Alle inzendingen over pandemie

Eenzaamheid omsluit hem, als in een kast zonder deuren. Met geen spleetje licht. Afgesloten, duister, dicht. Hij trekt zich nog verder terug in een andere wereld. De wereld van zijn gedachtegang. Daar opent hij deuren naar een prachtige zonsondergang. Hij hoort de merel fluiten, ruikt nog de warmte van de dag, vermengd met bloemengeuren…

wonderwel met goede en mindere jaren maar ieder had de vrijheid om in zijn eigen bestaan weer anders te zijn tot een chinese exoot de schaarse grond met een deken verstikte de energie afving en het ecosysteem vernietigde stukken dode aarde waren de immense prijs voor een nog snellere temperatuurstijging in een apocalyptische pandemie…

ontnuchterend het nieuws dat er geen ontsnappen was aan de haard van het inferno dat met afgrijselijke explosies de adem aan mensen beneemt tot zij het leven laten moeten als ik nu huis en haard verlaat doorweekt mij het angstzweet geplaagd door besef en weten met vingerhoeden vol van azijn omdat het blind pokeren blijft in deze wereldwijde pandemie…

8 m/v personeel Ik krijg een groen armbandje ik ben de Bull denk ik lullig 430 kamers maximaal meer dan 1000 gasten op de 8ste de hoogste is de kamer Ik kijk naar buiten vanaf het balkon mijn oren worden beproefd een klereherrie van meezingers met orkest stevig handgeklap voor de line-dansers Ik zie de mensenmassa en denk die pandemie…

lijst met het vaccineren maar van fouten kun je leren Geen vaccin dat nog op korte termijn tot onze beschikking wordt gesteld Behalve dan het vaccin Spoetnik V volgens de virologie betrouwbaar en goed wordt door de macht afgewezen nu het gaat om mensenlijk leven Welk geciviliseerd land zou niet handelen boven politieke belangen in een pandemie…

Het dondert in de Hemel, God vloekt Zijn ze helemaal bedonderd, daar in Staphorst Tijdens dit wereldwijde waaiende Covid- virus Ze tarten die pandemie Ze tarten de overheid Ze tarten mij, God de Vader Jullie oefenen al honderden jaren Jullie lezen en bezingen mijn schrift Jullie bedoezelen deze ten zeerste Nooit gehoord, nooit gelezen…

ik zag haar ogen boven het kapje ze peilden mij oneindig diep loslaten kon ik niet we wisten van het prikken toestaan of je anders schikken zij boog ik bood mijn arm aan zij voelde hoe mijn huid zich onder haar vingers spanden toen de naald in mijn spier belandde haar beweging ging al terug zij entte mij vlug in het nauwelijks…

ik heb het oplaaien van de branden in je ogen gezien de verschroeiende hitte van het immense vuur in je ziel gevoeld lucht waarde rond met dood vermomd als rook en gloeiende as zacht brak de hemel in flitsend ontladen rolde donder uit gerafelde gaten er was geen tijd en plaats voor angst het zintuiglijk bereik herkende…

zij was alchemist kende het boek wist de namen van de meeste stoffen zo uit het onzichtbare te halen van base tot loog en alle metalen tijd etaleerde pipet en petrischaal in het donkere lab waar licht valse info gaf de stoffige receptuur voor een veelheid van elixers bedekte een hele boekenwand in chaos geordend zacht klonk…

er waren geen raggen zoals ik verwachtte je zachte huid spon zon en hield de herinnering met een lach krachtig ik herkende het veld met de vele paden die ik blind uit zou kunnen tekenen volgde de sporen die ik nooit zou vergeten wij zijn samen terug gegaan naar het moment dat alles stil bleef staan hebben daar de draad…

ik zag hoe jij zeeën kuste met de harde hand van graniet en basalten rots hoe jij in warm tropisch blauw op witte stranden rustte in naakte trots jij wond winden om je vinger in het oog van de orkaan waar jij je ongeremd liet gaan toch heb ik ook je tranen gezien over het verlies van synchronie door de natuur in de entropie…

nog zijn we druk om het puin en maatschappelijk schuim van maanden weken en dagen te ruimen uit het afgelopen jaar waar chaos voor niet aflatend nieuws heeft gezorgd holde de menselijke meute kritiekloos agressief vol adrenaline achter hen aan door een snelle en gruwelijke manier van verslaggeven wist men zich verzekerd van…

schitterend ben jij overeind gebleven in deze bizarre tijden van pandemisch leven uit alle spinsels heb jij met magie de pluisters van het duister verdreven op zoek naar licht ook op nabije helderheden werd het zicht ons op mystieke wijze plotseling ontnomen waar ooit houvast de weg naar hemel was zijn geesten weggebleven…

het is al aeonen geleden uitgerold wij hebben levenslang op 6g gedold alles is getimed en gemeten met aarde als database is niets vergeten in vage overlevering werd soms een sluier opgelicht door de bijzonder techniek waren wij al totaal afgeschrikt ook toen was knutselen met de natuur echt spelen met vuur wij kenden…

wij hebben na twee jaar corona eindelijk weer eens samen gesproken elkaar diep in de ogen gekeken onze huidhonger alle kansen gegeven sprakeloos van verbazing constateerden wij dat we nauwelijks veranderd waren pas na lang samen praten hadden wij in de gaten dat de tijd had stilgestaan alle wederzijdse ervaringen…

