Alle inzendingen over pannendak

Over ons waakt al Zo veel jaren lang Dit schuine pannendak Dat met mos bedekt Onze liefde herbergt; Over ons en hen die Wij kregen houdt zij Trouw de wacht, Waar de dag telkens weer Verschijnt, ook na een Veel te lange nacht…

depressievelden liggen op gespannen voet met het pannendak…

weer daalt de sneeuw als regen neer op wat geen mens meer kent het langgerekte pannendak de boom in kleine tuin een fiets beslaat de achterruit het kan me wat ik ga naar bed de sneeuw is weer gaan liggen…

Ze huizen er wonen onder een dak een pannendak Gordijnen... gaan er -naar gewoonte- dicht bij avond Gaan er open bij morgenzon het aanbreken ......van dag Een lach ontwapent me schater-klaterlach van de bakker die er het dagelijks witbrood ..........bakt.…

Tast muren af liefdevol muren af en vensters als ogen Er is enig mededogen winter is in aantocht met z'n kille ademstoten zoekt zich -onder pannendaken- naar kier en reet stuit op oude vogelnesten En -via de spiegelruit- zie ik jou lopen met je schaduw maak je danspassen.…

Als zij vooruitgaan maken zij een dubbelspoor van kleine kolken, en boegwater als de verticale doorsnee van een pannendak, negentig graden omgeklapt. ------------------------------------------------------ Dit gedicht zal verschijnen in de eerstvolgende bundel van L.Th. Lehmann, bij Uitgeverij De Bezige Bij…

Kraaien roepen in de morgen van de nok van pannendaken. Moeizaam open ik mijn ramen. Vleugellam gemaakt door zorgen over halfvergeten zaken die een kraai krebintig maken hip ik over ’t witte laken kras ik haperend hun namen.…

boven de lege regenton wriemelen muggen bloednerveus in lage luchten, vuig, scabreus sidderend in de zomerzon riolen walmluchten hun dorst hijgend onder ontzielde straten stadspleinen zuchten doodsverlaten doorheen een geelverdroogde korst de huizen dampen gevelbleek zwetend onder hun pannendak waarop de ploert de uren bakt en hen tot…

De winter is gestorven, vogels gaan als gekken tekeer, de zon kijkt over ons pannendak, dikke hommels zoemen weer. Poes is binnen. Mussen tjilpen. Tortels minnen. Duiven vliegen af en aan. Merels zingen. Muggen dansen. Kauwen swingen. Het gaat zoals het altijd gaat. Vroege Vogels nestelen vroeg. Hier, in onze tuinoase.…

in Westerwolde deze contreien veel mooie oude boerderijen muren golvend scheefgezakt onder zo'n groot verweerd pannendak nooit modern strak maar van voorheen gedichten in steen die vertellen van het verleden in Lsudermarke aan de Veenweg dichtbij de wegstatie Jezus aan het kruis boerderijen van het type hallehuis maar overal aan…

Heerlijk is het ontwaken met een zon die al in je ogen schijnt slecht humeur die meteen verdwijnt vogels trippelen op de pannendaken de honden moe van het buiten waken springen op als het baasje verschijnt ’t is zomer !…

wij hadden alles al elkaar en het leven eromheen een grote strik om het allemaal te behouden het huis, het strakke pannendak en de tuinen tussen hagen vol gangbare paden waarop we samen voortgang maakten kindergeluiden die soms als jonge honden blaften en die rode zon altijd weer onder op het hoekje van de beukenhaag dat zagen we graag en…

Na Pinksteren alsnog aan mij verschenen Vermomd als duif op een rood pannendak Verlaat en zonder zijn verzoeningstak Zo zwaar als lood, er was een kind verdwenen Het werd na dagen levenloos gevonden Nabij een huis geblakerd na een brand Een engel nam het zag ik bij de hand Wees het op bloemen en vertrokken monden Wees het op 't lijfje…

De zon op drup en perel, viel over knop en tak; en voor me zong de merel op buurmans pannendak. Geen dag kan zo beginnen, als deze dag begon: ik kwam mijn kamer binnen en daar was enkel zon. ---------------------------------------------------------- uit het werk van Jac. van Hattum (1900-1981)…

hoge toppen van de populieren word ik meegesleurd met de zaden van bloemen en planten zal ik rusten onder het bladgoud van de herfst tot ik verteerd in de winteraarde zal ontkiemen in de lente ik zal de witte lentekrokus zijn die glinstert in het zonlicht het vergeet-me-nietje in mei de roos van onze zomer en de merel zal fluiten op het pannendak…

Ik bouw voor jou een huisje niet te groot niet te klein, zo’n huisje aan een grasveld waarin je zo fijn jezelf kan zijn Ik bouw voor jou een huisje met deuren, ramen en een pannendak met wel zes slaapkamers een verwarming een huis voorzien van alle gemak.…

Vandaag staat aan de Havenstraat met pannendak een schuur boven voor- en achtermuur geveltekens die opvallen twee piemels met ballen de een slap naar links hangend de ander fier naar boven gelangend.…

Ik hoorde druppels wel vanuit diepte opleven, een te bekend zaterdagritme vandaag op de pannendaken geven. Vluchtig vlieden ongekooide gedachten mee vanuit een zee. Flarden om te zeven, over leven prevelden zij een en ander. De dag is helaas niet om te kopen om de nabije toekomst anders te dopen.…

Niets minder dan zes muren, en een mooi rood pannendak. Onze tuin is een reservaat geworden. Natuur, met achterin een houten hut, gebouwd in de weldadige schaduw, van een oaseboom. Hier vliegen vrije vogels af en aan. Hier nestelen onze vredesduiven. Hier bezoeken vlinders bloemen. Hier jagen donkerbruine padden.…

mijn mooie hoekse waard op het zware kleiland ze hadden het bewaard ik mocht er even binnen zijn in m’n oud geboortehuis ik voelde vreugdevolle pijn het was niet meer m’n thuis we speelden hier hadden plezier met fiets en step en zand en schep ’t was geen bedrog het was er nog het houten hek, granieten vloer het donker paarse pannendak…