Alle inzendingen over parallellen

Lopend op poolvis, trekt Husky parallelle strepen op hun dak…

Alleen wat soms in een gedicht bestaat aan wankel evenwicht kan het behoud zijn van ons beiden, kan maken dat van woord tot woord ik jou, jij mij nog toebehoort, tot onze parallellen snijden. ------------------------------------------------------ Uit: 'Wij hebben alles nog te goed', 2001.…

In de bioscoop achter mijn gesloten ogen draaide ik de beelden van mijn dromen uit mijn parallelle wereld van de nacht en vond uiteindelijk terug wat ik verloren dacht.…

zij heeft de dood uitgespeeld deelt de kaarten opnieuw op het grote bed leest wat ze haar te vertellen hebben over het verleden over nu en de toekomst frappant zijn de parallellen toch weet zij dat toeval niet bestaat…

De stegen van de oude stad, oranje, geel en beige, blinken uit in onregelmatige schoonheid; het is alsof parallellen hier niet bestaan. Behalve dan aan de boulevard, waar palmbomen in slagorde de novemberwind weerstaan.…

Die voor de meesten Onder ons soms zo Onbereikbaar bent, Die begin en eind Is van liefde Die heel maakt En geneest maar ook De Vriend is van De jongens en meiden Van de straat, Een dakloze als zij, Zoals zij zeggen - Hebt voor mij Mogelijk gemaakt Dat ik hen die wij Samen in liefde kregen Geleidelijk aan Liefdevol los…

de parallelle vergelijking, de onuitgedrukte gevoelens ... beeldspraak is hoe men het dichten bekijkt.…

Een gedicht schrijven over de verdwijnende bijen Iets met Icarus, wormgaten, parallelle universums) Of toch maar weer masturberen Gewoon de broek op de knieën, bodylotion, lekker de boel de boel laten En dan af en toe wel eens denken Aan De Liefde, of De Dood, Maar nooit meer aan jou En zeker niet aan bijen…

je was hier in een parallelle wereld naast de bodem van het wolkendek diende er je schoenen aan, waarmee voetstappen achterlieten, ontweken naar een onbedorven gedachte als intens bestaan naast deze plek een versteende voorstelling van vluchtbaar steen, schemer, samen in iets dat steeds meer achterblijft bij steeds langduriger verder…

zielsbekwaam, in velden en toch wegen ontegenzeggelijk, ontboom ik wouden kleur ik mijn grisaille met getemperd licht op zoek naar landen om van te houden gesloten stiltegebieden klinken asynchroon, in weke lagen, in twee maten monotoon ik zoet mijn parallelle avonden met aspartaam ontken aanwezigheid aldus, concentrisch van…

Wij reizen deze zomer door de mooiste landen en worden parallellen van elkaar: afstand in evenwicht, zonlicht wederzijds ontvangen dezelfde aarde elders, evenwel duidelijk voelbaar voor onze voetstappen. Hoe evenwijdig jij ook bent, in dit seizoen vol witte warmte, eens kom je kruiselings terug, eens ben je weer voorhanden.…

Ik moet het zelf wel zijn die dagenlang doodgeboren gillend opgesloten zit in de onechte wereld van huis en tuin waar jij de stoelen klaarzet in het gras en de zon schijnt maar geen warmte geeft in de parallelle werkelijkheid van het pilletje onder mijn tong dat een spook van me maakt zonder lichaam om te doden enkel met uitgewerkte…

een handvol beelden namen wij mee de wegen lagen klaar in een zonnig perspectief maar wij konden niet eens lopen wel de hand vasthouden in samen het beste hopen de plaatsen zijn verdeeld in ruimte zonder grenzen de stemming van de dag bepaalt zijn eigen wensen nog koester ik mijn dromen in parallelle tijd geluk maken we samen…

Zwarte gaten vormden wormholen naar parallelle universa elders. De mens, denkend nietig klompje sterrenstof in de goldilockzone, tracht het te bevatten. Maar de kringloop der seizoenen is niet te verklaren aan een eendagsvlieg, noch de weidsheid der wereldzeeën aan een kikker in een put.…

Net nu ik lag En mij tekende Getekend werd Heeft elke lijn zijn Klank, en elke stem Zijn gewicht, Toch gaat het niet Boven het parallelle, De ontbering van hart En ziel, falende, wegende.…

de tijdsoldaat voorbij de lege ruiten nestelt zich in parallellen en meridianen en vraagt mij om de ogen te sluiten doch in woekering en met psalmen kreunend durf ik mij niet te uiten de spiralen van het universum reiken mij meermalen de sluiers van het stof maar ik zet tegen beter weten in steeds weer de rouwmuur zonder vensters neer…

scharrelt door de zaal op zoek naar begeerte bevolken ze de flanken om schuchter de vlamboog van de waarheid te ontduiken gedegenheid is het antiek van zorg en vertrouwen, nu stoffig en schraal leest poëzie nog de tijd waar man en paard gezadeld samen hun behoeftes deelden ik ken geen kunst dat rijgt aan wetenschap dat zicht kraalt aan parallellen…

