Alle inzendingen over paraderen

Zit genietend op het zonnig caféterras Mensjes kijken, kleine ijdeltuitjes Kijk ze paraderen met trotse pas Veel plastic borsten in strakke truitjes Open overhemdjes haar op de tors Dikke billen, hoog gehakt en kortgerokt Gespierd, bruinverbrand, goud op de borst Zo hebben ze elkaar in hun valletjes gelokt Sommige gelukkigen gaan het redden…

Strak in het legerpak Paraderend in het rond Achter de grote jongens aan Getekend voor het leven Heel trots zijn ze En dat wordt ze ook verteld Terwijl de bommen vallen Terwijl er weer een kinderleven mist In het toch wel kille afrika…

Kijk uit als je een tunnel wilt passeren En raak als postbode geen pakje aan; Niet als soldaat naar de vierdaagse gaan, Nooit op de roze kermis paraderen. Dit weekend klonk een welgemende zucht: De dreiging hangt gewoon weer in de lucht.…

De nichtenoptocht koos een laf parcours In plaats van door Oud-West te paraderen Of Slotervaart of Bijlmer, gaan de heren Blij in het centrum op de homotoer Hoe hard je daar ook fluit of schreeuwt of scheldt Op die plek lijkt me dat zinloos geweld…

In de modeweek die loopt in New York Stad Paraderen voor het eerst de grote maten Ineens had iemand zomaar in de gaten Dat niet iedereen zo dun is als een lat Na heel veel tijd kun je dus meer zien daar Dan 32 (wel een beetje raar)…

Sierlijk liep zij te paraderen Zonder enig geschied besef Tot heel Duitsland met "sehr viel" ophef Schande sprak over Maxima's kleren Zo zie je maar zelfs ons koningshuisje Draagt net als ieder zijn eigen kruisje…

Je zag de leiders in verkiezingstijd Op ieder scherm parmantig paraderen Met foldertjes verleiden en charmeren Tot elke malle volkse frats bereid Nu duiken ze, het spel wordt hard gemaakt En Klaver leek eerst troef, maar hij verzaakt.…

Met stampende bonkende boxen Paraderen ze in een Bak, Met Wielen Zo trotse pauwen met lawaaierige staarten van decibels rondom boven het gebrom. En doof dat ze zijn Denk ik dan! Of toch moeten worden Geloof ik dan! Muziek doet er niet toe Denk ik dan! Maar vibratie, Gedaver op hun lijf, ’n soort massage?…

