De paardentram die rijdt niet meer,
de gaslamp is nu voor de sier,
het bakeliet is kunst geworden.
Mijn oma heeft nooit weet gehad
van chip en pin, van tweet en chat:
zij is niet meer.
Zij was de brug
van haar verleden
Naar die van mij.…
Ergens in het heelal
Een vuurbal
Koelt af tot planeet
Echter nog steeds heet
Miljoenen jaren verder
Ontstaat een herder
Die het leven doet beginnen
Spiritueel van binnen
Een schaap, een koe, een paardentram
Wat wijn en bier, ik zuip me klem
En onder invloed van dit alcoholische genot
Schop ik mijn wereld weer kapot…
Op een oude ansichtkaart van rond 1910
zie ik paardentrams en een brigadier
op zijn fiets, met hoge hoed en cape.
Er valt een dame met een megahoed te zien
en houten karren leveren het eetplezier.…
beurshandelaren
taal noch teken
vastgelopen voetstappen
op het plein
stakende stemmen
overvleugeld door het bronzen
bevroren klokgelui
kinderen rennend gestold
in woordeloze beweging
ongehoorde straatventers
prijzen schreeuwend
hun koopwaar aan
ze overstemmen de radeloze
ratel die zwijgend de komst
van de poepwagen aankondigt
de paardentram…
metrosysteem had met haar metabolisme geen erbarmen,
en de trams kronkelen als wormen door haar darmen,
veel meer hinder ondervond ze van het stinkverkeer, dat haar soms bijkans de adem benam,
zoals een statige eik die het langzaam begeeft onder een invasie van boomzwam,
ze dook even in haar herinneringen, een eeuw of wat terug,
de tijd van de paardentram…