Alle inzendingen over pasfoto

" dat is er niet meer bij geen big-smile op pasfoto's voor jou en ook voor mij Den Haag moet weer iets verzinnen welke mineur heeft dit bedacht de paspoort "ons zorgenkindje" pas op als je daarop lacht wat 'n stelletje imbecielen zwart-wit kijkers bovendien op een pasfoto hoor je te lachen zo wil iedereen je zien…

Vleugje Gaultier Op het kussen De pasfoto In een lade Koude koffie In een tas Een paar sokken Voor de was Onze ringen Wat ik snap Op een trede Van de trap…

Jaren geleden toen ik nog in de wijnhandel werkte, sprak de winkeljuffrouw, als er een ongunstig uitziend persoon in de winkel was geweest: "Hij lijkt wel aangehouden te Bourtange". Een tijdje geleden toen ik de foto's voor het reisdocument aan de lokettist overhandigde en hij deze met ongewoon grote belangstelling bekeek, mompelde ik…

Een pasfoto moet nu ernstig zijn, dingen veranderen steeds weer. Ik weet waarom je lacht, het was die fotograaf. Zijn hoofd onder een doek, riep hij luid: "Het linkeroor!" Grote hilariteit als jij dan zelf dat zei. "Het linkeroor", hoeft ook niet meer. De tijd verglijdt voor mij, het fotootje vergeelt.…

Ik schreef voor deze keer geen leuk gedicht En daarmee heb ik u een dienst bewezen, Want wanneer u direct bent uitgelezen Dan nog vertrekt geen spier op uw gezicht; Dus moet u voor uw paspoort op de kiek, Herlees dan eerst eens dit gedicht van Driek.…

mezelf tegenkomen in de spiegel jouw invloed ontwaren gezicht veranderd in de jaren liefde geeft me een pasfoto gans nieuw je bent mijn edelsteen hou je in mijn schrijn uniek en heel apart het blijft geheim weet me te verblijden in deze rare tijden los van al het goede dat ik kreeg gaf je inzicht, wijze rimpelingen ik koester het beeld…

Te vaak, te vlug, te korte metten wordt zicht in korrels afgebroken om te vergelen, eindloos stranden uit aangedane snuisterlanden te pasfoto, -getrouwd, -ontloken. Spontaan door prentenier bestolen van tere wenken evenwicht aan welk het eeuwig licht beloofd. Wie alles klakkeloos geloofd wordt standaard lachend opgelicht.…

En zo togen we naar het Gemeentehuis, na een afspraak gemaakt te hebben, compleet met pasfoto ect. waren meteen aan de beurt, over een week zijn ze klaar! Maar het mooiste bericht was wel: we zijn houdbaar voor TIEN jaar!…

‘Kijk recht vooruit, de lippen op elkaar.’ Krampachtig zoek ik naar m’n beste blik. Hoe vief, hoe vrolijk en vitaal ben ik, Ondanks m’n rimpels en m’n grijze haar? Terwijl ik roerloos naar het toestel staar En onbewogen blijf bij elke klik, Voelt alles aan alsof ik wroet en wrik. ‘Kan het niet nog ‘s? Maak er nog een paar.’ Ik wacht geduldig…

nachten slapen ik rij nog drie maal langs de plek van onze ontmoeting is het te druk of toch te stil ik weet het niet meer er is geen zon en geen wolk geen geluid en geen stilte mijn zijn zit geheel op slot ik zoek naar die ene sleutel naar die ene zalvende stem die mijn angsten laat varen die mijn blikveld ontsluit ik kijk naar je pasfoto…

Ze heeft geen blinde vlek geen zwart gat voor d'r ogen ze ziet het zoals je het moet zien "dat gaan we niet handhaven" dat past niet bij Amsterdam, on-Amsterdams en tussen haakjes wij zijn de Republiek Femke HalseMA is meer dan burgemeester Femke is de stadspresidente van Amsterdam zij laat zich niet leiden door angst van zovelen…