gezichten zien bewegen in de wolkensferen in een geanimeerd gesprek, bizarre figuren in soaps paraderen als barbapapa in dat transformeren spiegel ik laat los dat oude lappendeken van vooroordelen en kritiseren laat nieuwe beelden toe met open geest om verfrist opnieuw te kunnen spelen…

~~~ mijn pony hangt te drogen in de zon fris, sprieterig en niet te beroerd om -weer eens- de verkeerde kant op te krullen heeft lak aan mijn wens om éénmaal als pagepup te mogen paraderen in plaats van iedere keer weer ongewild als roodkonige krullenbol al struikelend langs een overvolle kade te flamberen ~~~…

jij, jij leeft als een luxe object en kijkt minachtend neer als een mens je voorbij gaat gekleed in doodsimpele gewaden je verbergt je schijn door te paraderen met veel te hoog gegrepen madammen terwijl diep in jezelf je geweten je verwart want ook jij leeft in de armoede van de maatschappij…

Spreken is blazen lucht verplaatsen een paraderen van protsige woorden. Gesproken stilte is een gedicht.…

Spreken is blazen lucht verplaatsen een paraderen van protsige woorden. Gesproken stilte is een gedicht.…

regentranen paraderen strelend langs jouw wang in de kille lentewind heel bijzonder net zoals toentertijd dit daagt uit tussen wilde zanden loop je weer door de regen in de spiegel van nat overzilverd glans geen geweeklaag stijgt op als de adem vrij en natuurlijk vloeit op moeder aarde…

Gordijnen paraderen ons voorbij het licht valt dood op mijn schoot gedaan, voorbij met vergeten de vergeelde toetsen te raken. Er tikt een klok, ergens. Ver weg herinneren oude mensen dat er een nacht was.…

Flaneren, paraderen, neerstrijken op een terras, tot waar de schemering vroeg om een jas en zij de zon bleef vangen tequila sunrise en een mix van wijn. En hoe ze dacht: Nog één keer, zo hier, zo nu, niet moeten, niet hebben; Alleen maar zijn.…

Hij weet niet dat zij in neon-licht voor 'n raam op de walletjes staat als hij juist daar paraderen gaat kijken ze in elkanders gezicht. Geheimen kunnen niet duren nu moeten ze elkaar zo accepteren zij uit...en hij in vrouwen-kleren of hun vriendschap zal het bezuren.…

een danspas en een grap zo maakt hij na begroetingsritueel zijn nonchalant entree ogen draaiend en een denkbeeldige vriendin in afscheid aaiend kiest hij een vriend als springplank voor zijn diepe duik in de aandacht fuik onnozel paraderend langs hun nieuwsgierigheid de laatste roddels strooiend wint zijn aanhoudendheid de kaarten…

Weer even ontberen Ontbrekende Griekse sferen Hun vriendelijkheid Blauwe zeeën van tevredenheid Gigolo’s en masse Paraderen langs de terrassen Vlassen naar mooie meiden Op scooters zullen ze rijden Leven met de sirtaki We eten saganaki Santorini, Naxos en Knossos In het spel waar liefde flost Verlang Witte huisjes, heuvels en geiten…

Dankzij dit grondrecht kun je rebelleren Met spandoeken door steden paraderen Een straat een brug een autoweg blokkeren Het openbaar vervoer doodleuk stagneren Beroemde schilderijen haast versjteren Hartgrondig politiek Den Haag frustreren De andersdenkenden eens fijn schofferen Desnoods de grootste lariekoek beweren En als je boft, je…

mannen mannen die niet gilden Ze willen en wilden geen oorlog geen krijg, geen strijd en als je dat vermijdt besteed je op een goede wijze je schaarse vrije tijd met het vaandel zwaaien of op de trom te slaan -de stille soms- dat zich niet zomaar laat leren Voor enkele keren is het-voor God en Vaderland- door dorpsstraten paraderen…

Rook van een opvlammende sigaret is liefde een zucht, gesteun vuur dat fonkelt in de blikken een zee die sterren weerspiegelt een zacht vel dat hardheid omsluit licht dat op gloeit, opbloeit schepen naar een veilige haven leidt waar witte vrouwenborsten wachten als duiven, koerend, lokkend paraderend Ik heb jou liefgehad en werd bemind het…

Vlissingse meisjes flaneren en paraderen, lijken welhaast te marcheren Als je ergens gezien wil worden, is het wel op de Boulevard. Meisjes van het mooie weer en van de zon, en met altijd de wind in het haar, zeg me waar ze jullie in de winter parkeren, dan ga ik op zoek en vind jullie daar.…

Je kent ze wel:de Britten met bolhoed fraai kostuum Zwart van kleur van goede snit ze paraderen over straten Ze stralen als 'n man ..kan doen ze doen 't niet voor minder ze schudden handen kloppen op schouders ...maar bescheiden Ze hebben 't over: ladies niet over meiden hun mond tot alleen lippen open Ze zijn op weg…

Ik zie het wel in het isolatieglas mensen dragen zichzelf op hun rug hun hemden zitten strakker dan hun huid kalkoenkerels steken hun waaier trotser dan heer pauw .....met gebonden handen .....paraderen ze in de lucht .....van hun droogwindige darm- .....bacteriën en ze laten daklozen leven .....van de natte muntjes .....uit…

je straalt uniciteit uit verwaaide haren waarin de zon blond dolt met vlaagjes wind ogen die in speelsheid stukjes ondeugd vergaren waarmee je in den vreemde een snelle partner vindt jouw hakken tikken het felle gaan en komen als jij zonder paraderen langs de boulevard gaat van mijn dromen nog hoor ik de golven zachtjes zingen herinner…

Deze zomer zal niet paraderen in een dodenmars waar ’t verdwijnen zich classificeert als nummer één terwijl de hemel tergend traag de zon doet rijpen brengt mijn groet de warmte die zich schorpioent tegen het grijs van de komende herfst, het lijkt een visioen die het gif laat vloeien en het sterven overtreft met leven dat nog ongeschonden…

Wilde Indianen getooid voor de strijd paraderen dageljks aan mij voorbij. Mystieke tekens te lezen op een rug. Ik werp een steelse blik en vlucht. O, het zou mijn oog wel strelen stond er een gedicht geschreven. Een gedicht over de zon, zee de liefde, leven!…

tussen huis en water waggelend paraderend het straatje op en neer kijkt kleurrijk gevederd met peinzende argwaan de wilde eend mij op zwijgend verwijt hij stil wat mens toch kijk je nu dat ik spetteren wil zoals ik snateren moet is deductief en inductief de aard toch van mijn zijn alleen onze eieren leggen wij niet zoals de mensen…

Meisjes paraderen ietwat onwennig in hun nieuwe topjes. De zon verwarmt stenen alsof ze opnieuw gebakken moeten worden. Haar gele zonnehoed vliegt in de Amstel - code oranje. zijn naam in het zand hij schrijft de hare erbij - elf letters spoelen weg.…