Alle inzendingen over pathos

Een leven lang geleden Lachte ik om levens lusten Laten leven dat leven! Toch dacht ik anders Liefde, leven, dat is lust Laat het leven, laat de liefde Laat het liefde leven wezen! Toch: ik droomde anders Een leven lang lusten Dat kon geen liefde zijn Geen leven, liefde, geen rust Maar wat kon het anders zijn…

wars koude woorden likken kippenvellen huid exploderen aan de oppervlakte spijkers slaan in je schedel dring ik tot je door geschoffeerde gevoelens uitgeroeid met wortel en tak gevilde spierenmassa gestript van eiwit traanbuizen cement gevuld lood leggende waarheid kaler dan de kaalste neet enzovoorts daar ben je scalpel, hamer en…

Een dichter uit ‘s Hertogenbosch Dicht dagelijks met dichterlijke pathos Haast elke situatie Geeft je inspiratie Prikkelt jouw ethos. Als autodidact Dicht je het liefst abstract Deze soort poëzie Geeft je veel energie Een duivelspact. Maar onderbelicht het ultieme dicht is toch het sinterklaasgedicht.…

We staan gespannen bij de poort met pathos aangekondigd; Van Stewboss naar Chip Taylor Johnston en Lonesome Bob Slobberbone meets Tony Joe de kop van Eaglesmith van kleine zaal naar grote zaal een fotograaf omarmen in zwarte hoeken vullen we de magen en spreken luid van wat we zagen tegen de nacht zijn we naar huis gegaan een…

zij zingt vol pathos en vibrato want verborgen tussen de gebarsten lagen van gelakte verven verbergen de nerven soms hoorbaar kreunen van levend hout zij weent allegro vivace want verborgen tussen de pleisterlagen van zand en dagen verbergen de vragen soms voelbaar dreunen van levend hart de spijt om verloren jaren…

geen enkele zin en toch mijn evenknie het is weleens goed dat een schrijver weet dat de geest ook afhankelijk is buiten de eigen wil om, want bezieling als sleutelfiguur is de spil zie dit schrijven vooral als uitdaging of hier nog iets van mijzelf in zit een eigenschap van gedrevenheid die met ongeduld de boel omspit vergeet niet dat Pathos…

breuk als dualiteit van de mens volg me niet waar ik loop er is geen dood en angsten die de cirkels van het leven sluiten of belevenissen van realiteit omlijsten maar bezwering door het geloof waar de mond almachtig is als trompetten voor de muren van Jericho, kent nog wil nog de wens zwijgende wachtende op het toeval uit het pathos…

'k Verwijt hem - want ik draag alom 'n vracht illusies mede - dat hij, ad usum populi, meer pathos zoekt dan rede.…

poëzie haar zang tonen dragen verre verten toomloos temperament haar letters houden ’t niet binnen schreeuwen het uit schreien zouten over schermen resoneren voor eeuw’g op ’s mensen huid zelfs dan nog is zij ingesnoerd haar zegging springt buiten zinnen hangend aan haar mouwen ziet men haar altaar alles is uit vouwen spett’rend van…