ondertussen Heen en weer naar Sneek. Wijf! zit niet te pruilen! Wees toch niet zo dom!…

Blind, onbesuisd raakt hij juist in een dartele vlucht door zwoele avondlucht dodelijk verstrikt in het web van de spin. De eindbestemming van de vlinder wordt het vertrekpunt van een verslinder.…

Zij houdt van paarden soms doe ik een ommetje om ze haar te laten zien ze had een grootonkel in Hamburg die paarden had o wat voor paarden die onkel had zij houdt van paarden ze steelt ze met haar ogen maar jammer Hamburg is veraf…

de eeuwen heen prachtig gebleven Wie toch beweert dat schoonheid schaadt, vergeet de ware baat, van't aardse paard…

een dansende sprinkhaan het paard! trapt de lucht aan scherven dat het glas rinkelt! ratelt voorbij en het zwaard van zijn adem bliksemt! en zijn stem galmt! en zijn hoef graaft de donder op! --------------------------------------------------------------------- uit: 'Portret van een landschap', gedichten 1953-1997.…

- Richard III Een paard, Naar de aard, Is er nog eer dan zijn staart; Hij doet het te voet Net zo gauw en zo goed Als een ander te paard het doet, En je kijkt niet om Of hij is al weerom.…

Buitenkerks strekt het graasland zich oogreikend uit met nog teugellozer paarden.…