En ineens realiseerde ik me dat er vele mensen zijn zonder dubbelleven Die hebben alleen dat ene leven van zich gedragen binnen kader keurig naar verwachting ietwat bleek vlak voorspelbaar middelmatigheid Wat ben ik dankbaar dat ik de deur ken naar mijn dubbelleven mijn parallelle leven Een leven doordrenkt met passie…

horizon met witte potloden wit en maagdelijk ontspruitend uit een wonder gekropt uit mijn lichaam zelfsluitend Halsstarrig teken ik witte V’s vogels in formatie het wit op 't witte landschap komt tot leven de vloed steekt in de zee over de rand van het papier en morst over tafel Het pak tekenpapier zuigt het water omhoog naar parallelle…

je vingers streelden liefdevol de beduimelde hoeken van de veelgelezen bladzijden recht in de oudste editie ging het vaak over goed en slecht er was geen nieuwlichterij maar wel historie die de eeuwen hadden gegeven ter nagedachtenis in merkwaardige parallellen waren dezelfde fouten niet te vermijden het goede bleek heimelijk…

De parallelle, rechte voren, in zware aarde omgewroet, bewijzen pas hun lengte goed wanneer het veld waarin zij sporen een glooiing kent. Alsof een vloed het land heeft opgestuwd waar koren en ieder zo vertrouwd gewas, speels wuivend naar wie rust komt halen, genoeglijk op de golven deinen.…

'vergeet uw bagage niet' maar ik reis licht als een zwerver zonder bagage van het fysieke soort ik kijk naar de achterkant van huizen waar mensen die je niet kent ongeveer jouw leven leiden met andere variabelen in parallelle uren en dagen zij weten precies bij welke halte uit te stappen het midden van nergens is voor hen vertrouwde…

Parallelle ontwikkeling, wekt het hogere nieuwsgierige. Wortels van de reine geest, die geopend zijn, bloeien lijk ontluikende bloemen, knospen als het toekomstige zelf, terwijl uiteindelijk diegene, die men in werkelijkheid is verdwijnt.…

Het meisje slikt de knoop van angst door haar hart zit onder het knarsen van haar tanden heeft ze haar tong doorgebeten? De wereld is dood in fractie van een seconde ze heeft de keuze van onvermijdelijkheid gemaakt de keuken laat een levenloos wezen achter in een polsslag reist ze een miljard lichtjaar en flitst weer tot leven Groen…

de haven de witte daklijsten en rode pannen: het plaatje voor de foto's van de roodbruine toeristen op het terras van het taanhuis die onze tuinen inlopen alsof wij hier wonen in een openluchtmuseum en hun onnozele brutaliteiten horen te prijzen als fatsoenlijke interesse Maar we kunnen ermee leven De bezoekers lopen rond in een parallelle…

deze botsing van ongelijke werelden breekt het woord barst en kraakt onder het olijk jolijt van eeuwige paradoxen levert enkelvoudige letters aan het edelachtbare Hof en de betere huizen geblakerd hun tradities en rijk verleden ogen en oren koloniseren gewetenloos de lamme hersenen beheren strategisch spraakkunst en bloedsomloop parallellen…

een mens Maar gaan er onvindbaar En ongrijpbaar tekeer Een veelvoud van valse hoeken Door kromme rechtlijnigheid Maakt een wirwar in het landjepik (Grenzen stellen zich aan) Boze woorden uit de doeken Maken muffe stof tot praten Over eenzaamheid, vermoeiend Als slechts de verteller luistert - en andersom Zinnen worden ingewikkeld Parallellen…

Kleine Ster, we zijn lichtjaren zo ver van elkaar, als polen op een oude planeet, een stap zo dichtbij, als het oude – en het nieuwe jaar, duidelijk gericht op twee profielen uit één gedicht, versmelting van parallelle gedachten, verschrompelt tot een doel van beider harten, drinkbaar uit de poel van klare wijn, een volmaakte afdronk,…

Ze deed haar best meer dan haar best zoals haar hele leven Ze was te gast op de buis ze was ook mijn gast bij mij thuis ze was gewoon bij mij, bij ons: zomergastenminnend Nederland en België Het was live het was voortreffelijk haar zienswijze haar parallellen haar visie haar keuze En hij haar gesprekspartner inhoudelijk, invoelend…

De parallelle belijning van een kronkelend bestaan. Veelvuldig ook in mij geweest – ontelbaar vele keren. Op haar beurt vrijelijk door mijn lijf gestroomd. Samengevloeid opgelost in lauwwarme ontvankelijkheid. gestadig vloeiend licht rosé gekleurd. Veelvuldig diep in elkaar geweest – ontelbaar vele keren.…