straat ademde besnaarde muziek in surrealistische kleuren spanning voelbaar in dit heftig gebeuren steels keken mensen gegrepen door angst naar anderen die leken te verdwijnen om koortsig te verschijnen waar ooit samen verbond schreeuwde nu afschuw mensonterende woorden uit een geïnfecteerde mond ingenieus had het virus de…

ik zag de wereld tot stilstand komen huilde toen de laatste lach stierf in mijn dromen nog was de zorg zichtbaar voor de gebleven mens in kleine sketches bloeide liefde als enige wens niet de nood heeft hen toen samengebracht wel het besef dat zij deel waren van alles wat nog rest…

nog baadt het fileermes in de antiseptica klaar voor subtiel gebruik maar die grote wanden met gereedschap zijn al vele jaren uit de strijd gaat nu viraal waarbij het blote oog als laatste lens nog leven kent specialisten zijn de gamers uit dit spel van aanval en verdediging met een triggend plot er is geen modus updates razen…

zag je armen wanhopig zwaaien vingers vertwijfeld graaien naar het laatste stukje houvast van het leven dat jij nu niet meer in handen had waar ooit je dansante passen en lach synchroniseerden tot innemend zijn brak nu dat beeld tot de scherpste scherven in diep gevoelde pijn je schimde naar het verdwijnpunt van de werkelijkheid…

uit de nalatenschap van onze spoken is iets losgebroken de dreiging is echt wordt nu griezelig manifest met miljoenen doden geven zij ons nu griep na de pest wij waren erbij alert in een behoorlijk ontwrichte maatschappij nog is er geen besef hoe diep dit in zal grijpen die wereld is niet te begrijpen zij kan niet uitgaan…

je lachte toen de schalen braken en het ei zich opende het was jouw broedsel niet dat onder je vingers krioelde om een eerste glimp van buiten op te slaan van het tabula rasa bestaan geïnstitutionaliseerd hormoonde zorg een affectief en uiterst adequaat traject als een abces vermenigvuldigde zich het vreemde leven door…

woorden zijn spaarzaam leggen tegenwoordig meer gewicht op de schaal waardoor de balans precisiewerk verricht deze dagen handen en voeten zijn al gebonden door het verbod elkaar normaal te begroeten waar blikken speuren zie je verlangen kleuren alleen de lach en stem zijn ons wisselgeld geworden hun intrinsieke waarde stijgt…

zag het zonlicht valer worden wind schraalde in een al veel te droog seizoen aarde verloor haar bloeiend groen kleuren verdoften hun glans in een tekort aan pigmenten zelfs ziel kreeg geen kans om even te gloeien de smidse van schepping loeide niet vlamde amper in zuurstoftekort voor het blauwe segment dat echte hitte…

we hebben de bellen getest waarin we zaten afgesloten van wereld en de rest de unicub bleek niet stuk te krijgen door jaloerse grijpers en geweld nano wetenschap heeft ons eenzijdig doorlaatbaar materiaal verschaft om beveiligd te leven we kunnen de omgeving in en terug de unicub sluit al het andere rigoureus buiten soms…

ze hongerde naar nieuws met een absurde betrokkenheid geeuwde en kon haar stress niet kwijt in de warmte van samengeknepen handen kortsloten vingers de spanning vloeiden ladingen af die slecht waren voor het hart daar waar beweging ooit als remedie de  nervositeit suste werd dat snel vervangen door rusten de uitsluiting komt…

zij hebben hoofd en handen gescheiden meten temperatuur om koorts te bestrijden een subtiel gegeven dat verschil maakt tussen dood en leven waar de gevolgen van besmetting zwaar wegen zij zijn veranderd minder open en de spirit is verdwenen wel is er in de lach een nieuwe diepte verschenen de motoriek kent niet meer de geestdriftige…

Je kunt de mens in soorten onderscheiden. Een deel ervan loopt ziekenhuizen plat, Die hebben elke ingreep wel gehad, Dat zijn die lui met onderliggend lijden. Die staan alvast met een been in het graf, Corona maakt wat graag het klusje wel af.…

Corona is een aanslag die ons teistert, elke dag. terwijl veel doden vallen: meervoudigduizendtallen. Wie dacht ‘het is maar griep’ zat er al te pijnlijk naast: terwijl men rustig sliep heeft het virus rond geraasd. Probeer toch met z’n allen te zien wat wordt verteld: dat zij die zijn gevallen niet vielen door geweld van mes, kogel…

~ aan alle helden en heldinnen van Artsen Zonder Grenzen ~ Bij monde van Tedros Adhanon Ghabreyesus liet de chef van de WHO weten dat de Wereld Gezondheids Organisatie ten aanzien van 't virus zich zorgen maakt over het als gevolg van tientallen jaren van strijd in door oorlog getroffen gebieden uitgedund wegennet…

, geest en ziel Ja velen zullen buiten zinnen raken Vooruitgang, daarbij aan te kunnen haken Vergt veel van hen met een verouderd stiel De stoomtrein wist de mensen ziek te maken Nu doen dat facebook, YouTube en mobiel Beroepen sterven uit en nieuwe taken Ontstonden waardoor stilte ons ontviel Hoe krijgen we labiliteit stabiel En laat een pandemie…